Taksi Şoförü eleştirileri - Sayfa 3

sinema tarihine kazinmish bir fiLm ne denebiLir... gercekten insani icine aLip akan bir fiLm we herseyiyLe mukemmeL...

ben böle bi şe görmedim :)
ilk buluştuğunda ilk sevgilisini porno sinemasına götürüyor ben böle bişe görmedim:)

sinema tarihinin kralı olan de niro'nun zirveye çıkarken ki en büyük basamağı oyunculuk hele aynanın karşısına geçip nişan alması sinema tarihine çoktan yerini almış en iyi sahnelerden...teşekkürler de niro ve elbette martin scorsese...
jodie foster böyle olağanüstü bir eser de yer alması kariyeri açısından büyük bir kazanç olmuştur...

filmin bir diğer özelliği; amerika ve avrupa sinema tarzını barındırması ve bunu bir başyapıt haline dönüştürmeleri...

sinema dünyasında yer almak isteyenler için öncelikli bir ödev...

yönetmen koltuğundaki şahıs ve bixente yi hiç sallamıyorum muhteşem bir yapıt ve olağanüstü bir oyunculuk insan psikolojisi öyle derinden işlenmiş ki zayıflığın ve başkaldırının çakıştığı bir nokta da ilerliyor.ve yerini kozadan çıkan bir tırtılın kelebek oluşu alıveriyor...hayatın bize sunduğu yaşam şeklinin bizi yıpratan hallerini içimizde taşıdığımız isyan dalgalarıyla nasıl parçalanabileceğini ve bu gücün en saf en sığ bir birey tarafından bile kullanıla bilip bireyi özgür ve güçlü kılacağını bir kez daha hatırlatan çok ince ironiler ve detaylar taşıyan bir filmdir taxi driver

yorum yapmakta oldukça gecikmeme rağmen bence sinema tarihinin en iyi filmlerinden vede en verimli birlikteliklerinden birisi...mükemmel oyunculuk,mükemmel arka plan vede şehrin uyumu,vede yönetmenlik ustalığını bir kere daha konuşturmuş olan Martin Scorsese...hele hele zamanla kafayı sıyıran Travis Bickle'nin o haldeki ruh durumunu oynamak her babayiğidin harcı olmasa gerek.eh tabii ki bu da ancak ROBERT DE NİRO gibi büyük usta tarafından gerçekleştirilebilirdi...Akademi tarafından hakkı yenilmiş..ama o gönlümüzün ustası..bence Raging Bull ile bu film De Niro-Scorsese birlikteliğinin en iyi filmi...10/10

de niro'nun oyunculuk dersi verdiği,karakter yaratmada zirveye çıktığı doğaüstü güçleri olmayan süpermenin hikayesi..

1976 yılından bugüne pek çok kişiyi etkisi almış, almayada devam edecek sessiz ama derinden işleyen bir film ?Taxi Driver? . Filmin konusu şöyle; Travis Bickle (Robert De Niro), geceleri uyuma problemi çektiği için taksicilik yapmaya karar vermiş bir Vietnam gazisidir. Taksicilik yaparken şehrin arka sokaklarını da yakından tanıma fırsatı bulacaktır, zira görünenden çok daha farklıdır ?arka sokaklar?? fahişeler ortalıkta cirit atmakta, insanlar gerçekten kokuşmuşlukta son noktaya gelmiş durumdadır. Bickle için durum herşeyden çok daha karmaşıktır çünkü kendisininkiyle arka sokakların ahlaki yapısı tamamen zıttır, neyin doğru neyin yanlış olduğunu anlamakta zorlanacaktır. Mesela sewgilisini sinemaya porno film izlemeye g*türmek Bickle için sorun değildir çünkü ne zaman sinemaya gitse arka sokaklardaki çiftlerden bikaçını bu filmleri izlerken görmüştür. Bunu gerçekten safiyane yapmıştır aslında, gördüklerinden ne öğrendiyse onu uygulamıştır fazlasını yada eksiğini değil.(bu durum sevgilisinden ayrılmasına sebep olmuştur,çünkü seçtiği kız arka sokak kültürüne mensup biri değildir.) bu olay belkide kahramanımız için bir dönüm noktası olmuştur. 12 yaşındaki güzel fahişe Iris (Jodie Foster), Bickle için bardağı taşıran son damla olmuştur, artık birinin sifonu çekip bu şehri temizlemesi gerekir ve bu gü(ü kendisinde fazlasıyla bulur. Toplumun gölgesinde kalmış, her insanla iletişim kuramayan bir karakter Travis Bickle. Yazılan yorumları okuduğumda bazı kişilerin umduklarını bulamaklarını ifade ettiklerini gördüm. Film bittiğinde aslında bu muymuş dedim bende ilk, ama düşününce koca kalabalığın içinde tek kişilik bir yaşam başka nasıl anlatılabilirdi ki? Sanırım Bickle'ı anlamak için insanlarla iletişim kuramamanın, gürültülü bir şehirde yalnız kalmanın, tek başına olmanın ne demek olduğunu bilmek,tatmak gerek. Başka türlü Bickle karakterini o koca şehirden cımbızla çekip irdeleyemezsiniz, yalnızlığın adını koyamadığınız için,daha doğrusu adamın yalnız olduğunu anlayamadınız için de filmi vasat olarak yaftalamak kaçınılmaz olur. Yönetmen gerçekten bunu çok güzel hesaplamış, yalnızlık teması adı altında örnek verilebilecek filmlerden biri Taxi Driver. Bu filmin en önemli yanlarından biri de şüphesiz Jodie Foster. 12 yaşında canlandırdığı fahişe karakteriyle alkışı hak eden bir performans sergilemiş, oyunculuk gerçekten maya işiymiş?

Vietnam gazisi bir adamın uyku problemi nedeniyle gece çalışmak isteyip,şehirdeki pislikleri gördükçe yavaş yavaş delirmesi ve adaleti dağıtacak kişi olarak kendini görmesini anlatan unutulmaz bir başyapıt.De Niro'nun ayna karşısına geçtiği sahneler,durak sahibi ve arkadaşlarıyla diyalogları ve de en ilginci yeni tanıştığı hatunu porno filme götürmesi filmin unutulmazlarından sadece birkaçı.

Papazlıkla yönetmenlik arasındaki tercihini yönetmenlikten yana kullanan Martin Scorsese’i çoğu ’’Taxi Driver’’la tanır.Bu son derece doğaldır;zira bu film yönetmenin ’’genel sinematografik yaklaşımının’’bir özeti gibidir.Genel olarak bakıldığında muhafazakar-sağ ekolün temsilcisi olarak görebileceğimiz yönetmen mistik dünya algılayışından beslenen filmleriyle sanki ona nazaran daha sol bir tandansın temsilcisi sayılabilecek Oliver Stone’la kimi benzerlikler gösterir.Her ikisi de sinemayı daha çok düşünce taşıma,yozlaşmalara dikkat çekme aracı olarak görmüş ve çoğu kez tartışma yaratan’’sarsıcı filmlerle’’çok büyük bir hayran kitlesinin yanında aynı ölçüde de nefret yüklü bir kitleye sahip olmuşlardı.Şüphesiz Oliver Stone biraz daha ayrıksı bir çizgi arz etmektedir bu açıdan bakıldığında.O doğrularını ’’kör gözüm parmağa’’şeklinde izleyenine aşılama noktasında kantarın topuzunu biraz daha fazla kaçırır.Alan Parker’in yönettiği, biz Türklerin çok sevdiği ’’geceyarısı ekspresi’’filminin senaristidir.(!!)Mesajını beğenin beğenmeyin keskin bir üslupla verir .’’Vietnam sendromuna’’ eğildiği ’Doğum Günü 4 Temmuz’ filminde belden aşağısını savaş sırasında kaybetmiş olan bir savas gazisinin içine düşürüldüğü o sefil durumu ’’savaş karşıtı’’bir söylemle en sarsıcı biçimde sunmuştur.(ki bu film kanımca bu konu üzerine çekilmiş en iyi filmdir)Amerikan yakın tarihine eğilen filmleri de onun entellektüel yönetmen kimliğinin sanatsal dışavurumlarıdır. Diğer entellektüel yönetmenimiz Scorsese da en az Oliver Stone kadar sarsıcı olmuştur Taxi Driver’da.Vietnam sendromunu bütün yakıcılığıyla etinde yaşamış, Newyork’un kirli ve ucuz şehvet pazarı sokaklarında direksiyon sallayan uyumsuz,anti-sosyal ama öfkeli bir karakteri bize taşırken,aslında bir tür polemik yaratmak ister.13 yaşındaki kızları bile fuhuşa sürükleyen sisteme karşı mücadele araçları neler olmalıdır'Travis(r.de niro) öfkeyle güdülenmiş olarak filmimizdeki diğer bütün kötü karakterleri yok etme yoluna gidecektir.Eyalet yöneticisinden,İris’in pezevenkliğini yapmakta olan adama kadar(Harvey Keitel) bir seri cinayet,toplumsal yozlaşmanın cerahatini boşaltma alt düşüncesi altında gerçekleştirilecektir.Filmin finalindeki başa dönüş sahnesi ’’hiç bir şeyin değişmediğini’’betimlese de yönetmen açısından asıl önemli olan toplumsal yozlaşmaya dikkat çekmek ve düşünce kanallarının kapılarını zorlayarak tartışma zeminin yaratılmasını sağlamaktır. Kendi adıma bu filmle Michael Mann’ın Collateral’i arasında kimi benzerlikler gördüm.Collateralin digital sinematografiye getirdiği yenilikler bir tarafa bırakılırsa,her iki filmin de ’’hissedilerek’’ çekilmiş filmler olduğunu düşünüyorum.Hayata tutunabilme noktasında zaafları olan,yalnız,’’bir baltaya sap olamayan’’,Jamie fox’un(Max) canlandırdığı karakterle, BU filmde Robert De Niro’nun canlandırdığı karakter arasında yer yer benzerlikler bulmak mümkün.En azından her ikisi de toplumun gölgesinde kalmış,’’yalnızlar rıhtımının’’buruk insanları.Travis(R.De Niro) daha zorlu bir yaşamın çarklarından geçtiği için Max’a(Jamie Fox) göre daha nevrotik görülebilir belki... Taxi Driver’in bir önemli özelliği de Jodie Foster gibi belki de Hollywood’un en yetenekli kadın oyuncusunu yetiştiren bir okul olmasıdır.Çok küçük yaşta oyunculuğa başlayan Jodie Foster’in albenisi bir tarafa bırakılırsa,oyunculuğunun da ne denli iyi olduğunu sinemaseverler zaten ’’kuzuların sessizliği’’filminde görmüşlerdi.Bu film ise onun oyunculuk kariyerinde önemli bir ’girizgah’oluşturuyor. Taxi Driver ağır aksak ilerleyen bir tempoya sahip olsa da Martin Scorsese’in yaşamın kıyısından çekip çıkardığı ’’hüzünlü bir şarkı’’olarak ele alınmalıdır.Keskin bir duyarlılık filmdeki hüznün altını kalın çizgilerle çizmiş ve savaş ertesi ’’liberal bunalım dönemi’’nin ’kayıp insanlarını’hafızalarımıza tüm gerçekliğiyle çivilemiştir. Bu da az şey olmasa gerek...

Bence diyerek başlıyorum söze,ne zaman bir filme çok güvensem yada filmden çok şey beklesem hep hüsranla karşılasıyorum,ne de niro'nun nede scorsesenin en iyisi değil bu film,tamam vermek istediği msj güzel ama vermek istediği mesaja duygu katmyı unutmuş martin,çok muhteşem ötesi bir film değil bence,öyle baş yapıt filan,eğer bu film baş yapıtsa raging bull için ne diyeceğiz?seneler birbirine yakın olduğu için raging bull ile kıyaslarsak taxi driver çok geri kalır,filme kötü demiyorum güzel film ama bir başyapıt kesinlikle olamaz,vurulma sahneleride çok basitçeydi bence,filmin çekildiği seneyi göz önüne alıyorum vurulma sahneleri yine basit geliyor çünkü örnek olarak elimde a space odyssey var,scorsese ve de nironun hatırına 6/10 iyi seyirler.

muthış ... robert de nıro ya hayran kaldıgım fılmlerden bır tanesı ...

film kötü değildi,beğendim diyebilirim.ancak gerçekten çok daha fazlasını bekliyordum.veya daha değişik bişey bekliyodum diyelim.puanım yine yüksek olacak, ama bundaki en büyük pay de niro nun oyunculuğudur.

Türkiye sokaklarına da böyle bir, kahraman lazım,psikopat ruhlulardan sokakları kurtaracak...

konudan ziyade dialoglar mükemmeldi martin in muhalif filmlerinden 8/10

ben açıkçası filmden etkilenmedim film iyi başladı ama sonra gerçekten saçma bir amaca doğru gitti ve sonuç olarak film istediğim gibi olmadı