Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
4,1
1137 Puanlama
Karanlık Yolculuk hakkında görüşlerin ?
5
51 Eleştiri
4
91 Eleştiri
3
24 Eleştiri
2
22 Eleştiri
1
10 Eleştiri
0
14 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
Bu çok beğenilen filmi izlerken sıkıldım hatta yer yer bunaldım bişeye bağlansın artık diyorsunuz en son bağlanıyo eee bu kadar mıydı diyorsunuz sonra bişey anlamayıp hadi kusur bende gidem bi araştıram diyorsunuz gidip 10 tane analiz okuyup izliyorsunuz sonra gene üff bu kadar mıydı diyorsunuz işte böyle bi film
İnterstaller filminde karadeliğe girip kitap devirme sahnesi ne kadar saçmaysa bu filmde bana o kadar saçma geldi. Bu şizofrenin hayatını izlemektense gidin zindan adasını tekrar izleyin emin olun pişman olmazsınız...
Filmden gerçekten hiç bir şey anlamadım yorumlara baktım 3 4 kere izlerseniz anlarsiniz diyorlar bence değmez bu film için
Film çok çok ağır ilerliyor verdiğim puan yeterli 5 yıldız verenler elini vicdanına koysun
Film çok çok ağır ilerliyor verdiğim puan yeterli 5 yıldız verenler elini vicdanına koysun
Sondan en başa..tüm hikayenin asıl amacının anlaşılması için sondan en başa tüm yaşananların sil başa edilmesi gereklidir.hikayede subnimal ve parapsikoloji ögelerin yanı sıra dünya dışı varlıkların da etkili olduğunu görüyorsunuz.Tüm hikaye başında yaşananlar Şizofrenik durumlar gibi yorumlansa da, hikaye sonunda düşünceler değişiyor ve sizin kafanızı bulandıran, anlam veremeyeceğiniz durumlara yönleniyorsunuz. Senaryo oldukça ağır ve anlam veremeyeceğiniz kadar karışık gelebilir.ancak filmdeki tüm oyuncu kadrosu oldukça kuvvetli ve hepimiz aşina gelen güçlü oyunculardan kurulu..Jack Gylenhaal yaşı bu filmde küçük olsa da , oldukça iyi bir oyun sergilemiş.Gerçek ablası ile aynı senaryoyu paylaşmışlar.Film herkese hitap etmeyebilir
bu filme film(!)demek biraz zor gibi.filmden çok bir beyin egzersizi,2 saat kafa yorma çalışmasına benziyor.düşünmeye sevkediyor ama bu bir film mi...işin içinden çıkamadım zaten,izlediğim en garip filmlerden biri.puan veremiyorum
Asla bir kere izlenme ile kalınmayacak bir film. Başta film gökten düşmüş gibi kopuk bir şekilde başlıyor. Ama daha sonra parçalar yavaşça yerine oturuyor. Ve filmin bu mizacı bir çok kişiye saçma gelse de şahsen benim çok hoşuma gitti.
Muhteşem bir kurgu ama bilimkurgu açısından yabancı olmadığımız bir senaryo.Hayat nedir,bir bütün müdür yoksa bizim için hayat algılayabildiğimim midir?Belki daha bile fazlası bilim kurgu yönüyle klasik olan"Oynama kainatla her şey olucağına varır kurcalarsan iş iyice b*klaşır" gibi basit temali bir film olmasının yanında filmin bilim-kurguyu sadece araç olarak kullanması ve her fırsatta"La olm filmi izlerken felsefi düşün azcık!"demesi yüzünden bu özelleğini bir kenara koyup işe SANAT ve FELSEFİ açıdan bakmalıyız.Bence şunu diyor film bize.."Hayat gördüklerinden ibaret değildir,sadece kendimiz için yaşamayız"Bunu filmde de sıkça gördük donnie nin hikaylerede ki karakterlere ve olaylara karşı umursamaz yaklaşımı bize sürekli gösteriliyor buna karşın donnie nin uğruna öldüğü gretchen ise bunun aksi bir tavır sergiliyordu böylece donnie aslında gretchenın haklı olduğunu görmekle kalmadı aynı zamanda onun için kendini feda etti.Kimileri buna "Şizofrenin"zihni ile ilgili bir film diyecek.Donnie nin filmin sonunda dediği gibi"Beynimde bir sorun yok"...Kim der ki ölmek güzel olabilir diye,tabi acı dolu bir hayattansa....
