eski filmlerin her zaman daha ruhlu daha etkileyici ve de daha samimi olduğunu düsünmüsümdür hep...hayatımda iz bırakan filmler hep eski filmler olmuştur..çünkü geriye gittikçe filmlerin içine teknolojiden cok filme ruhunu veren hikayenin sürükleyiciliği,gidişatı ve gerçeklikle daha fazla bağdaşması,oyuncuların rol yaparken ki samimiyeti gibi unusrların girdiğini görmekteyiz..bana göre bir film insanın beynini yormalı ve coğu zamanda o senaryonun içindeki zeka bizi yanıltarak şaşırtmalı..nitekim seven da da böyle sahneler var...tabi söylersek bu sahneleri anlamı kalmaz:)filmin 45 dk sı falan yanlış hatırlamıorsam ,biraz ağır sekilde ilerliyor ama sıkıcı olduğunu düşünmüyorum..daha sonra ivme birden artıyor..ama heyecan,gerilim filmin her yerine sinmiş durumda...final sahneside klişe sonlardan değil..morgan freeman ve brad pitt de performanslarıyla göz kamaştırıyor...bu başyapıtı mutlaka görmeden geçmeyin derim..iyi seyirler..