Stalker: en yeniler yorumlar

Görsel efektlerde resim ve fotoğraf tekniklerini incelikle işleyen, sinemayı şiir gibi dokuyan favori yönetmenim Tarkovsky’nin bu filmi de yine birçok sembol içeriyor. Kadim dini ve felsefi yolculuk hikayeleriyle modern çağ arasında köprü kuruluyor sembolik olarak. İnsanı merkeze değil doğayı merkeze almış ve insanın doğaya yapıp ettiklerini insan psikolojisine de değinerek işlemiş tüm filmlerinde olduğu gibi. İyi ki dünyamızdan böyle bir yönetmen geçmiş. Bu film daha çok felsefecilerin seveceği tarzda. Derinlik ve detay sevmeyenler sıkılabilir.

çok ağır ve sıkıcı.

filmi az önce bitirdim ve birkaç satır bir şey yazmak istedim. öncelikle ilk defa tarkovski filmi izliyorum ve sanat filmlerine pek aşina değilim ama birkaç yorumda bulunmak istiyorum. film öncelikle ağır akan bir yer yer sıkabiliyor. bu gayet doğal filmle ilgili yorum yapmadan önce yönetmeni iyi tanımak lazım böylece daha tutarlı olmamız lazım yönetmen de bize bu film özelinde bundan daha fazlasını vadetmiyor zaten. filmin en kıymetli kısımları bana göre replikleri her bir replik üzerinde saatlerce konuşmaya değecek cinsten kaliteli ve anlamlı. film üzerine herkes farklı yorumlar yapabilir, konuşmaya ve tartışmaya çok açık. 2 saat 40 dakika boyunca sorguladıpımız ve kendimizi dünyadan soyutladığımız bir film. özellikle gerçek kavramının sürekli değişir olarak ele almak. ''oda'' ya giderkenki yolda birkaç defa geçen ''bölge''de geriye dönmek imkansız ve ileriye en uzun yoldan gitmeliyiz en az tehlikeli olan bu' repliği bana o yolun hayatı temsil ettiği izleniminu uyandırıyor. iz sürücü hayatını tamamen insanları oraya götürüp onlara umut vermek daha sonrasında bundan mutlu olmak üzerine kurmuş. oda ya yüklediği anlam diğer karakterlerden daha fazla bu yüzden vazgeçilemez olarak görüyor. diğer karakterler ise odanın onlara sadece içinde olanları verdiğini bundan daha fazlasını alamayacaklarını söylüyor ve bunun da insanı daha umutsuz durumlara sürükleyeceğinden bahsediyor. özellikle kapanış sekansı iz sürücünün çocuğunun filmdeki tek anlamlı sahnesiydi ve gayet güzel bir kapanıştı.
genel olarak izlenmesi üzerinde araştırılma yapılması ve herkesin bir şeyler öğrenmeye çalışması gereken bir film olarak yoorumlayabiliriz. tavsiye edilir.

Tarkovski filmlerinin hep kendine özgü bir işleyişi vardır herkese hitap etmeyen bir işleyiş tarzı. Fakat insani duyguları uyandıran düşündüren bir film. Filmin müzikleri Tarkovski'nin diğer filmlerinde olduğu gibi akış ritmine uygun. İzlerken herkesin ayrı yorumlar çıkarabileceği bir film bana göre film gerçeklik algısı üzerine. Hakikati bulmak için değilde hakikati bulmak için araç niteliğinde. İz sürücü filmde “evimde kendimi hapis gibi hissediyorum bölgede huzurluyum”gibi bir şey söylemişti, insanlar kendilerini inandığı şeyler için uğraşırken özgür hisseder. 8.7/10

Filmin çok uzun bazı sahnelerin uzun tutulduğu kanısındayım. Başka türlü olmazdı onun da farkındayım. Felsefenin filmlerin içine iliştirilmiş ses görüntü ve şiir gibi replikler ile işlenebilmesi mümkün değil. Hiç bir zaman tam anlamıyla anlaşılmaz. Yani filmin konusu anlattığı şeyleri anlamak filmden çok daha uzun sürer. Ben bir sinema eleştirmeni değilim. Ama bu filmi izleyenlerin çok yönlü düşünüyor olması ve sadece eğlence arayışı içinde olmaması lazım. Film hem sinemasal anlamda hem içerik olarak oldukça hatrı sayılır inceliklerle döşeli. Ama farketmek için izleyenlerde de bir takım bilgi ve dikkat donanımı olmalı. Bence bu film eşsiz.

Bir insan yeni doğduğunda zayıf ve esnektir, öldüğü zamansa kaskatı ve duygusuz. Bir ağaç büyürken körpe ve yumuşaktır ama kuru ve sert hale geldiğinde ölüp gider. Sertlik ve güç ölümün arkadaşlarıdır. Esneklik ve zayıflıksa varoluşun tazeliğinin ifadeleridir. Kendini sertleştiren hiçbir şey kazanmayı başaramaz…. Film de bunun gibi beğendiğim güzel sözler var. Lakin bu gibi sözlerin dışında realist olmak gerekirse sıkıcı durağan bir film kim ne derse desin. Dünya sinemasında kendini izlettirebilen çok daha güzel sanatsal filmler var. Felsefik, etkileyici iz bırakan sözlerin hatırına... 4/10

Güzel film yalnız işin felsefe kısmı abartılmış biraz, felsefe içinde felsefe olmuş. Bu da sahneleri uzattıkça uzatmış. Karakterlerin şiir okumaları falan yapay biraz. Görüntüler ve mekan seçimi şahane. Hayat yolculuğunu ve amacını sorgulayan bir yapım olması açısından ilgi çekici. Vakit geçirmek için değil, üzerine düşünmek için izlenecek bir film. Bir filozofun kitabını okumak gibi. Sabır istiyor.

Öncelikle kendi izan seviyesinin düşüklüğünden filmi kınayanların gazabından filmi tenzih ederim. Film bir baş yapıt. Matrix gibi "X" bölge ve ya Fight Club'da ki gibi "Anlatıcı" nın (Edward Norton) iç alemine esin kaynağı olan yapıtlara ön ayak olmuş ilham vermiş bir filme anlamadan laf söylemek sanat faşizminin ta kendisi olsa gerek... Sanatı belli bir düzey olarak görenleri aşan bir yapıt olduğu doğrudur. Ancak filmin girişindeki bir kesiti sizlere sunmak isterim. Girişteki tar(doğu ve ruhu) yan flüt sesi (batıyı ve cismaniyeti) temsil etmektedir. Filmin sesleri, ışıkları, konuşmaları, mizansenleri, kamera açıları, sepya-krom-siyah/beyaz-renkli görselleri hepsi bir anlam içermektedir. İzlenirken pür dikkat kesilmesi gereken bir filmdir. Filmde siyasi,sosyal ve bireysel ahlaki ve dini bir çok konuya göndermeler yaparken bunları da tam yerinde muvafık bir biçimde kullanmıştır.

Tarkovski'nin "The Mirror" adlı filmini ayıla bayıla, sonunu zor getirerek izlemiştim. Bu filminin süresi ilgili filmin iki katı daha fazla olsa da bu kez daha hareketli ve en azından konusu belli bir yapım ile karşı karşıya kaldım. En azından dediğime bakmayın, gerçekten sağlam bir temel üzerine oturtulmuş felsefi noktaları bu filmde yakalayabildim. The Mirror'dan sonra çok ön yargılı yaklaşmıştım ama bu film başyapıta yakın oldukça sanatsal bir film.

Gerçek anlamda felsefeden sanattan anlayan insanların her ayrıntısina kadar dikkatle izlebilecegi bir film. Bu film kafa yorar ve bu bizim gibilere haz verirken derin düşünmekten hoşlanmayan insanları oldukça sıkar.

Öncelikle sanattan haz etmiyorsanız, bir şeyin size dolaylı yoldan değil direk söylenmesini seviyorsanız, düşünmeyi, sorgulamayı, felsefeyi sevmiyorsanız asla sizin için bir film değil.Haz edenler için de gerçekten çok ağır olduğunu ve ciddi odak istediğini her sahnenin her cümlenin her detayın çok önemli olduğunu ve bu yüzden bomboş bir kafayla bol vakitte sindire sindire izlenmesi gerektiğini söyleyebilirim.Sinema bir sanat dalı ise bu gibi filmler sayesindedir bana göre.Soru sordurtan ama asla bir cevabı olmayan bunu izleyicinin kendisine bırakan..Sorduğu soruya bile acaba bunu mu sordu diye düşünürken kendinize onlarca başka sorular sormanızı sağlayan çılgın bir film.Aynı zamanda ilk kez bir film için yorum yapma isteği duyup üyelik açmamı sağlayan bir film oldu:) Kısacası izleyin ! Beyniniz açılır, ufkunuz genişler..

Filmde emeği geçen herkezin amk bide bunu felsefeci ve çok bilmiş yorumlar yazıp izlememe sebep olanların ilk defa bir gelmişini geçmişini diyorum izlediğim en bokdan filmlerde 1. Sıraya yerleşti yemin ederim malkoçoğlu serisi buna beş çeker.

''Çok fazla bi şey anlamadığıma rağmen tam bi başyapıt'' diyenlere yuh diyorum başka bişey demiyorum. Sanat sanki anlaşılmayanı anlamakmış gibi sanatın diğer unsurlarını önemsememek; ya oyunculuk sanatı, senaryo sanatı, görsellik, müzik, yönetmenlil, kostüm, vs vs. hepsi berbat sadece anlaşılmayan diyaloglar illaki bi şey ifade eder ama ben merak etmiyorum beni gördüğüm duyduğum anladığım sanat ilgilendşrmiyorum. baş yapıt diyenlere de bu filmi bir kez daha tahmül edebilirse bu filmi izlemeye davet ediyorum....

Bazı tablolar vardır, insanların hepsi aynı tabloya aynı renklere baksa da aslında farklı şeyler görürler işte bazı filmler de böyledir. Stalker'ı izlerken ben hep karanlık, sessiz, ürkütücü bir göl; insanı mutsuz eden yalnız bir mağara, kurumaya yüz tutmuş bir ağaç gördüm. Ama belki başkaları gök mavisi bir deniz, kuş cıvıltılarının insanı neşelendirdiği bir orman, yeşillikler içinde ağaçlar görmüştür. Film sektöründe adını geniş kitlelere bu kadar kabul ettirmiş bir sanatçının eseri Hakkı'nda kötü şeyler yazmak istemiyorum, Tarkovski'ye duyduğum saygıdan dolayı fakat eğer benimki gibi bir görüşe sahipseniz ne yazık ki canınızı sıkan bir karanlık ve içinizi kaşındıran bir besteden fazlasını bulamıycaksınız Stalker'de.

Sinema tarihinin klasik mertebesine ulaşan ancak aynı zamanda izlemesi son derece zor filmlerinden. Tarkovsky'nin en bilinen eserlerinden biri. Yaklaşık 160 dakika boyunca hiçbir hareket yok, diyalogların hepsi, abartmadan söylüyorum tek tek bütün harflerine kadar, anlam yüklü, arkasındaki sembolizmi anlamanız, çözümlemeniz, veya filmi izledikten sonra uzun uzun eleştirmenlerin yazılarını okumanız gerekiyor. "Beni kasar" diyorsanız bulaşmayın derim, kasıyor. Ancak tüm bu bahsettiklerimi çözümledikten sonra film gerçekten anlamlı hale geliyor.