Duvara Karşı: en yeniler yorumlar

ulan kimsede demiyoku sibel kekilli tam bir porno yildizi almanyada önüne gelen kaymiş böyle bir fahise böyle film cevirebilirmi hic mantik aliyormu hadi bunu gec bu film icin 350 tane bayanin arasindan sibeli secmişler ben yönetmen olsam bi gece sabaha kadar sibeli sikerim sonrada sen oyna derim jetonunuz düşerse haberin verin🤔🤔

“Gegen die Wand / Head – On / Duvara Karşı”, senaryosunu da yazan Fatih Akın’ın yönetmen koltuğunda oturduğu bir drama…

Prömiyeri, 12 Şubat 2004’te “Altın Ayı” ödülünü kazandığı Berlin Uluslararası Film Festivalinde yapılan ve 11 Mart 2004 tarihinde Almanya’da, bir gün sonrada Türkiye’de vizyona giren filmin, 7.9/10 (52.072 oy) ve 4.3/5 (10.000 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7.3/10 (89 yorum) ve 78/100 (33 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, izlenmeyi fazlasıyla hak eden bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…

Yine de isterseniz, her seferinde büyük bir ilgi ve beğeni ile izlediğimiz bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle birde biz inceleyerek yorumlayalım, ardından da puanlamaya çalışalım…

Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, Hamburg ve İstanbul "kent" manzaraları ve o kentlerdeki yaşama tutunmaya çalışan "yabancıların" çaba ve ikilemlerinin anlatıldığı Fatih Akın sineması ile Birol Ünel (18.8.1961 – 3.9.2020) ve Sibel Kekilli’nin oyunculuk performanslarının zirve noktasına ulaştığı sıra dışı bir film olduğunu söyleyebiliriz…

Zaten o yüzden de, üstelik de aradan 17 yıl gibi oldukça uzun bir süre geçmiş olmasına rağmen Fatih Akın, “Gegen die Wand / Head – On / Duvara Karşı” filmini çeken yönetmen, Birol Ünel ve Sibel Kekilli’de bu filmde oynayan oyuncular olarak bilinirler…

Zira her üçü de sinemada, bu filmi gölgede bırakabilecek işlere imza atabilmiş değiller…

Şimdi yeniden filmimize dönecek olursak…

Fatih Akın’ın anlattığı hikâyeyi ve dolayısıyla da kurgusunu yorumlamaya geçmeden önce filmin 2004 yılının Berlinale’sinin “Altın Ayı”sının yanında aynı yılın “En İyi Avrupa Filmi” ödülünü kazandığını da biliyor olmamız gerektiğini düşünüyoruz…

Hem de fazlasıyla zorlu rakipler olan Pedro Almodóvar’ın “La mala educación / Bad Education” (2004), Alejandro Amenábar’ın 1 Academy ve 1 Golden Globes ödüllü “Mar adentro / The Sea Inside” (2004), Mike Leigh’in 2 BAFTA ödüllü “Vera Drake” (2004) ve Christophe Barratier’in “Les choristes / The Chorus” (2004) isimli filmlerinin arasından sıyrılarak…

Aynen, Birol Ünel ve Sibel Kekilli’nin de o yılın Avrupa Film Ödüllerinden, “En İyi Erkek Oyuncu” ve “En İyi Kadın Oyuncu” kategorilerinde aday olarak yarıştıklarını ve “Mar adentro / The Sea Inside” (2004) ve “Vera Drake” (2004) filmlerindeki inanılmaz muhteşemlikteki performansları nedeniyle Javier Bardem ve Imelda Staunton’a kaybettiklerini bilmemiz gerektiği gibi…

Bütün bu ödülleri, rakipleri ve yarışmaları, isterseniz alt alta sıralayarak isterseniz de yan yana koyarak toplayın, çarpın, bölün, çıkartın yahut tamamen görmezden gelerek çöpe atın, eğer sinemadan anlayan biriyseniz filmin 121 dakikalık süresinin bitiminde yapacağınız tek tespit, “Üst seviyede bir film işte böyle yapılır” biçiminde olacaktır…

Peki, Türk kökenli Alman sinemacı Fatih Akın, senaryosunu da yazdığı bu filmde bize ne anlatmaya çalışıyor?

