Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
4,4
214 Puanlama
Grave of the Fireflies hakkında görüşlerin ?
5
21 Eleştiri
4
15 Eleştiri
3
2 Eleştiri
2
1 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
2 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
Film hakkında ne desem az olur. İncelikle, duyarlılıkla, başarıyla mükemmel bir şekilde işlenmiş her karesi. Doğal, insani, sosyal bir çok açıdan yaklaşılabilir. Her an hepimizin başına gelebilecek bir kurgu. Yüksek farkındalık sağlıyor. Puanı çok yüksek olmayı hakediyor bence
Bir animasyon filminden bu kadar etkileneceğimi düşünmezdim savaşın ortasında iki kardeşin bağını ve dramını anlatıyor önerilen film listesinde görüp anime olduğunu görünce de şaşırdım ama izlemeye değdi bi daha izleyemem kalbimi çok yaraladı.bunu unutmayacağım
İnsanların bir filmi abartma olayı çok enteresan, ne var bu filmde anlamadım.
bazen sosyal medyadaki 1 dakikalık videolar bile bundan daha dramatik olabiliyor.
aynı life is beautiful ve yeşil yol filmleri gibi çok abartılmış diye düşünüyorum.
Ben 15 dk zor dayandım hızlı hızlı geçerek bitirdim.
Ayrıca eski bir animasyon filmi olduğu için görüntü kalitesi berbat.
Acıklı film izleyip salya sümük ağlayım diyorsanız,
Türk filmi olarak 7. Koğuştaki Mucize
Yabancı olarak I'm Sam izleyin.
Bu animasyon onların yanından bile geçemez dramada.
bazen sosyal medyadaki 1 dakikalık videolar bile bundan daha dramatik olabiliyor.
aynı life is beautiful ve yeşil yol filmleri gibi çok abartılmış diye düşünüyorum.
Ben 15 dk zor dayandım hızlı hızlı geçerek bitirdim.
Ayrıca eski bir animasyon filmi olduğu için görüntü kalitesi berbat.
Acıklı film izleyip salya sümük ağlayım diyorsanız,
Türk filmi olarak 7. Koğuştaki Mucize
Yabancı olarak I'm Sam izleyin.
Bu animasyon onların yanından bile geçemez dramada.
10 / 10 luk yürekleri sızlatan müthiş bir acı yumağı.
O kadar hüzün dolu ki, gerçekten yaşıyorsunuz filmi izleyince.
Bu nasıl bir dram, nasıl bir hüzün, nasıl bir alçaklık ve acımasızlık.
Savaş Alyan ve Setsuko bebekler gibi kaç tanesinin canını aldı ve almaya devam ediyor.
Bitsin artık bu vicadansızlıklar...
Empati yapın, yapın, yapın ( O Bebekler, yetim çocuklar ne çekiyor diye EMPATİ YAPIN....
Lütfen yapın.
Barış gelsin, bütün çocuklar gülsün, kimse yetim kalmasın.
LÜTFEN, LÜTFEN, LÜTFEN.......
O kadar hüzün dolu ki, gerçekten yaşıyorsunuz filmi izleyince.
Bu nasıl bir dram, nasıl bir hüzün, nasıl bir alçaklık ve acımasızlık.
Savaş Alyan ve Setsuko bebekler gibi kaç tanesinin canını aldı ve almaya devam ediyor.
Bitsin artık bu vicadansızlıklar...
Empati yapın, yapın, yapın ( O Bebekler, yetim çocuklar ne çekiyor diye EMPATİ YAPIN....
Lütfen yapın.
Barış gelsin, bütün çocuklar gülsün, kimse yetim kalmasın.
