400 Darbe: en yeniler yorumlar

SİNEMA TARİHİNE ALTIN HARFLERLE YAZILMIŞ GERÇEK BİR KİLOMETRETAŞI

400 Darbe (1959) Baba kantin için 1000 frank lazım.. Şimdi sen 1000 frank istiyorsun ya.. 500 frank razısındır ama 300 franka ihtiyacın vardır.. Öyleyse alsana 100 frank.. Yönetmenliğini François Truffaut üstlenirken oyuncu Jean-Pierre Léaud, Claire Maurier, Albert Rémy, Guy Decomble ve Georges Flamant kadrosunda gibi isimleri izleyeceksiniz.. Film Dram-Suç türlerini barındırıyor.. Konusuna gelecek olursak, Antoine adındaki küçük çocuk okul ile arası değildir öğretmenleri onunla bir türlü iletişe geçemez her defasında çocuğu küçük düşürürler.. 12 yaşındaki çocuk artık gün geçtikçe okul ile bağlarını koparmaya doğru ilerlemektedir.. Okulun kötü gidişatı sonucu ailesi ile de sorunlar yaşayan küçük çocuğun başına gelmeyen kalmaz.. Ufak tefek suçlar işler ıslah evine düşer hayatı tam anlamıyla alt üst olma durumuna gelir.. Fransız yönetmen François Truffaut izlediğim ilk filmi ve oldukça beğendiğimi söyleyebilirim.. Yönetmen bir bakıma çocukluğunu perdeye taşımış.. Filmdeki Antonie karakteri gibi sorunlu bir çocukluk evresi geçirmiş.. Ve bu film ile oldukça tutulmuş ve eleştirmenlerden de tam not almıştır.. Yönetmen bu film ile Oscar da En İyi Senaryo dalında aday olmuştur ayrıca Cannes film festivalinde En İyi Yönetmen ödülünü kazanmıştır kariyerinin çıkış noktası olarak gösterilen filminden kısaca kendinden bir şeyler izleyeceksiniz.. Doğal gerçekçi çekimleri ile hayatın içinden bir film izledim.. Ağır ilerlediği için belki herkese hitap etmez ama klasik filmlere ilginiz varsa siyah beyaz çekimleri ile film sizi alıp götürecektir.. Eğitim sistemini eleştiren film öğretmenlerin öğrenciler üzerindeki etkilerini kötü kullandıklarında ne gibi kötü sonuçlar doğuracağını vurguluyor zaten finali unutulmaz sözün bittiği yer olarak tanımlanabilir.. Çocuğun düştüğü durum karşısında etkilenmemek elde değil bence kusursuz bir dram filmiydi.. Filmin başrol oyuncusu Jean-Pierre Léaud küçük yaşta kestiği performans ile akıllara kazanıyor yaşına göre çok iyi iş çıkarmış anne ve babasını oynayan oyuncularda başarılıydı.. Film almış olduğu İmdb Puanı:8.2 ile İmdb Top 250 Listesinde kendine 184. sırada yer bulur.. Özellikle klasik severler dram ve suç türünün karışımı Fransız sinemasına yeni bir soluk getiren bu unutulmaz yapımı siz sinema severlere tavsiye ederim.. 8.7 Hafızası zayıf yetişkinler dışında ergenlik kimse de tatlı hatıralar bırakmaz..

Truffaut'un önemli filmlerinden biri,küçük çocuğun oyunculuğu gerçekten çok doğal.Paris'i hep görkemi ve ışıltısıyla gördük filmlerden bu filmdeyse daha farklı bir perspektifle çizilmiş.Sinema tarihi açısından kesinlikle önemli bir yapıt

çok uzun bir film olmamasına rağmen insanı darlatan bir film 4/10

Sinemayı iliklerinize kadar hissettiren bir başyapıt. Hakkında anlatılacak, bahsedilecek ve övülecek çok fazla şey var. Unutulmaz final sahnesinden, muhteşem çocuk oyuncularından, toplumsal ve sanatsal çözümlemelerinden saatlerce konuşulabilir. İzlediğim en unutulmaz filmlerden.

Truffaut'un kendi yaşamından izler taşıyan filmde,kolaylıkla duygu sömürüsüne dönüşebilecek bir hikayeyi yönetmenin gerçekçi bir biçimde anlatması takdire şayan.Paris denilince akla gelen ışıltılı şehir yerine şehrin arka sokaklarındaki yaşamı göstermesi de ayrıca etkili.Jean-Pierre Leaud'un oyunculuğuna hayran kaldım.Özellikle psikologla konuştuğu sahnede.Doğal ve gerçekçi bir film.

Film az ve öz işlenen temasıyla dikkat çekiciydi.Küçük Antoine (Jean-Pierre Léaud) özellikle başarılıydı.Genel itibariyle etkileyici bir dram çıkmış ortaya...
10/8

François truffaut bu filmle cannes film festivalinde en iyi yönetmen ödülünü kazanmış ve kesinlikle hak etmiş.. ince işlenmiş senaryosu ve sade anlatımı ile etkili bir film 400 darbe.. açılış sahnesindeki lüks, modern paris ile finaldeki şehirden uzak, ücra deniz kıyısı görüntüleri çok anlamlı ve etkili.. başroldeki çocuk oyuncu başarılı.. ajitasyona yer verilmeden anlatılan yaşadığı durumlar etkili.. keşke film müzikleri daha iyi olsaydı.. sonuç olarak akıcı, güzel bir film.. özellikle ilk yarım saati ve finali oldukça etkili.. 8/10

Bu filmi izleyince niye biz böyle bir film çekemedik diye düşündüm. Çocuklar ne kadar iyi oynuyor. Yetişkin oyuncular o kadar iyi oynayamaz. Bizdeki çocuk artisler ise 1960 larda yapmacık hareketler silsilesi gösteriyordu.

Çok iyi oyunculuk (çocuklar) var.. Bütün oyuncular için bunu diyemiyeceğim ama başroldeki çocuklar süper. Mahkemede sorulara verdiği cevaplar hala gözümün önünde. Her cevap verişinde masayı eliyle silmesi süper, tebrikler.

Güzel ve kaliteli bir yapım. Yılı içinde tekrar alkış gerekir. Çocuk gözüyle yaşamı bir de bu şekilde izleyin.

Yılına göre gerçekten iyi film . toplumsal eleştirisini , doğal karakter ve oyunculuklarla , sade ama etkileyici bir dille yapıyor .

Beklentilerimi tam olarak karşılamasa da , izlenmesi gerektiğini düşündüğüm bir film .
10/7 .

hayatımda izledigim en gereksiz film.zamanınıza yazık 2/10

Sinema tarihinin ve Avrupa sinemasının en iyi, referans niteliği taşıyan filmlerinden birisi. Yönetmen filmde okul, aile, çocuk yetiştirme, toplum gibi birçok konuyu sorgulamış ve ortaya da gayet samimi, cesur ve sert bir film ortaya çıkmış. Her bünyeye iyi gelmeyebilir, çünkü çok gerçekçi ve yalın. Lakin akıldan çık(a)mayacağı da kesin (İzleyeli 8 küsür yıl geçmiş birisi olarak bunu garanti edebilirim en azından :) )

Les Quatre Cents Coups / The 400 Blows / 400 Darbe (1959)Yönetmen : François TruffautCahiers Du Cinema dergisinde film eleştirmeni olarak sinema hayatına başlayan Truffaut'ın ağır eleştirilerine maruz kalan fransız yönetmenlerin, (başarısız olacağı düşüncesiyle) yönetmen koltuğuna Truffaut'ın kendisinin geçmesini ve nasıl bi eser çıkardığını görmek istemeleri sonucu ortaya çıkar 400 Darbe.Film başından sonuna kadar bir çocuğun etrafında seyir izler. Sorumsuz bir anne ve ilgisiz bir üvey babayla aynı evi paylaşmak zorunda kalan bir çocuk; Antoine ( Jean-Pierre Leaud ). Okulda ceza olarak aldığı ödevi akşam yapmaz ve ertesi gün okulu kırar. O gün annesini başka bir erkekle görür. Ertesi gün okula gittiğinde, öğretmeni hesap sorarken ona annesinin öldüğünü söyler. Aynı gün babası okula geldiğinde yalanlar bir bir ortaya çıkar; artık ne eve ne de okula gidemez bizim ufaklık. Çareyi arkadaşıyla saklanmakta bulur,hayallerindeki yerde yani deniz kenarında yaşamak için paraya ihtiyaç duyarlar ve bizim ufaklık babasının daktilosunu çalıp satmaya karar verir ama işler yolunda gitmez, ıslahevine doğru bir yolculuk başlar cepte kalan hayallerle?Filmdeki her kurum her karakter derinlemesine analiz gerektiriyor. Okul kurumu herşeyden önce; geleneksel yaklaşımın izlerini fazlasıyla görmekteyiz burada. Esasicilik eğitim felsefesine göre hareket eden, sınıfta kendini imparator sanan, her hakkı kendinde bulan, şiddetin serbest, hak aramanın yasak olduğu bir okul düşünün? Disiplin adı altında haklarından bihaber yetiştirilen bir nesil, tahtaya ne yazılmışsa onu öğrenecekler,sorgu yok sual yok! Eğer aile de ilgisizse yada çocuğu emanet edeceği yer okulsa tekdüze bir nesil sizi bekliyordur? Antoine için durum tam olarak bundan ibaret, başarı çıtası düşük başlamış bir çocuk eğer zamanında kendini ispatlayamamışsa ağzıyla kuş tutsa nafiledir, takdiri hak etmez,cüzzamlı muamelesi yapılır. Okul onun için kendisi olabileceği bir mekan değildir kısaca?Gelelim aile kurumuna; aile bir çocuğun nefes almaya başlayacağı, özgüven aşılayacağı, ahlaki değerlerini oturtacağı, sevginin saygının tadını ilk olarak tadalacağı ve başkalarına da tattıracağı küçü(ük dünya? Antoine bunların hiçbirini yaşamadı tabiki! 8 yaşına kadar anneannesi bakmış ona, o güçten düşünce de ?mecburen? annesi almış yanına. Evde üvey baba var, çocuğa nasılsın diye soran yok, tek soruları yüksek bir not alıp almadığı? anne-babanın olaylara yaklaşımı o kadar enteresan ki;o çocuğu karşısına alıp bir kere bile dinleme ihtiyacı hissetmeyen bir baba çocuk yalan söylediği için tokat atabiliyor. Sorgu yok, anlamaya çalışmak yok, dinlemek yok, suç-ceza prensibi işliyor? anne apayrı bir telden çalıyor zaten, o kendi hayatını yaşamanın hasretiyle yanıp tutuşuyor. Oğlunun veda mektubunu dinlerken kadının aklına takılan soru ?neden senin değil de benim öldüğümü söylüyor? oluyor. Bu kadar vazifesini mükemmel icra ettiğini düşünen bir anne işte? çocuk bu ikilinin her tartışmasına şahit olurken aynı zamanda fazlalık olarak göründüğüne de şahit oluyor her seferinde. Ve biz bu çocuktan hala dürüst olmasını mı bekliyoruz? Zaten kendisine neden yalan söylüyorsun diye sorulduğunda verdiği cevap ona ne kadar değer verildiğinin kanıtı; ?doğruyu söylesem de bana inanmıyorlar, bu yüzden yalan söylemek kolayıma gidiyor.? Aile de onun için kendisi olabileceği bir mekan değildir kısaca?Yorum duygu sömürüsü gibi gelebilir ama inanın değil. Filmde herşey tüm yalınlığıyla hiçbir süsleme ve abartıya yer verilmeden olduğu gibi aktarılmış bize. Zengin muhitler seçilmemiş, olduğu gibi yansıtılmış perdeye yaşamlar? yönetmen aslında bir nevi kendi geçmişini taşımış beyazperdeye. (yönetmende evlilik dışı bir ilişkiden dünyaya gelmiş,anneannesiyle büyümüş,ıslahevinde kalmış?) Cannes film festivalinde ?en iyi yönetmen? ödülü ayrıca ?en iyi senaryo? dalında oscar ödülü getirmiş bu film yönetmene. Unutmadan ekleyelim 400 Darbe Fransızcada ?okulu kırmak? anlamına geliyormuş. Bu siyah-beyaz filmi izlerken bir öğretmen ve geleceğin annesi olarak kendimi sorgulama fırsatı buldum birkez daha. Bir çocuğu yalnızlığa itmenin onda bıraktığı etkiyi çok iyi anlatan, bu psikolojiyi harikulade işleyen bi yapıt. Mutlaka izlenmeli?.

Yorumlar ve filmin tanıtımına bakınca,büyük hayallerle izledim,ama hayalden ibaret kaldı işte,İyi film güzel film,ama bazen vasatlıktan kurtulmuyor..

Truffaut 400 Darbe ile, Fransız Akademi Sineması'nda görülenin aksine, sıradan bir insanın yaşamının geçtiği evlerde ve sokaklarda çekilen, geleceğin sinemasının ilk örneğini vermiştir. Büyük insanların büyük anlatıları yerine sıradan insanların gündelik hayatlarını anlatan, sağlam ve kusursuz karakterler yerine kırılgan kişilikleri işleyen ve edebi, ağır bir dil yerine günlük yaşamda kullanılan bir dil seçen yepyeni bir sinema anlayışının ilk örneğidir. Her sinemaseverin arşivinde bulunması gereken bir film.

arkadaş kurbanı olmak...