İsterseniz bunu da, filmin çok iyi bilinen hikâyesini bir kez daha özetlemek yerine, Osman Çutsay’ın 10 Ağustos 2019 tarihinde EK - Eleştirel Kültür’de (ekdergi.com) yayınlanan “Nâzım Hikmet ve Yalçın Küçük” isimli makalesinden, noktasına ve virgülüne dokunmadan yapacağımız küçük bir alıntı ile yanıtlamış olalım:

“İnsanlar babalarından çok yaşadıkları zamana benzermiş. Edip Cansever ‘insan yaşadığı yere benzer’ demişti ‘Mendilimde Kan Sesleri’nde… Öyle mi? Ya sanatçı? Yazar?

Yazar kuşkusuz yaşadığı zamana benzer. İster istemez onu yansıtır, fakat eğer başarabilirse de onu aşar. Tabii ürettiği yeni sorularla, zamanının kendisine yönelttiği soru ve yanıtları eskitebilirse…”

Bugün çekilseydi Almanya adına en az birer Academy, Golden Globes ve BAFTA ödülü de kazanacağına yüzde yüz inandığımız bu filmi biz, ne yazık ki betona yenik düştüğü için artık çehresi tamamen değişmiş olan İstanbul’un tarihi silueti ve 2014 yılında aramızdan ayrılmış olan Selim Sesler'in müzikleri eşliğinde Almanca, Türkçe ve İngilizce olan orijinal haliyle izledik…

Umarız yoktur ama eğer varsa da, tamamen Türkçe dublajlı bir “Gegen die Wand / Head – On / Duvara Karşı” filmini kesinlikle önermiyoruz…

Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda da olduğu gibi yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…

İlk önerimize gelince:

O hakkımızı da bu kez; “The Crying Game” (1992) filminin yorumunda yazdıklarımızı tekrarlamış olmak pahasına, nitelikli film izlemeyi kendine tarz edinmiş sinemasever dostlara, “Nadide mücevher niteliğindeki bu türden sinema klasiklerini fırsat buldukça tekrar tekrar izleyebilmek için elinizin altındaki arşivlerinizden eksik etmeyin” diye seslenerek kullanmak istiyoruz…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 4 verdiğimiz bu son derece çarpıcı film için önerimiz de, eğer halen izlemediyseniz olumsuz puan ve yorumlara aldırmadan “mutlaka bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Bu filmi dün akşam TV2 kanalında izleme gafletinde bulundum.
Öncelikle buna bir ''Türk'' filmi denilmesi pek doğru bir tanımlama değil.Oyuncu ve yönetmenin rastlantısal olarak Türk isimleri taşıyor olması o filmi ''Türk filmi'' yapmaz.''Özgür''(?) yaşam için sahte bir evliliğe, Almanyayı biraz bilenler bilir, asla gerek yoktur.18 yaşından sonra Almanya'da herkes istediği her haltı yiyebilir.Bunu kimse engelleyemez.Bir filme sanatsal ögeler katmanın; bol küfür,gereksiz pornografi ve uç yaşamlar(aşırılık) sergilemenin dışında başka yolu ve yöntemi yok mudur?Bu mudur yani?Bunları yaparsanız hem sanat yapmış olursunuz,hem de para...Bu filme elbette bol bol ödül verilecektir/verilmiştir.Bakın Türkleri bir kuşaklık dönem içinde nasıl ''çağdaş'' yaptık ve kendimize benzettik diye.Acaba Almanların kaç tanesi hurda şişe toplayarak yada saç keserek yaşamını kazanıyor?
Burada bize verilmek istenen mesaj çok açık;''işte siz busunuz,çöp toplar,saç keser,fırsatını bulunca kadınlarınız özgürce(?) takılır,erkekleriniz de bol bol çeker...Böyle bir filme ben olsam ben de tüm ödülleri ayaklarına sererdim.Yorumcuların durumu ise filmden de beter.İzleyicisi bu olursa,''Türk''ün filmi de bu olur; kel başa şimşir tarak.Oyuncuların performansı pek bir parlakmış;sanki ''Hamlet'i'' sahne koydular sanacak duyanlar...

fatih akının temmuz filminden sonra en etkilendiğim filmi diyebilirim şiddetle tavsiye ederim cesur konusu repilkleri oyunculuğuyla sizi bir hayli etkileyen film taş gibi film zaten aldığı ödüllerle kendini ispatlamış sibel kekillinin cesur ve yerinde oyunculuğuyla kral fim izleyin iyi seyirler...