EDİT : Filmin uzun versiyonu varmış. Anlaşılır olan 2 saat 13 dk ben 1 saat 53 dk olan versiyonu seyretmiştim bu yüzden çoğu yeri anlayamamışım. Uzun versiyonda kitabın sayfalarının gösteriliyor onu izlemenizi tavsiye ederim.
Gözümde saçmalık ve kutsallık arasında yeri gidip geliyor. Çünkü yönetmenin o kadar başarılı bir şekilde anlatmak istediklerini anlatabildiğini düşünmüyor daha çok seyirci ne anlarsa o çünkü hiç bir şey üzerinde o kadar durmuyor. Kişilerin yalnız oluşu ve aslında hep yalnız kalacağı , eğitim sistemi , zamanda yolculuk ,kader gibi kavramlar üzerinde sık sık sıçrayarak film ilerliyor. Aralarında da bir bağ sezinleyemedim. Şimdi bu konulardan biraz bahsedecek olursak ben kaderden başlamak istiyorum. Filmde en azın üzerinde durulan da bu sanırım. Öğretmeniyle konuşurken hepimizin belirli olan bir olay dizisini gerçekleştirdiğimizi söylüyor. Ve eğer bu belirli olan olayları bilebilirsek bunu değiştirebiliriz diyor. Öğretmeni bunu bilmenin yapılan önceden belirli olan kader tanımına uymadığını çeliştiğini söylüyor. Gayette akıllıca aslında bu cevap. Ama Donnie bunu değiştirmek istediğinden nereden geldiğini bilmediği, hatta tanımadığı sadece onun görebildiği(hayali) tavşan kostümlü Frank isimli kişinin dediklerini uyguluyor ve değiştiriyor da. Burada olduğu evrenin geçmişini mi farklı bir evrendeki geçmişini mi (yani paralel evrenindeki) bilemiyorum. Yeterince açık değildi burası bence. Kısaca yapacağımız şeyler belirli olsa da bu geçmişimizi değiştirmeye engel değil tabii garip bir tavşan kostümü giyen birine rastlamanız lazım :D Bundan sonra hayatın basit bir şekilde iyi ve kötü olarak ikiye ayrılamayacağına hayatın daha karışık olduğunu söylüyor buda erdemlilik kavramını sorgulatıyor. En erdemli gibi gözükenin aslında en ahlaksızı olduğunu gösteriyor. Peki gerçekten ahlaklı yaşamak mümkün mü? Değişmez ahlak yasaları var mıdır? Bunların zamanla değişmeyeceğini mutlak olduğunu bize ne kanıtlıyor? Eğer değişebiliyorsa bütün hayatın boyunca bir hiç için yaşamış oluyoruz :) O yüzden kendin için yaşa. Eğitim sistemi de toplumsal ahlak yasalarına göre düzenlendiği bu yüzden öğretmen ve öğrenci arasında düzgün bir iletişim kurulamadığını söylemiş. Ancak ahlaksızlık olarak sayılan bir çok şeyi bir çok kişi zaten yapmıştır veya yapıyordur (Aile birliği toplantısındaki kitap sahnesini hatırlayın). Donnie karakteri bir çok şekilde tanımlanabilir. Farklı şekillerde yorumlanır ama nasıl yorumlanırsa yorumlansın şizofreni benzeri akıl HASTALIĞI olan birinin hikayesi olarak yorumlamak haksızlık olur.
