Sessiz Tepe: en yeniler yorumlar

Ana teması güzel olan bir film ama berbat işlenmiş.Hint filmi havasında beklemeler mi dersin,konudaki saçma açıklıklar mı dersin.Hele filmin sonu ayrı kötü bitirilmiş.

Yıllar önce izleyip çok beğendiğim bi filmdi uzun zaman geçmesine rağmen gayet güzel hatırlıyorum demek ki iyiydi film.

“Silent Hill”, Christophe Gans’in yönetmen koltuğunda oturduğu üçüncü uzun metrajlı sinema filmi…

Konami firmasının aynı isimli seri video oyununun uyarlaması olan filmin senaryosu, daha önce Quentin Tarantino ile birlikte “Pulp Fiction” (1994) filminin senaryosunu da yazmış olan Roger Avary’e ait…

50 milyon dolarlık ciddi bir bütçeyle çekilen ve brüt 100,6 milyon dolarlık bir gişe yapan filmin, 6.5/10 (216.760 oy) ve 3.5/5 (250.000 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 4.8/10 (103 yorum) ve 31/100 (21 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, sinema eleştirmenlerinin, filmi canlı canlı gömmeye çalışır tarzdaki yorumlarına rağmen bilet alarak sinemaya giden seyircinin hiçte rahatsız olmadan izlediği bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…

Peki, HD film kullanılmış olan karanlık sahneler dışında, çekimlerinin tamamı 35 mm lik (Superscope 235) filmler ile yapılan “Silent Hill” de gerçek durum ne?

Bunu anlamak için gelin isterseniz, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle filmimize biraz daha yakından bakalım…

Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce bu filme ilişkin ilk tespitimizi paylaşalım:

Karşımızdakinin, sinema eleştirmenlerince, son derece haksız bir biçimde buz dağına çarpan Titanic ile benzer bir akıbete mahkûm edilen bir film olduğunu söyleyebiliriz…

Aslında buna yakın bir tespiti, 2006 yılında bu filmi ilk izlediğimizde de yapmış ama günlük yaşamın olağan akışı içinde zamanla unutup gitmiştik…

Bugün filmi ikinci kez izlediğimizde, tekrar aynı duyguları yaşadığımızı hissettik…

Evet, kesinlikle bu filme, ciddi anlamda bir haksızlık yapıldığı çok açık…

Tamam film, 10 üzerinden 8,9 ve 10 veya 5 üzerinden 4, 5 gibi yüksek puanları hak etmiyor olabilir…

Fakat Boston Globe’daki gibi 100 üzerinden 12 veya The New York Times’daki gibi 100 üzerinden 10 yahut San Francisco Chronicle’daki gibi 100 üzerinden 0 puanlık bir film de değil kesinlikle…

Hem de öyle, “makyaj ve efektler yetersizdi”, “oyuncular çok kötüydü”, “diyaloglar berbattı” ve “video oyunu kadar ruhsuzdu” gibi saçma ve son derece mesnetsiz iddialarla…

Örneğin, işe şu “video oyunu kadar ruhsuzdu” suçlamasıyla başlayacak olursak…

Muhtemelen bu iddiaya, duyduklarında en çok filmin çekimleri esnasında set de bulunanlar şaşırmış ve acı acı tebessüm etmişlerdir…

Zira filmin böyle bir etki bırakması, yani video oyununa benzemesi için Christophe Gans, zaten set de, oyuncuların ve görüntü yönetmeni Dan Laustsen’in gözüne sokarcasına 40 inç televizyona bağladığı PlayStation 2 ile orijinal “Silent Hill” oyununu oynamış…

Bununla da yetinmeyen Gans, oyunun ses tasarımcısı Akira Yamaoka’nın da seti sık sık ziyaret etmesini sağlamış…

Ki, bu Yamaoka aynı zamanda hem orijinal oyunun hem de filmin, müziklerini de yapan isimlerden biri…

Yani, filmin video oyununa benzediği için kötü olduğunu iddia edenler, gerçek de farkında olmadan Gans’in başarısını da tescil etmiş oluyorlardı…

Yetersiz makyaj ve efeklerler mevzusuna gelince…

Burada da konuya, filmin kahramanlarına karanlıkta saldıran insansı yaratıkları, lateks ve protez makyajlı profesyonel oyuncular ile dansçıların canlandırdığını söyleyerek girelim…

Ve buna, filmin 107 farklı set de çekildiği bilgisiyle devam edelim…

Kolaylıkla tahmin edilebileceği gibi bu setlerin büyük çoğunluğu, filmin hikâyesinin geçtiği Silent Hill kasabasının (karanlık ve aydınlık – eski ve yeni gibi) farklı versiyonlarını canlandırmakta kullanılmış olan mekânlar…

Filmin çekimleri tamamlandıktan sonraki post – prodüksiyon aşamasında, filme 609’dan fazla görsel efekt ilavesi yapıldığı bilgisiyle de bu fasla nihai noktayı koyalım…

“Kötü” denilen oyuncu kadrosu içinde bir çift laf etmek gerekirse, o da bize göre, “Her söylenileni duymamak gerekiyor” biçiminde olabilir…