Taş gibi sert ve yerinde olan diyaloglar, istediğince özgür yaşamak, toplum farklılıkları, cinsellik, eğlence, ayrılık, aşk filmin içinde kullanılan en çok unsurlar. Hayatına sınır koymadan yaşayan dağınık, serseri, genellikle sarhoş ve huysuz bir adamın öylesine yapılmış bir evlilikle sürekli eğlenceye doymak bilmeyen intihar düşkünü bir kızın aralarında geçen ilginç bağ anlatılmış. Senaryosu hoş ve güçlü. Anlamlı birkaç söz geçiyor karşılıklı konuşmalarda. Sürekli ölüp kurtulmak istiyorlar, hayata karşı kafa tutuyor karakterlerimiz ama duvara toslamış gibi yine çakılıyorlar. Fatih Akının genellikle filmlerinde kullandığı Alman-Türk ilişkileri bu iştede karşımızda. Bazen çok uçlarda dolaşan ve aşırıya kaçan sahneler var. Abartılmış birkaç diyalog geçiyor filmin içinde. Bana göre yaşamın kıyısında filmi kadar iyi bir film değil. Fakat yinede iyi bir iş. Sıkılmadan, harika oyunculuklara, senaryoya hayran kalarak izleyebileceğiniz bir film. 10/7

Önyargılarınızı bir kenara bırakın ve izleyin.. ilginç bir senaryosu ve karakter seçimi var. başrol karakterleri çok renkli ve bu da filmi sıkıcı yapmıyor çünkü beklenmedik zamanlarda beklenmedik olaylar olabiliyor. kısacası film hayatı işliyor ve gerçekleri sakınmadan gösteriyor ha elbette "vay be" dediğim zamanlar da olmadı değil. ingilizce konuşulan sahnedeki meltem cumbul un söylediği söz mesela.. filmin sonunu gerçekten beğendim olması gerektiği gibi olmuş. Hani bir film izlersiniz ve sonunda adam ölmelidir ama sırf seyirci istiyor diye adamı yaşatırsınız ya, işte bu film o filmlerden değil. Ha tabi biraz daha renkli bir son bekleyebilirdim 1-2 gözyaşı falan olmadı sağlık olsun.. 8/10

birol ünel güven kıraçın bardaki tokat sahnesını kac defa izledm hatırlamıyorum . kesinlikle izlenmeli .

Cesur senaryosu ve anlatıma ile izlenmesi gereken filmlerden biri.

10/9

sıkıcı.çok sıkıcı.

Çok klas bir film...

çok iyi süper bir film değil... sadece iyi film.. bazı sahnelerde çok aşırıya kaçılmış ve hiç gereği yoktu bence.. oyuncular çok başarılı.. 8/10

Böylesine basit bir hikayeye böylesine ustaca bir işleyiş..Hayata tutunma çabası iki karakterin yaşadıklarından anlatılıyor,film başlarda komedi kıvamında ilerlesede ilerki sahnelerde melonkolik bir atmosfer var.Ama etkileyiciliğinden hiçbir şey kaybetmiyor.Dünyayı değiştirmiyorsan,dünyanı değiştir.8/10

muhteşem bir yapım çok farklı karakterler olmasına rağmen aslında birbirlerine karşı büyük bir aşk besleyen ama bunu belli edemeyen iki kişinin hikayesini izleyeceksiniz

konu sıradan görünse de, oyuncular -özellikle birol ünel- kendisine hayran bırakıyor... fatih akın yine yapacağını yapmış:)

bunalım dozu yüksek bi film.. ama bu türden hoşlananlar için idealdir.. benim için 10/6