LÜTFEN, LÜTFEN, LÜTFEN.......
sakın İZLEMEYİN BEN İZLEDİM HALA AKLIMDAN ÇIKMIYOR PSİKOLOJİ BOZAN BİR ANİMASYON ÇOCUK ÖLÜYO YAKIYOLAR ABİSİ KÜLÜNÜ FALAN ALIYO ÇOK KÖTÜ
Bir anime filmi. Bir anime filminin beni bu kadar çok etkileyeceğini hiç düşünmezdim. Genel olarak animeyi sevmem ama bu film beni inanılmaz etkiledi. Bu filmi ikinci izleyişim oldu. İlk izlediğimde bu kadar etkilenmemiştim. Bunun aklıma gelen tek nedeni de 2. Dünya Savaşına ait bilgilerimin bir hayli artmış olması gibi geliyor bana. Bir otobiyografik romandan uyarlama bir film. Romanın yazarı Akiyuki Nosaka, kendi yüzünden öldüğünü düşündüğü 4 yaşındaki kız kardeşi için bu romanı kaleme almış.
Film, savaş bittikten biraz sonra başlar. Seita bir binanın deposunda yerde yatmakta ve ölmektedir. Aklına kardeşiyle geçirdiği son günler gelir ve filmde o günleri izlemeye başlarız. 2. Dünya Savaşı'nın son günlerinde artık Japonya hava gücünü yitirmiştir. ABD, Japon şehirlerini bombalayıp Japonya'nın teslim olmasını istemektedir. Bu bombalanan şehirlerden Kobe şehrinde geçiyor film. Bir hava saldırısı başlar. Seita ve Setsuko sığınığa gitmekte geç kalır. Annesi bu bombardımanda hayatını kaybeder ama Seita bunu kardeşine söylemez. Evleri bombalamada büyük hasar görünce teyzesinin evine giderler. Burada birkaç gün kalırlar. Bir süre sonra teyzeleri artık onlara bakamayacağını söyler ve artık barınacak bir yerleri kalmaz. Bir sığınağa gidip orada yaşarlar. Seita, kardeşi için yemek bulmaya gider ama ülke savaş yüzünden çok fakirleştiği için gıda bulmakta sıkıntı çeker. İyi bir insan olsa da açlık onu hırsızlık yapmaya iter. Bu arada Setsuko hastalığa yakalanır. Doktora giderler ama doktor hızlı bir şekilde onları geçiştirir. Setsuko maalesef hastalığa yenilip hayatını kaybeder.
Filmde, Japon faşizminin ülkedeki insanları düşünmeden izledliği yayılmacı politikanın acılarını sivil halkın ve bu film özelinde çocukların çektiğini görüyoruz. Tabi ki de ABD'nin acımasızca yaptığı sivil katliamlarına söz etmeden geçemeyeceğim. Filmi izlerken sonunu tahmin etmek kolay ama bu filmin etkileyiciliğine gölge düşürmüyor. Savaşın çocuklar üzerindeki etkilerini bu filmden daha iyi anlatan bir film var mıdır acaba? Filmde beni en etkileyen sahnelerden biri Setsuko'nun ateş böcekleriyle ilgili sözler söylediği sahneydi. Ateş böceklerinin Japonların halk inanışında önemli bir anlam içerdiğini sonradan öğrendim. Japonlarda Hitodama inanışı yani ruhların uykudayken bir alev topu biçiminde gözüktüğüne dair bir inanış var. Bu alev topları da ateş böceği şeklinde gözüküyormuş. Bildiğimiz gibi ateş böceklerinin yaşam süresi çok azdır. Filmde bu ateş böceklerinin sembolize ettiği şey de küçük çocukların(Setsuko gibi) hayatlarının çok kısa sürede bitmesidir. Setsuko bir yerde "Ateş böcekleri neden bu kadar erken ölmek zorunda?" diye bir soru sormuştu. Orada anlatılmak istenen Setsuko gibi çocukların hayatlarının ilk ışıklarında ateş böcekleri gibi ışıklarının sönmesidir. Beni inanılmaz bir şekilde duygulandırdı bu film. O kadar güzel anlatılmış ki hayata bakışımı bile değiştirdi. Film psikolojimi o kadar etkiledi ki bir daha filmi izlemeyi düşünmüyorum. "Çizgi film karakterleriyle bu kadar duygu yüklü bir film yapılabilir mi?" sorusuna cevap niteliğinde bir film.
İnsanlık tarihinin en büyük dramlarının yaşandığı bir zamanda Japonya'daki gerçek yaşanmış olayları gördüğümüz bir filmdi. Bu film şu anda bir daha hiç izlemek istemeyeceğim en mükemmel, en etkileyici film diyebilirim.
