Bir Zamanlar Amerika’da: en yeniler yorumlar

Hayatımın filmidir . Onca film izledim ve daha iyisini izleyebilecegime kesinlikle inanmıyorum.
Bu film dostluğu , aşkı , ihaneti ,haksızlığı ,başkaldırışı 3 iç içe gecmis zamanda kusursuz işliyor her duyguyu iliklerinize kadar hissediceksiniz . Robert de niro nun oyunculuğuna diyecek tek kelime yok buna sergie leone ve ennio morricone de eklenince muhteşem bir eser ortaya koyulmuş . Bana göre sinemanın anıt eseri bu filmdir

Onca yıl ne yaptın noodles:
-Geceri erkenden uyudum..

Filmin müziği zaten insanı buhrana sürüklüyor...filmin kalitesi belli her sinemasever izlemeli.....süresi çok uzun olduğu için sıkılma ihtimalide kişiye göre değişir....

Uzun süresine rağmen vaktin nasıl geçtiğini anlamadım. Sanırım üzerine çok fazla konuşmaya gerek yok. Tam bir başyapıt.

çok uzun olması biraz sıkmış ama güzel bir film.

Arkadaslar hemen destan yazmissiniz bu filim bespara etmez yonetmen guzel öyku iyi robert deniro guzel ama basta senaryo ve filim felaket her sahnede gereginden faz cinsellik celiskili olaylar sonunda bile maxa ne oldugu belli degil
Enguzeli cop kamyonu gittikten sonra eski araclarla parti yapanlara robert denironun saskin bakisi kendisininde yasadigi hayatin carpikligina bakisi amerikan hayatina gelen super elestiri gilim bespara etmez etseydi digerleri gibi baba gibi defalarca tv de izlenirdi ilk otuz dakikasinda max ilk cikti bes arkadad bir birimize bu max davide ihanet edecek dedik lutfen yonetmen iyi oyuncu iyi diye filme iyi demeyelim zamanim kaybolmadin diye sonuna kadar izledik berbat bir filim

Sahip olduğu tüm unsurlarıyla bir sinema tarihi klasiği. Özellikle tarihin belli dönemlerinde oldukça popüler olmasına karşın, gangster filmleri arasından ilk anda çok fazla klasik sayılamıyor. Tabii ki "Godfather Üçlemesi", "Scarface", "Goodfellas" ilk akla gelenler. Daha az seyircinin bildiği ancak müthiş bazı başka filmler de var kuşkusuz. "Once Upon a Time in America" bu klasiklerin arasında ve yerini sonuna kadar hak ediyor. Ortalama bir gangster filmine göre dram yönü daha ağır basıyor. Muhteşem oyunculuklar, muhteşem bir soundtrack (tabii ki Morricone), kostümleri ve mekanlarıyla muhteşem bir dönem filmi. Neredeyse her açıdan kusursuz. Filmin genel dokusuna uygun olarak finali daha epik olabilir miydi acaba diye düşünüyor insan sadece. Ancak bu kesinlikle yetersiz ve kötü bir final olduğunu anlamına gelmiyor. Sergio Leone az sayıda ama şahane filmlere imza atmış bir yönetmen ve bu da onun son uzun metrajı. Yaklaşık 4 saatlik extreme süresine rağmen kesinlikle izlenmesi gereken, ilk yarım saati kotarmayı başaran hiçbir seyirciyi pişman etmeyecek kalitede bir eser.

Bu film için ne söylense az. Bir film nasıl olmalı sorusuna, Sergio Leone noktayı koymuş. Gerçek anlamda bir sanat eseri. Ben sinema severim diyen herkesin mutlaka en az bir kere izlemesi gereken bir şaheser. İyi Kötü Çirkin efsanesinden sonra en iyi ikinci Sergio Leone filmi olarak benim zihnime kazınmıştır.

Filmin süresi bakımından bakarsanız iki film süresi kadar ama içeriğini ele alırsanız belki 5,6 filmde işlenebilecek konunun hepsi bu filmde var. Bu film hatta zamanında eleştirmenler tarafından o yılın en kötü filmi seçilmiş. Neden mi ? Çünkü adamlar filmin 2 saatlik kısa bir versiyonunu izlemişler ve haliyle tabi hiçbir şey anlamamışlar. Daha sonra ayn eleştirmenler film 4 saat'e yakın gerçek versiyonunu izledikten sonra 80 lerin en iyi filmi demişler bu filme. Dediğim gibi bir sanat eseri. Ama her saniyesi değerli bir sanat eseri. Nakış gibi işlenmiş bir eser.

Buradan sonrası spoiler içerebilir...

Filmi tek sefer de bitirmiş olanlar olabilir. Ben bölerek izledim. Benim gibi izleyenler belki bazı şeyleri unutmuş ve tam kavrayamamış olabilirler. Bu bakımdan bitirdikten sonra tekrar en başını açıp ilk 15 dakikalık bölümü bir defa daha izlemelerini tavsiye ederim. Olayları daha iyi kavrama ve bağdaştırma açısından. Çünkü bildiğiniz gibi film, düz bir şekilde ilerlemiyor. 3 farklı zamanı karışık ve iç içe geçmiş şekilde anlatıyor. Hem dostluğu, hem ihaneti, hem aşkı, hem vefakarlığı bir arda işlemiş bir film. Her türlü duyguyu size yaşatıyor. Üzülüyor, seviniyor, şaşırıyor, sinirleniyorsunuz. Bazen kızıyorsunuz. Onlara dostuna bu yapılır mı be diyorsunuz. Acıyorsunuz, daha çok gençken sönen hayatlara üzülüyorsunuz. Seviniyorsunuz, mutlu oluyorsunuz onlar gülünce, eğlenince. O denizde ilk işlerini başarıyla tamamladıklarında, bankaya gidip paraları kasaya koyduklarında.

Ben en çok çocukluk zamanında geçen bölümleri beğendim. O saf arkadaşlık ve kardeşlik duygusu, gençliğin verdiği heyecan ve bazı saçmalıklar, o küçük çete ve onların şapşallıkları çok hoşuma gitti. Bir de bazı şeyler gençken güzel oluyor. Yaşlanınca bir kıymeti kalmıyor. Yaşlanınca bazı şeylerin anlamı kalmıyor. Ve işler artık eskisi gibi kolay olmuyor. Ve o saf yüreklerin yerini hırs duygusu, istekler, arzular alıyor. Filmde aynı zamanda boşa geçmiş bir ömrü anlatıyor. Önce bir arkadaşı uğruna kendini feda ediyor. Daha sonra ise arkadaşı tarafından ihanete uğruyor. Çok kolay değil bu filmi sindirebilmek. İzlerken bazen hiç bitmese diyorsunuz. Aslında başlarda biraz sıkılmıştım ama film bittikten sonra anladım ki filmin en önemli kısımları başlarda anlatılıyormuş.

Daha oyuncu performanslarına değinmedim bile. Ama onlardan önce bir konu daha var ki, müzikler. Efsane yönetmen ve efsane müzik adamı, Ennio Morricone bir daha bir araya gelmişler ve yine çok dokunaklı ve kulaklardan gitmeyecek müzikler, tınılar oluşmuş. Hala daha zihnimde dönüyor müziği. Dram yönünden insanı derinden etkileyen bir yapısı var aynı zamanda müziğin.

Robert De Niro için ne söylenebilir ki olağanüstü bir performans. Hepsi öyle aslında. Bütün performanslar çok çok iyi. Hayattan bir kesit gibi adeta. Çocuk oyuncusundan, figüranına kadar. Ben Joe Pesci ismini duyunca daha fazla süre alır diye düşünmüştüm. O da sevdiğim oyunculardandır. Ama o pek rol almamış.

Filme alakalı farklı bir yorum; Film Robet De Niro nun bir afyon batakhanesinde afyon çekmesiyle başlar ve hikaye anlatılır, tüm senaryo zamanın içinde gidiş gelişler üzerine kurulmuştur, zira bu yüzden montaj sırasında kısaltılması filme çok zarar vermiştir. Filmin bitiş sekansı Robert De Niro'nun bir yere uzanması ve pis pis sırıtmasıdır. İlk gösterimden çıkan bir seyirci sinemanın karşısında çıkanları izleyen Sergio Leone'yi tanır ve yanına giderek tebrik eder, hemen peşi sıra bir soru sormak istediğini söyler ve Robert De Niro'nun sonunda öyle pis pis sırıtmasının anlamanı sorar. Yönetmen gülümser ve filmin başlangıç sekansını hatırlatır sözünü bitirmeden izleyici onu susturur ve sorusunu geri alır, zira bütün hikayenin afyon çeken bir adamın kabusundan ibaret olmasından korkmuştur. Gerçekten öyle midir? Kim bilebilir ki..! İyi seyirler... 9.1/10

Şu bir gerçek ki bu yapıt ne Godfather ne de Scarface filmlerine benziyor.
Bunlardan daha iyi demek zor ancak onlar kadar etkileyici.
Dile kolay 220 dakikalık bir yapıt, her sahnesinin düşünüldüğü büyük bir özenle kurgu edildiği çok belli.
Bir yapıtın en önemli artılarından biri de müzikleri ve bu film o konuda sınıfı geçmiş.
Robert De Niro'nun en beğendiğim filmlerinden ve aktörlüğü yine muhteşem.
Ben filmi şöyle yorumlayacağım.
İlk yarım saati filmi anlamakla geçti.
Çocukluk dönemlerini ve bu büyük mafyanın kuruluş dönemlerinin anlatıldığı sahneler inanılmaz hoşuma gitti.
Filmde 7 den 70'e herkesin en az bir erotik sahnesi var :) Çok erotizmin olduğu bir film.
Sonlarına gelirsek biraz değişik ve herşeyin birbirine bağlandığı sagneler var onun için iyi takip etmek gerek.
Örneğin Robert De Niro'nun çocukluk aşkına tecavüz etmesi beni şaşırttı.
Film 220 dakika ( yani 4 saate yakın olduğu için ) yer yer sıkabilir ama bu film sıkıcı diye anlamayın. Mutlaka izleyin. İyi Seyirler. 10/8

uzun süresine rağmen sonuna dek kendini izletebilen bir yapım bundaki en büyük etken Robert de Niro ve James Woods'un harikulade oyunculukları olsa gerek 7/10

film bıldıgımız amerıkan ekonomık bunalımının basgosterdıgı gangesterlerın ılkeyı bır bakım aıdare ettıgı kapıstıgı bır donem. o zamanalrın amerıkan gercegı. guzeldı. ancak fınalın zayıf kaldıgını dusunuyorum.

bu film gerçekten muhteşem her zaman izlenecek bir film.

sinemaya ve sergio leone'ye saygı duruşu. sergio leone kamerayı o kadar iyi kullanıyor ki, bence sinema tarihinin en iyi yönetmenidir. bu filmde bunu daha iyi anlıyor insan, muhteşem çekimler. her açıdan dört dörtlük kusursuz bir film. işte sinema bu dedirtiyor insana. koca bir ömür o kadar sinema tadında anlatılmış ki büyülenmemek mümkün değil, üstelik herşey doğallığında, hiçbir yapmacıklık yok. bu filmi beğenmeyenler ya sinemadan anlamıyordur ya da bu tarz filmlerden nefret ediyordur. ben bu filme gelmiş geçmiş en iyi film derim hiç şüphe etmeden.

Oyuncu çocuklar çok iyiler. sahneler geçisler açilar oyunculuklar...10/9 Elestirebilecegim tek yan senaryosu ki; tam pismemis. 10/7,5. Bu filmi flashbackleri için olsa izlemeli.

Efsane yönetmen Sergio Leone'nin 3. ve son başyapıtı, oldukça uzun olduğu doğru ama bence bu anlatıma, bu senaryoya ve muhteşem oyunculuklara az bile 6 saat olsa bile sürükleyiciliğinden ve etkisinden hiçbir şey kaybetmiyecek efsanevi bir yapıt var karşımızda. 10/10

Her sahnesi tek tek düşünülmüş, bitmesini hiç istemeyeceğiniz bir destan. Sergio Leone'nin bu başyapıtında dostluk, ihanet, aşk, hırs, intikam gibi hayatın içinde önemli yeri olan kavramlar suç dünyasının içine gizemli bir şekilde serpiştirilmiş. Çocukluk, gençlik ve yaşlılık olmak üzere 3 dönemi geçişlerle anlatan bu filmde Noodles'ın (Robert De Niro) peşinden sürükleniyoruz. Noodles ile beraber hem geçmişe hem de ileriye yönelik bir yolculuğa Ennio Morricone'nin müzikleri ile çıkmaya hazır olun.