Sonuç olarak, 125 dakikalık biraz uzunda sayılabilecek süresine rağmen, yaratılan olağanüstü etkileyici atmosfer nedeniyle ilk günkü kadar büyük bir ilgi ve beğeni ile izlediğimiz bu film için puanımız 3, önerimiz ise türün meraklısı olmanıza rağmen halen izlemediyseniz “mutlaka bir göz atın” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Kendi içinde değerlendirildiğinde gayet sürükleyici ve iyi bir film olduğunu söyleyebilirim. Genel olarak korku/gerilim türü içerisinde değerlendirildiğinde birçok klişe ögesi mevcut. Filmin kör gözüne parmak denilebilecek kadar açık bir mesajı var. Zaten film mesaj verme kaygısından ziyade gerilim filmi olmanın gerektirdiği üzere seyirciyi diken üstünde tutuyor. Kamera açıları, görsel efektler ve mekan tasarımlarını başarılı buldum. Çeşitli alegoriler yer alsa da (hemşireler, piramit kafa, ışık) arkadaşlarınızla buluştuğunuz zaman üstüne çok düşünmeden izleyebileceğiniz bir film. Üstüne düşünüldüğünde pişmanlıkların insana kendi cehennemini yaşatmasını, korktuğumuz şeylerin aslında bizim verdiğimiz değer ile doğru orantılı olduğunu, kişisel trajedinin toplumun geneline nasıl yansıdığını, inancın kolayca manipüle edilebileceğini filmden edinmek mümkün. Bence film üzerinde okuma yapmaya kapı aralayan, sanıldığı kadar aptalca olmayan bir eser.

filmi çok beğeniyle izlediğimi söyleyemem.39.dosya da oynamış olan küçük karakter Jodelle Ferland in diğer filmlerini merak ettiğim için izledim fakat bu yapımda gerilim adına umduğumu bulamadım.bu bakımdan filmi vasat olarak değerlendiriyorum.

Oyunu öyle bir şeydi ki, insanı korkutmuyordu. Ve de bence bu korku türünde bir ilkti. Japon dehası da denebilir. Oyun direkt olarak psikologların danışmanlığında geliştirilmiş ve bunu oyun boyunca hissediyordunuz. Oyun psikolojinizi alıp resmen duvardan duvara vuruyordu. 1-2 saatlik oynayıştan sonra psikolojiniz darmaduman oluyordu. Eğer kasıp da daha fazla oynamaya kalkarsanız mideniz bulanıyor, iyice bunalıyordunuz. Yani o derece kaliteli ve etkili bir yapımdı.

Film ise oyunun kalitesini yakalamaya çalışmış. Olmuş mu derseniz, biraz olmuş diyebilirim ancak. Berbat falan değil film. İzlenebilecek, efektleri yerinde, güzel bir film. Ama oyunun yanında çok sönük kaldığı da bir gerçek.

Oyun uyarlamaları içerisinde oldukça başarılı bir film, hatta oyunu birebir aynen yaşatabiliyor, görselliği ve atmosferi de çok etkileyici, tek kusuru oyunu yansıtayım derken karakterlerin bazen çok mantıksız davranması, mesela; spoiler: bilinmeyen bir yerde kaybolmuş bir vaziyetteyken girilen bir binada hayalet bir kız kovalanırken ulaşılan bir tuvalette feci şekilde ölmüş bir cesetle karşılaşıldığında ne yapılır? a ) anında baygınlık geçirilir, b ) ordan hemen kaçılır, c ) cesedin ağzı kurcalanarak acaba içinde ne varmış ki diye bakılır ! evet malesef c şıkkı pek de inandırıcı değil :)),
bunun gibi bazı mantıksızlıklar dışında bence buram buram kalite kokan bir film, çünkü kendine has bir atmosferi var ve kendi atmosferiyle fazla çelişmeyen filmler benim için kalitelidir, bu bilim kurgu da olabilir korku filmi de aksiyon filmi de, hangi tür olduğu hiç önemli değil yeter ki bir film kendi kendini yalancı çıkarmasın ve kendi yarattığı dünyayla çelişmesin, bu en tahammül edemediğim ve filmden kopmamı sağlayan şeydir çünkü, bu yüzden ben beğendim filmi.

öle ahim sahim bir film deyil.kimi yerleri çok saçma

puan ve yorumlar beni çok şaşırttı.800 kadar filmden oluşan seçme geniş bir arşivim var.sıkı bir sinemaseverim kısaca, hemen her gün en az bir film izlerim.silent hill hayatımda izlediğim en iyi gerilim korku filmlerinden biridir.bu filmi beğenmemek gibi bir lüksü aklım almıyor

6/10

Filmi anlamanız için önce oyununu oynayın derim be ;) bir korku fanı iseniz sizi tadmin edebilir ancak kalite isterseni bunu size vermez.10/6

Yer yer, ürktüm diyebilirim...

film afişi: paint terk...

Berbat ötesi gerçekten zaman kaybı..saçma sapan bir film ha dabbe ha bu gerçeten bir ffark yok..

Oyunu gene bir yerde oturtmaya çalışmışlar içine ama araya Hollywood klişeleri girince o filmden de pek keyif alınmıyor.