Filme verdiğim puan= 9,7
Film, savaş bittikten biraz sonra başlar. Seita bir binanın deposunda yerde yatmakta ve ölmektedir. Aklına kardeşiyle geçirdiği son günler gelir ve filmde o günleri izlemeye başlarız. 2. Dünya Savaşı'nın son günlerinde artık Japonya hava gücünü yitirmiştir. ABD, Japon şehirlerini bombalayıp Japonya'nın teslim olmasını istemektedir. Bu bombalanan şehirlerden Kobe şehrinde geçiyor film. Bir hava saldırısı başlar. Seita ve Setsuko sığınığa gitmekte geç kalır. Annesi bu bombardımanda hayatını kaybeder ama Seita bunu kardeşine söylemez. Evleri bombalamada büyük hasar görünce teyzesinin evine giderler. Burada birkaç gün kalırlar. Bir süre sonra teyzeleri artık onlara bakamayacağını söyler ve artık barınacak bir yerleri kalmaz. Bir sığınağa gidip orada yaşarlar. Seita, kardeşi için yemek bulmaya gider ama ülke savaş yüzünden çok fakirleştiği için gıda bulmakta sıkıntı çeker. İyi bir insan olsa da açlık onu hırsızlık yapmaya iter. Bu arada Setsuko hastalığa yakalanır. Doktora giderler ama doktor hızlı bir şekilde onları geçiştirir. Setsuko maalesef hastalığa yenilip hayatını kaybeder.
Filmde, Japon faşizminin ülkedeki insanları düşünmeden izledliği yayılmacı politikanın acılarını sivil halkın ve bu film özelinde çocukların çektiğini görüyoruz. Tabi ki de ABD'nin acımasızca yaptığı sivil katliamlarına söz etmeden geçemeyeceğim. Filmi izlerken sonunu tahmin etmek kolay ama bu filmin etkileyiciliğine gölge düşürmüyor. Savaşın çocuklar üzerindeki etkilerini bu filmden daha iyi anlatan bir film var mıdır acaba? Filmde beni en etkileyen sahnelerden biri Setsuko'nun ateş böcekleriyle ilgili sözler söylediği sahneydi. Ateş böceklerinin Japonların halk inanışında önemli bir anlam içerdiğini sonradan öğrendim. Japonlarda Hitodama inanışı yani ruhların uykudayken bir alev topu biçiminde gözüktüğüne dair bir inanış var. Bu alev topları da ateş böceği şeklinde gözüküyormuş. Bildiğimiz gibi ateş böceklerinin yaşam süresi çok azdır. Filmde bu ateş böceklerinin sembolize ettiği şey de küçük çocukların(Setsuko gibi) hayatlarının çok kısa sürede bitmesidir. Setsuko bir yerde "Ateş böcekleri neden bu kadar erken ölmek zorunda?" diye bir soru sormuştu. Orada anlatılmak istenen Setsuko gibi çocukların hayatlarının ilk ışıklarında ateş böcekleri gibi ışıklarının sönmesidir. Beni inanılmaz bir şekilde duygulandırdı bu film. O kadar güzel anlatılmış ki hayata bakışımı bile değiştirdi. Film psikolojimi o kadar etkiledi ki bir daha filmi izlemeyi düşünmüyorum. "Çizgi film karakterleriyle bu kadar duygu yüklü bir film yapılabilir mi?" sorusuna cevap niteliğinde bir film.
İnsanlık tarihinin en büyük dramlarının yaşandığı bir zamanda Japonya'daki gerçek yaşanmış olayları gördüğümüz bir filmdi. Bu film şu anda bir daha hiç izlemek istemeyeceğim en mükemmel, en etkileyici film diyebilirim.
Filme verdiğim puan= 9,7
Bir animasyon düşünün ki aklınıza gelebilecek ağır dram filmlerinden çok daha acıklı ve hüzünlü olsun. Bir animasyon düşünün ki, savaşın gerçeklerini çocukların hayatı üzerinden bu kadar güzel işlesin. Bir animasyon düşünün ki, gözleriniz boncuk boncuk, yürekleriniz sızlaya sızlaya izlenen, küçük çocuğun ufak mutlulukları ile gülen, abinin kardeşi için yaptıklarını görünce kendi hayatlarımızı sorgulattıran bir anime. Daha fazla düşünmeyin, işte o animasyon burada.
Bizler sıcak evlerimizde, oturduğumuz yerden, ekran başında konforlu evlerimizden bunları düşününce kalbimiz sızlıyor. Bir de 1945 yılında o savaşın, keşmekeşin, pisliğin, olmayan insanlığın içindeki o küçük çocukları düşünün. Ben düşünemiyorum. Savaş herkese acı ve yaralar getirir ama bundan en çok etkilenen o küçük masum, hiçbir şeyden haberi olmayan çocuklar. Onların ufacık mutlulukları, eğlenceleri vardır. Sadece biraz daha şeker istemektedir. Birazcık salıncakta sallanmak. Biraz suya girip eğlenmek, ailesi ile vakit geçirmek. Günahsız bu çocuklar neden başkalarının işlediği günahların hedefi oluyorlar ?
İzlediğim en dramatik animasyondu. En iyi animasyon değil ama en dramatik olanı. Daha iyisinin kolay kolay da çıkacağını zannetmiyorum. Bir çok dram filmi izlemiş biri olarak savaşı bu kadar iyi anlatan film nadirdir diye düşünüyorum. Ne kadar rahat hayatlar yaşamamıza rağmen ne kadar çok şikayet ediyoruz. Biraz olsun bunu görebilmek açısından şu animasyonu izlemek lazım. İşlenişi, kurgusu, karakterleri ile kendine hayran bıraktı beni. Gözleri doluyor insanın. Herkese tavsiye ediyorum. Bu zaten özellikle büyüklere yönelik yapılmış bir animasyondur bilgilerinize. İyi seyirler... 8.4/10
Bizler sıcak evlerimizde, oturduğumuz yerden, ekran başında konforlu evlerimizden bunları düşününce kalbimiz sızlıyor. Bir de 1945 yılında o savaşın, keşmekeşin, pisliğin, olmayan insanlığın içindeki o küçük çocukları düşünün. Ben düşünemiyorum. Savaş herkese acı ve yaralar getirir ama bundan en çok etkilenen o küçük masum, hiçbir şeyden haberi olmayan çocuklar. Onların ufacık mutlulukları, eğlenceleri vardır. Sadece biraz daha şeker istemektedir. Birazcık salıncakta sallanmak. Biraz suya girip eğlenmek, ailesi ile vakit geçirmek. Günahsız bu çocuklar neden başkalarının işlediği günahların hedefi oluyorlar ?
İzlediğim en dramatik animasyondu. En iyi animasyon değil ama en dramatik olanı. Daha iyisinin kolay kolay da çıkacağını zannetmiyorum. Bir çok dram filmi izlemiş biri olarak savaşı bu kadar iyi anlatan film nadirdir diye düşünüyorum. Ne kadar rahat hayatlar yaşamamıza rağmen ne kadar çok şikayet ediyoruz. Biraz olsun bunu görebilmek açısından şu animasyonu izlemek lazım. İşlenişi, kurgusu, karakterleri ile kendine hayran bıraktı beni. Gözleri doluyor insanın. Herkese tavsiye ediyorum. Bu zaten özellikle büyüklere yönelik yapılmış bir animasyondur bilgilerinize. İyi seyirler... 8.4/10
Bir anime üzerinden yaşanılan acılar ancak bu şekilde anlatılırdı. İzlerken o acıyı hissedeceğinizi düşündüğüm bir yapım. Müzikleriyle de o acıyı o yoksulluğu hissedeceğinizden emin olun 10/10
Savaşın acımasızlığı üzerine son derece dokunaklı bir anismasyon olmuş,son dakikalara doğru duygular kabarıyor ve insanlığımızı sorgulamamıza yol açıyor
bana sorsalar dünyanın en iyi dram filmi setsuko ölünce bende ölmekten beter oldum bu kadar sevimli bi çocuk olamaz sonunda ruhları mutlu görünsede ben dört gün perişan durumdayım setsuko unutamıyorum hergün internete setsukoya bakıyorum
Öncelikle şunu söylemeliyim ki, film bende çok büyük bir hayalkırıklığı bıraktı. Böyle bir konu, böyle karakterler, savaş karşıtı çok daha etkili ve inandırıcı biçimde işlenebilirdi diye düşünüyorum. Özellikle filmin içine girdiğinizden itibaren finale doğru duygularınız kabarıyor, savaşa ve hayattaki "bazı şeylere" lanet eder halde buluyorsunuz kendinizi. Ne var ki kendime hakime olamadan, belki de beni bekleyen acıklı finalin yaşanmamış olmasını sağlayacağından, çok ama çok büyük bir mantık hatasını görmezden gelemiyorum (ki zaten filmin başından itibaren tanık olduğum kendi adıma başka büyük mantıksızlıklar da vardı). Sıradaki cümleler spoiler içerir.
spoiler:
spoiler: [spoiler]Neden, neden ve yine neden? Neden madem o kadar paranız vardı da, buradan bir defa misler gibi paranızı çektiniz, kendinize ocak bile aldınız da, Setsuko göz göre göre ölürken gidip iki dilim ekmek, bir kilo domates almadınız? İşte bu kısım olmasaydı, yani anneden kalan (ki onun ölümünün özellikle Seita tarafından çok "fütursuzca" atlatıldığını ve burasının da inandırıcılıktan uzak olduğu düşünüyorum) bankadaki bu para olmasaydı, itirazım yoktu. Ancak hem bizleri böyle bir varlıktan haberdar etmek, hem de göz göre göre küçük kızın ölmesi film adına aklımda yer edecek çok büyük eksidir. Sonuna kadar "gerçek" yaşanmışlıklardan, vurucu bir hayat hikayesinden bahsediyorsak, bu gibi feci mantıksızlıklar olmamalı bana göre. Böyle durumlar bende bir "özensizlik" hissi yaratıyor zira.
spoiler:
Bu durumların dışında duygu akışını başarılı bir şekilde sağlayan ve insanlığa gerekli mesajları vermeyi başarmış bir film.
spoiler: [spoiler]Neden, neden ve yine neden? Neden madem o kadar paranız vardı da, buradan bir defa misler gibi paranızı çektiniz, kendinize ocak bile aldınız da, Setsuko göz göre göre ölürken gidip iki dilim ekmek, bir kilo domates almadınız? İşte bu kısım olmasaydı, yani anneden kalan (ki onun ölümünün özellikle Seita tarafından çok "fütursuzca" atlatıldığını ve burasının da inandırıcılıktan uzak olduğu düşünüyorum) bankadaki bu para olmasaydı, itirazım yoktu. Ancak hem bizleri böyle bir varlıktan haberdar etmek, hem de göz göre göre küçük kızın ölmesi film adına aklımda yer edecek çok büyük eksidir. Sonuna kadar "gerçek" yaşanmışlıklardan, vurucu bir hayat hikayesinden bahsediyorsak, bu gibi feci mantıksızlıklar olmamalı bana göre. Böyle durumlar bende bir "özensizlik" hissi yaratıyor zira.
spoiler:
Bu durumların dışında duygu akışını başarılı bir şekilde sağlayan ve insanlığa gerekli mesajları vermeyi başarmış bir film.
Üzdü birazda acitti.Savasin ortasinda abisiyle yalniz kalan o minik o güzel Setsuko'nun o acikli film müzigi esliginde içimi parçalayacagini nerden bilebilirdim.Bir daha izlemek isterse canim izlemeyecegim,bir sahnesine bile bakmayacagim,çünkü bir kez daha dayanamam,yorum yazmak için bile izledikten sonra 1hafta bekledim.
Bir çok savaş filmine ve dramaya on basar. Muhteşem çizimler, muhteşem bir anime...
hiç anime izlemedim önyargılarımdan dolayı. bu ilk olacak yorumları okurken bile duygulandım çok merak ediyorum...
Muhteşem muhteşem muhteşem.. Setsukoyla herkes tanışmalı..
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler