Yıldızlara Doğru: en yeniler yorumlar

Bilim kurgu ve uzay temalı filmlere meraklı biri olarak izlediğim en kötü filmdi diyebilirim. Tavsiye etmem. Zaman kaybı resmen

Anlatım tarzını sevdiğim duru ve dingin bir film.
Tarz olarak "OKSİJEN" filmine benzetsem de "OKSİJEN" filmi adrenalin kavramını çok daha derinden ve coşkulu olarak bize veriyordu "YILDIZLARA DOĞRU" filmiyse bireysel olarak çıkılan bir maceranın hikayesini yansıtıyor.
Filmin ana karakteri McBride karakteriyle kendimizi ozdestirmememiz açısından araya öyle bir bariyer ,mesafe konmuş ki sanırım pek çok platformda,izleyici yaratılan bu mesafeden hoşlanmadığı için filme düşük puan vermiş ama yönetmen insani duyguları tümden yok etmeyerek McBride karakterinin yanına koyduğu bazı karakterlerle "işte bak sen buradasın sen busun ve böyle olduğun için başına muhtemelen böyle bir şey gelirdi diyerek" bazı karakterler yerleştirmiş ; Misal pek çoğumuz (artık nasıl olacaksa) yardım SOS'i veren birine yardım ederdik ve sonumuz dikkatli olmazsak Majör Tanner gibi olurdu yada yaşanılan hengameye dayanamaz Colonel gibi olabilirdik zor bir durumda kaldigimizda 2.kaptanin olduğu duruma düşer ve donup kalabilirdik...Yönetmen bize aslında McBride gibi olamayacagimizi hatta olmak istemeyecegimizi farklı açılardan bize defalarca kere gösteriyor ve biz bu filmi izlerken ; Empati kurmadan sanki tarihi bir karakterin yaptıklarını izlermis gibi izliyoruz...
İzlenmeye değer bir film ve söylemek gerekirse ; Ana akım bir oyuncuyu böyle bir filmde izlemek bence hoştu.

Uzay sahneleri çok gerçekçiydi. Oyunculuk iyiydi. Film daha çok dram üzerine kurgulanmış durağan bir film ama yine de kendisini izlettiriyor. Çünkü merak uyandırıyor ve filmin sonunda spoiler: sadece hırsından kafayı yemiş bir insanla karşılaşıyorsun.

Cüneyt Arkın'ın yıkılmayan adam filmi bir an aklıma geldi. Konu farklı belki ama mantıksızlık dozajı aynı.

Uyumamak için kendimi zor tuttum hatta ara ara uyudum.Tam bir hayal kırıklığı.Brad Pit in kariyerinin en kötü filmi budur herhalde

kadronun hatrına şimdi bir şey olur beklentisiyle film bitti. Baba oğul astronat olan ailenin dramı.. Sıkıcı gereksiz yere uzun sahneli.. Kadronun hatrını verememiş vasatın altı bir film..

Bu filmi daha çok bilim kurgu olarak değil de dram filmi olarak bakarsak çok başarılı bir film. 9,5/10

Film felaket izlediğim için gözlerimden özür dilerim.

“Ad Astra”, senaryosunu da Ethan Gross ile birlikte yazan James Gray’in yönetmen koltuğunda oturduğu “değişik” bir drama…

Dünya prömiyeri, 29 Ağustos 2019’da Altın Aslan ödülü için yarıştığı Venedik Film Festivalinde yapılan ve 20 Eylül 2019 tarihinde Amerika’da vizyona giren filmin, 6.5/10 (200.676 oy) ve 2.9/5 (10.000 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7.5/10 (383 yorum) ve 80/100 (56 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, orta karar ile iyi arası bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…

Ama biz yine de insana, 2010 yılında Discovery Channel'a konuşan Stephen Hawking’in, o ünlü:

• "Eğer uzaylılar bizi ziyaret ederse Kristof Kolomb'un Amerika'ya ayak basması gibi olacaktır. Bu yerli Amerikalılar için hiç iyi olmamıştı. “

• "Akıllı varlıkların tanışmak istemeyeceğimiz türden şeylere nasıl dönüşebileceğini görmek için kendimize bakmamız yeterli."

Biçimindeki uyarı amaçlı sözlerini de anımsatan bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…

Bunun içinde, 100 milyon dolarlık oldukça sağlam bir bütçeyle çekilen ve takılıp kaldığı 127,4 milyon dolarlık hasılat rakamıyla da umduğunu pek de bulamamış olan filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, Brad Pitt’in başrolü Moving Picture Company, Method Studios, Mr. X, Weta Digital, Brainstorm Digital ve Capital T gibi görsel efekt firmalarının teknisyenleri ile paylaştığı teknoloji ürünü bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Elbette filmde anlatılan pek çok şeyin bilimsel gerçeklerle örtüşür hiçbir tarafı yok…

Hani neredeyse senaristler, o an akıllarına ilginç olabileceğini düşündükleri ne geldiyse tıkmışlar hikâyenin içine…

Fakat yine de yorumumuzda, “Anlatılanların ayakları yere basıyor muydu yahut da mantık hatası var mıydı?” tarzındaki soruların yanıtlarına hiç girmeyeceğiz…

Zira izlediğiniz, bir bilim – kurgu filmi ise, yapmanız gereken tek şey, bu tür soruları kafaya takmadan koltuğunuza kurulup size sunulanların tadını çıkartmaya çalışmak olmalı…

(Yeter ki içinde, aşağıda kısaca değineceğimiz türde gerçekleşmesi “imkânsıza yakın” bir absürtlük bulunmasın…)

Doğrusunu isterseniz bu kez bizde öyle yaptık ve (iki) sonraki paragrafta değineceğimiz “o absürtlük” dışında bakın filmde nasıl bir hoş sürprizle de karşılaştık:

Tabii ki de o, kısa bir rolde de olsa, “Space Cowboys” (2000) filminin yıldızlarından Academy ödüllü Tommy Lee Jones ile Golden Globes ödüllü Donald Sutherland’ın ikisini birden benzer temalı bir filmde, yeniden birlikte görmek oldu…

Bunun bizi, yeniden o yıllara geri götürdüğü harika bir duygu olduğunu belirtmek isteriz…

Tabii (2017 yılında çekilen filmde, biri 71 diğeri de 82 yaşında olan) bu oyuncuların her ikisi de o günlerde, bu kadar bitkin ve harap bir görüntü de sergilemiyorlardı…

Filmde fazlasıyla eğlenmemize neden olan “o absürt” sahne ise, Brad Pitt’in, “Yetersiz Bakiye” muhabbetine muhatap olmamak için belediye otobüslerine orta kapıdan dalanlar (veya bir başka ülkeye iltica etmek amacıyla uzun yol gemilerine gizlice binenler) gibi Mars’tan Neptün’e giden Cepheus isimli uzay aracına, (hem de roketler tam da ateşlenmişken) fırlatma rampasına tırmanarak kapıyı açıp rahatça binmesi oldu…

İnanın işte o an, resmen koptuk ve bir yerde de filmin bizim açımızdan, “The Jetsons / Jetgiller” (1962 – 1963) (1985 – 1987) isimli ve Hanna-Barbera Productions markalı çizgi dizisinden pek de bir farkı kalmamaya başladı…

Hele de Metacritic’deki elli altı yorumdan dokuzunun oylarının 100 üzerinden 100, ikisinin 91, beşinin 90, diğer beşinin 88, ikisinin 83, dokuzunun 80 ve on üçünün de 70 – 75 aralığında olduğunu görünce, (daha sonra sizlerle paylaşmak üzere) filme dair notlar almayı da bırakıp “kuzu kuzu” izlemeye koyulduk…

Peki, tek eğlenceli sahne bu muydu filmde?

Olur, mu öyle şey…

100 milyon dolarlık bütçeyi de arkalarına alan (biri de yönetmenin bizzat kendisi olan) senaristlerin yazdığı hikâyenin de gazıyla, hiçbir fedakârlıktan kaçınılmadan daha neler yapılmış neler filmde… Ancak geriye kalan o “acayiplikleri” keşfetme işini, yorumumuz sonrasında meraka kapılarak filmi izlemeye karar verenlere bırakalım istedik…

Belki biraz tarzımızın dışında olacak ama tek bir “spoiler vermeden” buraya kadar yazdıklarımızın tamamı, zımnen de olsa ikisini de içerdiği için filme ilişkin hem ilk tespitimiz hem de ilk önerimiz olsun… Artık ayrımı gönlünüze göre siz kendiniz yaparsınız…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde (2’yi az az 2,5’i de fazla bulmamıza rağmen) puan olarak da 2,5 verdiğimiz bu film için önerimiz de, “siz bilirsiniz” şeklinde olacak…

Bütün bu uyarılarımıza karşın, izleyeceklere de keyifli seyirler…

Yıldızlarası benzeri bir film bekleniyordu fakat bir çok kişi hayal kırıklığı yaşadı. Aklıma ilk olarak prestige filmi son sahnedeki söz geldi. Siz sırrı çözmeyi değil kandırılmak istiyorsunuz. Velhasıl film bize gerçeği söylüyor ama kandırılmak insanoğluna daha güzel geldiği için hayal kırıklığı oluyor. Yıldızlarası Nasa amblemini kullanıp Nasa gibi hayal satarken bu filmde asla Nasadan bahsedilmeyip gerçekler söyleniyor. Fakat hayal satılmadığı içjn hayal kırıklığı yaşıyor insanlar. Filmin en dikkati mi çeken noktası baba kaydettiği video da oğluna uzayda ilerledikçe Tanrı'ya çok yakın ve onu derinden hissedebildiğini söylediği yerdi. Aslında uzayın da özetini yapmış oldu.

İzlediğim en iyi uzay filmi değildi belki ama bu, filmin güzel bir film olmadığı anlamına gelmiyor. Sıkıcı değildi, izlerken hiç sıkılmadım. Filmin sonu beğenilmemiş çoğu izleyici tarafından ama ben sonunu da yerinde buldum. Mutlaka izleyin diyebileceğim bir film değil ama listenize almanız bence iyi olur.

Diğer uzay filmleri ile kıyaslarsak ortalama bir seviyede kalmış gibi. Konu bütünlüğü ve gidişatı fena değildi ama sonunu iyi bağlayamamışlar. spoiler: Uzayda babasını araması saçmalık babasının o kadar yıl tek başına hayatta kalabilmiş olması daha büyük saçmalıktı. Uzayda yolculukları da fazlasıyla gerçek dışıydı
. Beklentiyi düşürüp uzay konsepti için izlerseniz zevk alabilirsiniz.

Uzun zamandır izlemek istediğim filmdi fakat hayal kırıklığına uğradım.Yıldızlararasına benzer film olarak tanıtılmıştı fakat tam bir fiyasko..

Hayatımda izlediğim tek gerici bilim kurgu filmi olabilir. Filmden, "Bırakın bu işleri, bakın hayat ne kadar güzel!" şeklinde bir önerme ile ayrıldım. Filmi diğer yönleriyle kötüleyemesem de ana fikir olarak çok geride kaldığını düşünüyorum. Brad Pitt'in film içerisinde kullanılmasının sebebinin de yalnızca gişe olduğunu düşünüyorum. Bu filme herhangi bir insanı koy yine izlenir, çok fazla oyunculuk gerektiren bir bölüm göremedim ben. Ağır film sevmeyenlerin izleyeceği türden bir film değil. Her şeye rağmen ortalama.

Uzay ve uzaylı temalı filmleri puanları 6 dan düşük olmadıkça seyrediyorum. Burada uzay temasının üstünde bir de brad pitt faktörü de vardı izlemem için. Film çok güzel başlıyor ama ilerledikçe gerilim kendini maceraya bırakıyor tekrar gerilim oluyor sonra psikolik bir filme dönüyor sonlara doğru dram oluyor ve en son macera ile tamamlıyor. Görsel efektler mükemmel olmasına rağmen filmde ne anlatılmak istendiği belli değil. Gereksiz sahneler barındırıyor. Bir de ayda ve marsta dünyada yürür gibi yürüyorlar. Bilimsel açıdan da bu mümkün değil ayın ve marsın yerçekim ivmesi yaklaşık dünyanın 3 te 1 i oranında. Bu tarz hatalar da vardı filmde. Ama barındırdığı görsel şölenden dolayı sıkılmadan izlenebilir.