Film eleştirisi Babam ve Oğlum - jestience

bu film gülmekle ağlamak arasında bi noktada duruyor,kah gülerken birden gerçek çarpınca yüzümüze ağlamak istiyoruz,ama ben hayatın gerçekliğine güldüğüm için kızdım kendime ağlamam gereken sahnede kitlendim boğazımda düğümlendi hıçkırıklarım.beni bu filmle ilgili en çok etkileyen şey ise filmden çıkanları gördüğüm andı.Türk toplumunun "erkekler ağlamaz" tabusunu bence bu film yıktı,çünkü sinemadan çıkan erkeklerin bile gözleri kıpkırmızıydı,ağlayanlar vardı bence en büyük başarı,insanlarda duyguyu yaratabilmekti ve Çağan Irmak bunu çok iyi başarmış,gerçekten gurur duyduğum bir Türk filmi.ve "Baba,insan büyüdükçe hayalleri küçülür mü?" repliğiyle bir numara.