10 numara bir film değil belki ama senaryosu ve oyunculukları ile kesinlikle izlenmesi gereken bir film..
Japon geleneklerine dokunduran, dokundurdukça güldüren, yeri gelip hüzünlendiren ve asla abartıya kaçmadan son derece sıcak bir ortamda giden başarılı bir yapım..
Başroldeki erkek karakter oldukça doğal oyunculuğu ile ekrana yakışıyor.. Olayların kronolojisi gayet güzel aktarılıyor perdeye..
İzlenmesi ve izlettirilmesi gerekn değerli bir yapıt.. 10/9..
Adeta seyirciye ölümle karşılaşmayı gösteriyor..Bu ilk başta size dram gibi gözüksede,film ilerledikçe ölümün doğallığı vurgulanıyor ki muazzam bir şey bu..Kurgusu,müziği oyunculukları etkileyen,hem gülümsetip hem ağlatan,türünün hakkını veren kaliteli bir film.Kesinlikle çocuklar izlememeli,tamamiyle yetişkinlere yönelik bir anlatım var çünkü.8/10
bu filmi izleyince acaba bunun gibi başka film varmı diye aradım biraz bu da güzel bir etki yarattığının en güzel kanıtı,sakin bir film zevkli ayrıca çello dan hazetmeyen birileri film hakkında kötüde konuşabilir dar açıdan bakarak ama sorun değil bence özgünlüğüne denecek yok 9/10
Orkestrası dağıldıktan sonra köyüne dönen Daigo,ölen insanları son yolculuklarına hazırlama işinde çalışmaya başlar.Japon sinemasının güzel örneklerinden Okuribito - Departures,özellikle harika çello dinletisiyle çok etkiliyor.Filmi sırf çello yüzünden bile izleyebilirsiniz.Film ölümün öncesi,sonrası,hazırlıklarını ve geride bıraktıklarını ağır bir dille sıklıkça gösterdiği için,herkeze uymayabilir.Daigoun ölüleri hazırlama sürecinde kazangığı tecrübe ile filmin finalindeki ölüyü hazırlaması çok etkiliydi.Benim en çok etkilendiğim sahne orası oldu.Sonuç oalrak,Japon sinemasının iyi bir dram örneklerinden.Son olarak filmdeki harika müziği bir dinleyin.http://www.youtube.com/watch'v=UiyFeT0Tpkk
japon sineması genelde çok kaliteli filmlere imza atıyor, ya da o kadar kalitesiz hollywood filmleri var ki çevremizde, geri kalan tüm dünya sinemaları çok başarılı geliyor..
Bu konuda bir başka film izlemediğiniz gibi izlemeyeceğiniz derecede özgün,müzikleri ile etkileyen,harika bir final sahnesine sahip,yabancı oscarı kaldırmış hiç bir şekilde sıkmayan izlenmesi gerekilen film.
Başka bir kültüre ait sıradışı bir geleneği öğrenmek güzel ama "ölüm kültürü" bir yerde sıkıcı... Duyguların yoğunluğu,oyuncuların bunu vermekte başarısına ve konunun doğal olarak sıradışılığına diyecek yok ancak yine de vasat.. Bunun sebebine gelince, yönetmenin ölüm ve yaşamın iç içeliği öyle pek de başarılı bir şekilde işlenememiş. Soyutlama yapması son derece zor bu konuda, yönetmen eşikte kalmış. Babasından kalan taşı hamile karısının karnına değdirmesi.. bu yeterli bir imgesel anlatım sayılmazdı. Bu nedenle orta karar deyip geçiyorum, ve de fazla abartmayalım diyorum.
Beyazperde.com'da gezintiye devam etmek istiyorsanız çerezleri kabul etmelisiniz. Sitemiz hizmet kalitesini artırmak için çerezleri kullanmaktadır.
Gizlilik sözleşmesini oku.