Gözümde saçmalık ve kutsallık arasında yeri gidip geliyor. Çünkü yönetmenin o kadar başarılı bir şekilde anlatmak istediklerini anlatabildiğini düşünmüyor daha çok seyirci ne anlarsa o çünkü hiç bir şey üzerinde o kadar durmuyor. Kişilerin yalnız oluşu ve aslında hep yalnız kalacağı , eğitim sistemi , zamanda yolculuk ,kader gibi kavramlar üzerinde sık sık sıçrayarak film ilerliyor. Aralarında da bir bağ sezinleyemedim. Şimdi bu konulardan biraz bahsedecek olursak ben kaderden başlamak istiyorum. Filmde en azın üzerinde durulan da bu sanırım. Öğretmeniyle konuşurken hepimizin belirli olan bir olay dizisini gerçekleştirdiğimizi söylüyor. Ve eğer bu belirli olan olayları bilebilirsek bunu değiştirebiliriz diyor. Öğretmeni bunu bilmenin yapılan önceden belirli olan kader tanımına uymadığını çeliştiğini söylüyor. Gayette akıllıca aslında bu cevap. Ama Donnie bunu değiştirmek istediğinden nereden geldiğini bilmediği, hatta tanımadığı sadece onun görebildiği(hayali) tavşan kostümlü Frank isimli kişinin dediklerini uyguluyor ve değiştiriyor da. Burada olduğu evrenin geçmişini mi farklı bir evrendeki geçmişini mi (yani paralel evrenindeki) bilemiyorum. Yeterince açık değildi burası bence. Kısaca yapacağımız şeyler belirli olsa da bu geçmişimizi değiştirmeye engel değil tabii garip bir tavşan kostümü giyen birine rastlamanız lazım :D Bundan sonra hayatın basit bir şekilde iyi ve kötü olarak ikiye ayrılamayacağına hayatın daha karışık olduğunu söylüyor buda erdemlilik kavramını sorgulatıyor. En erdemli gibi gözükenin aslında en ahlaksızı olduğunu gösteriyor. Peki gerçekten ahlaklı yaşamak mümkün mü? Değişmez ahlak yasaları var mıdır? Bunların zamanla değişmeyeceğini mutlak olduğunu bize ne kanıtlıyor? Eğer değişebiliyorsa bütün hayatın boyunca bir hiç için yaşamış oluyoruz :) O yüzden kendin için yaşa. Eğitim sistemi de toplumsal ahlak yasalarına göre düzenlendiği bu yüzden öğretmen ve öğrenci arasında düzgün bir iletişim kurulamadığını söylemiş. Ancak ahlaksızlık olarak sayılan bir çok şeyi bir çok kişi zaten yapmıştır veya yapıyordur (Aile birliği toplantısındaki kitap sahnesini hatırlayın). Donnie karakteri bir çok şekilde tanımlanabilir. Farklı şekillerde yorumlanır ama nasıl yorumlanırsa yorumlansın şizofreni benzeri akıl HASTALIĞI olan birinin hikayesi olarak yorumlamak haksızlık olur.
hayatımdan çaldığın 2 saat haram zehir zıkım olsun tmm mı? bu filmi yapan ne bokumu düşünerek te yazmış
acaba yazan nın elerinden opim ama yine de haram olsun izlemeyin beyniniz erör verir!!!!!çok boktan bi film adam karnından
bok çıkıyolan bune
acaba yazan nın elerinden opim ama yine de haram olsun izlemeyin beyniniz erör verir!!!!!çok boktan bi film adam karnından
bok çıkıyolan bune
sırf contranın vermek istediği mesajı almak için bile olsa zevkle izleyip bir sonuç çıkaracağım. şimdiden az çok belli nasıl bir mesaj verilmek istediği
film çok derin ve çok detaylı bir film kesinlikle mükkemel senaryosuda olan bir film izlemeyen pişman olur
DİKKATLİ İZLEDİĞİNİZDE BİR BAŞYAPIT OLDUĞUNU GÖRECEKSİNİZ
Üzerinde düşünülmesi ve yazması uzun zaman alan bir film DONNIE DARKO... Bayağıdır izlemek isteyip kendimi tuttum çünkü özel bir anım olsun istedim. İzlerken de beklentilerimden çok daha yükseklerde olduğu için sessizce alkışladım içimden Jack Gyllenhaal ve Richard Kelly’i. Film, adına uygun karanlık havasıyla ve verdiği kafa karışıklığı hissiyle anlatmak istediklerini çok iyi anlatıyor. Platonik aşklarından, kuralcılığı ve klasik eğitim anlayışı sebebiyle öğrencilerle hiç bir iletişim kurması mümkün olmayan öğretmenlere; okulun kabadayısından, okula yeni gelen kızın hikâyesine kadar pek çok yönüyle lise hayatı oldukça gerçekçi bir şekilde veriliyor. Bana kalırsa her yönden ele alınması gerekiyor çünkü bu yapımda bağlılığı, bağımlılığı, aşkı, aileyi, sanatı, eğitimi, liberali, özgürü, ölümü görüyoruz... Doğru ölümü anlatıyor bu film, tesadüfen, en güzeli… Dünyanın sonuna doğru ölürken, doğru şekilde yaşamayı, yalanları kaldırıp, dürüstçe var olmayı... Evet, Donnie Darko da bir insan, onca ötekinin içinde, onların gözünün içine bakabilen kendine de yabancı olduğunu görüp, kendini herkes sayesinde kurcalayan, bütünlüğünü aşkta bulan kaybetmek üzere geldiği dünyada, tek anahtar, yine yitmeye mahkum. Donnie Darko da bir insan, sadece bir insan ama süper kahraman olmadığını da nereden çıkardınız…! Donnie Darko, 80’lerin dönem ruhunu ve 90'ların filmlerini birleştiren doğaüstü öğelerle bezeli muhteşem bir süper kahraman başyapıtıdır. Filme, bir şizofrenin dünyasına başarıyla ve abartılara yer verilmeden girilmiş fakat bu, şizofren çocuk çözümlemesi yalnızca varılmak istenilen noktaya giderken araç olarak kullanılmıştır. Öncelikle filmin işlediği yalnızlık, insan duygusunun karmaşıklığı, farklı olmanın getirdiği yalnızlık, herkesin kendi yaşam koçu olduğu gibi gibi temel diyalogları ve unutulmaz şirinler repliklerini es geçersek ki filmin temelini bunlar oluşturur, paralel evren mi yoksa zamanda geriye gitme mi oldu sorusu elimizde kalan temel sorudur. Solucan deliği, zamanda yolculuk, paralel evren, kiler kapısı gibi kavramlar üzerinde düşünülebilir elbette, ama filmin altyapısı oluşturan asıl konu yalnızlık ve toplumla uyuşmazlıktır kanatimce… Ayrıca yönetmen; vurgulamak istediği noktalardan hiçbirisini seyirciyi aptal yerine koyarak gözüne gözüne sokmamış aksine izleyicinin insiyatifine saygı duymuş. Kendisinin takıntılı olduğu ve kızdığı noktaları inanılmaz bir mükemmellikle işlemiş olan yönetmen, sevimlilik sembolü olarak görünen tavşanı; lanetin, çirkefin bir türevi olarak göstermiş ama bir o kadar da doğruların bulunmasına yardımcı olan bir varlık olarak vurgulamış ki burada bir iyi ve kötü ikileminin orta noktasını bulmaya çalışmıştır… Tarantinovari bir yaklaşımla müziklerin sahnelere uyumlarının da filmin başarısında etkili olduğunu düşünüyorum ve teması " herkes birgün yalnız ölücek " sözünden geliyor. Film bir bulmaca gibi hazırlanmış, parçalar yavaş yavaş yerini buluyor. Puzzleı çözebilmek için de filmi çok dikkatli ve her söyleneni harfiyen anlayarak izlemek gerekiyor. Ayrıca içinde bir sürü küçük küçük planlanmış gönderme olmakla birlikte, bu ayrıntılar filme olan beğeninizi kat be kat arttırıyor kısacası insanların hayatını değiştiren bir film değil de daha çok hayattan parçalar taşıyan bir filmdir… Son olarak Donnie Darko bir seçim yaptı, evet seçimler hayat değiştirebilir. Kendi adıma benim filmi izledikten sonra aklımda kalan en büyük soru işaretiyse yine hayata dair oldu; SEÇMEDİKLERİM beni nereye götürebilirdi ?...
