Sinematografik açıdan en çok sevdiğim film The Godfather olsa da hemen onun ardından yeşil yol geliyor. (Belki hatırlamadıklarım da vardır ama ''Yeşil Yol'' hala benim için sinemetografik açıdan izlediğim en iyi filmlerden bir tanesi.) Açıkçası güzel bir film çekmişler, eski olmasına rağmen görüntüler izlerken sırıtmıyor ve eskimiş gelmiyor. Filmin yeşil perdeler ile bir stüdyoda mı yoksa gerçek bir hapishanede çekilip çekilmediğini bilmiyorum fakat izlerken bana gerçekçi hissettidiği ortada. Görüntüler, mekanlar, ışıklar, gölgeler, kontrast her şey çok güzel. Filme sadece bu teknik açılardan bakarsak harika olduğunu söyleyebilirim. Biraz da filmin kendisine değinmek istiyorum ve bundan önce de biraz kendime değineyeceğim. Mucizelere ve doğa üstü olaylara inanan birisi değilim, bu tarz şeyleri komik ve bilim dışı bulurum. Eğer gerçek olmayan bir şeye inanmam gerekiyorsa onun biraz önüme gizim unsuru katılmış ve aslı bilinemez şekilde sunulmasını isterim. Ama bu filmde tam tersi neden mi: John Coffey'ye Tanrı tarafından bir doğa üstü güç verilmiş ve o da bunu doğru bir şekilde kullanıyor, bu kadar. Gördüğünüz üzere olayın aslı tahmin edilemez olması ve gizemselliği bir anda yok oldu. Mesela bir korku filmini izliyorsunuz ve izlerken de filmin içerisinde izledikleriniz gerçek hayatta yaşanamayacağını da biliyorsunuz ama buna rağmen filmden keyif alabiliyorsunuz çünkü izledikleriniz sizi şaşırtıyor, sır perdesi bırakıyor, size olanlara inandırmayı başarabiliyor. Bu filmde ise olanlar dine bağlandığı için bana gerçekte aslı yaşanamayacak türden geldi. Bu bir film dram filmi olduğu için gerçekci olmasını bekliyorsunuz ama gel gör ki içine doğa üstü ögeler katmışlar. Korku filmleri genellikle tamamen doğa üstüdür. Film sadece doğa üstü olmaya da çalışmıyor, kendi içerisinde gerçek bir zamanda gerçek bir hapishane gerçek bir olayın içinde geçiyor. Anlatmaya çalıştığı bir dram var, anlatmaya çalıştığı bir acı var ve ''bu dramın içerisinde hem gerçek ve hem gerçek üstücülük bir arada''. Dram seven birisi olarak bu ikisi benim için bu ikisi bir arada gitmedi. Bir şey bana ne kadar gerçekçi hissettirirse ona o kadar üzülürüm. John Coffey'nin doğa üstü güçlerinin olmasını ve bunları kullanmasından ziyade herkes gibi normal bir insan olmasını yeğlerdim. Eminim ki daha üzücü, daha etkileyici bir film olurdu çünkü o John Coffey aynı benim gibi bir insan olsaydı eğer onunla daha iyi bağ kurar, onunla daha iyi empati yapardım. Bu tüm dediklerimin sadece benimle de alakası olabilir, dediğim gibi pek doğa üstü güçlere inanmam. Sadece film hakkında kendi düşüncelerimi belirttim. Son kısımlarda biraz daha fazla keyif aldım yalan yok fakat hala filmin klasikler arasında biraz abartıldığını düşünüyorum. Biraz da gereksiz uzun bir film olduğunu düşünüyorum. Bu kadar.