Filme giderken hep eşkıya efsanesine kilitlenmişti benliğim... Zira oyuncu ve yönetim kadrosu çok benzerdi. Fakat film başladıktan sonra bu önyargım farklı bir hikayeye bıraktı yerini... Esprililerle süslenmiş trajikomik bir hikayeydi bu.. Güldüm, hüzünlendim, kızdım zaman zaman... Ve en beğendiğim performans ise Kenan İmirzalıoğlu oldu. Gerçektende döktürmüş. Ve filmden çıktıktan sonra arkadaşım şöyle yakınıyordu; keşke eşkıya gibi bir film çekselerdi. Ben buna içerledim zira aynı malzemeyi ısıtıp ısıtım sunmanın anlamı yoktu. Farklı olmuş ve güzel olmuştu... Ellerin sağlu Yavuz Turgul, ellerine sağlık Ömer Vargı...