Üzerinde düşünülmesi ve yazması uzun zaman alan bir film DONNIE DARKO... Bayağıdır izlemek isteyip kendimi tuttum çünkü özel bir anım olsun istedim. İzlerken de beklentilerimden çok daha yükseklerde olduğu için sessizce alkışladım içimden Jack Gyllenhaal ve Richard Kelly’i. Film, adına uygun karanlık havasıyla ve verdiği kafa karışıklığı hissiyle anlatmak istediklerini çok iyi anlatıyor. Platonik aşklarından, kuralcılığı ve klasik eğitim anlayışı sebebiyle öğrencilerle hiç bir iletişim kurması mümkün olmayan öğretmenlere; okulun kabadayısından, okula yeni gelen kızın hikâyesine kadar pek çok yönüyle lise hayatı oldukça gerçekçi bir şekilde veriliyor. Bana kalırsa her yönden ele alınması gerekiyor çünkü bu yapımda bağlılığı, bağımlılığı, aşkı, aileyi, sanatı, eğitimi, liberali, özgürü, ölümü görüyoruz... Doğru ölümü anlatıyor bu film, tesadüfen, en güzeli… Dünyanın sonuna doğru ölürken, doğru şekilde yaşamayı, yalanları kaldırıp, dürüstçe var olmayı... Evet, Donnie Darko da bir insan, onca ötekinin içinde, onların gözünün içine bakabilen kendine de yabancı olduğunu görüp, kendini herkes sayesinde kurcalayan, bütünlüğünü aşkta bulan kaybetmek üzere geldiği dünyada, tek anahtar, yine yitmeye mahkum. Donnie Darko da bir insan, sadece bir insan ama süper kahraman olmadığını da nereden çıkardınız…! Donnie Darko, 80’lerin dönem ruhunu ve 90'ların filmlerini birleştiren doğaüstü öğelerle bezeli muhteşem bir süper kahraman başyapıtıdır. Filme, bir şizofrenin dünyasına başarıyla ve abartılara yer verilmeden girilmiş fakat bu, şizofren çocuk çözümlemesi yalnızca varılmak istenilen noktaya giderken araç olarak kullanılmıştır. Öncelikle filmin işlediği yalnızlık, insan duygusunun karmaşıklığı, farklı olmanın getirdiği yalnızlık, herkesin kendi yaşam koçu olduğu gibi gibi temel diyalogları ve unutulmaz şirinler repliklerini es geçersek ki filmin temelini bunlar oluşturur, paralel evren mi yoksa zamanda geriye gitme mi oldu sorusu elimizde kalan temel sorudur. Solucan deliği, zamanda yolculuk, paralel evren, kiler kapısı gibi kavramlar üzerinde düşünülebilir elbette, ama filmin altyapısı oluşturan asıl konu yalnızlık ve toplumla uyuşmazlıktır kanatimce… Ayrıca yönetmen; vurgulamak istediği noktalardan hiçbirisini seyirciyi aptal yerine koyarak gözüne gözüne sokmamış aksine izleyicinin insiyatifine saygı duymuş. Kendisinin takıntılı olduğu ve kızdığı noktaları inanılmaz bir mükemmellikle işlemiş olan yönetmen, sevimlilik sembolü olarak görünen tavşanı; lanetin, çirkefin bir türevi olarak göstermiş ama bir o kadar da doğruların bulunmasına yardımcı olan bir varlık olarak vurgulamış ki burada bir iyi ve kötü ikileminin orta noktasını bulmaya çalışmıştır… Tarantinovari bir yaklaşımla müziklerin sahnelere uyumlarının da filmin başarısında etkili olduğunu düşünüyorum ve teması " herkes birgün yalnız ölücek " sözünden geliyor. Film bir bulmaca gibi hazırlanmış, parçalar yavaş yavaş yerini buluyor. Puzzleı çözebilmek için de filmi çok dikkatli ve her söyleneni harfiyen anlayarak izlemek gerekiyor. Ayrıca içinde bir sürü küçük küçük planlanmış gönderme olmakla birlikte, bu ayrıntılar filme olan beğeninizi kat be kat arttırıyor kısacası insanların hayatını değiştiren bir film değil de daha çok hayattan parçalar taşıyan bir filmdir… Son olarak Donnie Darko bir seçim yaptı, evet seçimler hayat değiştirebilir. Kendi adıma benim filmi izledikten sonra aklımda kalan en büyük soru işaretiyse yine hayata dair oldu; SEÇMEDİKLERİM beni nereye götürebilirdi ?...
İlk izleyişte belki tüm gizemler ve kafadaki soru işaretleri giderilmiyor bu doğru ama filmin anlaşılmasının karışıklığı asla kötü olduğu anlamına gelmez;ortada çok yaratıcı ve başarılı bir film olduğunu düşünüyorum zaten imdb 250 listesine girmesi de bunun kanıtı.Yönetmen richard kelly'nin ilk uzun metraj filmi olduğunu duyunca oldukça şaşırdım zira ilk filmine göre çok başarılı bir iş çıkarmış.
garip ve ilginç bir film izlerken uzun süre sıkılacaksınız ama farklı finaliyle bir nebze de olsa seveceksiniz 6/10
Gayet güzel ve düşündürücü bir film izlemeye değer fakat bu tarz film sevmeyen kişilere sıkıcı gelebilir. Genede izleyin derim. Vakit kaybı değil.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler