Film eleştirisi Uyuyana Kadar - DENİZ.H

Uyuyana Kadar (Before I Go to Sleep)
Geçirdiği bir kaza/saldırı sonucu hafızasını kaybeden Christine Lucas (Nicole Kidman), her yeni günü sil baştan yaşamak durumunda kalan bir kadındır. Kocası Ben Lucas (Colin Firth) yakınlardaki bir okulda çalışmaktadır ve her sabah karısına başından geçenleri anlatmak durumdadır. Diğer yanda ise her sabah Christine arayıp kim olduğunu hatırlaması için ona yardımcı olan doktoru Dr Nash (Mark Strong) var. Dr Nash ile yaptıkları çalışmalar üzerine Christine, yavaş yavaş bazı olayları hatırlamaya ve sorgulamaya başlar.

Evet biliyorum, içinizde ben bu tarz film seyrettim diyenleriniz var. Haklısınız da bu tarz filmler var; ama onlarda Nicole Kidman yok. Zaten bu filmin tek artı noktası da kendisi. Filmi bir arada tutan tek isim demek yanlış olmaz. Senaryonun eksikliklerinden ya da ekrana tam olarak yansıtılamamasından kaynaklı bir çok kopukluklar var. Film bir bütün olarak karşımıza çıkamıyor. Verilmek istenen gerilim noktalarında ise filmin başından beri sürekli salya sümük gezen Nicole Kidman var. Hafıza kaybı yaşayan bir kadın her gün anlık olarak bazı şeyleri hatırlıyor mu tam olarak anlamıyoruz. Hatırlamıyorsa hatırlamadığı, daha da önemlisi anımsamadığı şeyler için nasıl üzülüyor ya da hiç tanımadığı kocasına nasıl "seni seviyorum" diyebiliyor. Diyelim ki bir nokta gözünün önüne geliyor bir sahne, sahne olmasının ötesinde elinde bir şey yok, bir duygu yok; ama nasıl oluyorsa hüngür hüngür ağlıyor. Şöyle düşünün hafızanızı kaybettiniz ve birisi çıkıp karşınıza diyor ki ben senin eşinim. En basitiyle cevabınız ne olurdu? Sarılıp ah benim canım demezsiniz herhalde. Her gün yeniden yerine gelen bir hafıza olduğunu düşündüğünüzde de filmin sonuyla tam bir çelişki doğuyor. Sizi bilmem; ama ben her şeyde ağlayıp duran bu kadına pek inanamadım bu nasıl bir hafıza kaybıdır çözemedim. Çözebilen varsa bir zahmet bana da anlatıversin. Filmin sonu ile ilgili de bir çok sorum var, var olmasına da buraya yazarsam filmin finalinin bir anlamı kalmayacak.

Hafıza kaybı/ amnezi denilen olayla daha önce kısa bir karşılaşması olan bendeniz bir gün boyunca geçirdiği bir kazadan sonra annesine her beş dakikada bir ne olduğunu anlatan biri olarak bu işin gerçekten de sabır işi olduğunu söylemeliyim. Her gün aynı şeyleri anlattığınız, her gün yeni bir krizle karşınıza çıkan bir insanla yaşamak kolay olmasa gerek. Amnezi denilen bu hafıza kaybının bir çok nedeni ve türü içinde filmde anlatılanı sanırım en korkunç olanı.

Film Memento ile karşılaştırma yapacaklar arkadaşlara küçük bir uyarı Memento ile Ghajini karşılaştırması daha iyi olur. "Uyuyana Kadar" bir tık farklı bir film.

Filmin oyunculuklarına gelirsek Nicole Kidman dışında Mark Strong'dan Anna filmindeki performansı bekliyorsunuz (benzer roller); ama senaryodan mı yönetmenden mi bilemedim o etkili psikiyatristi ben göremedim. Filmi Anna psikolojisi ile seyrettiğimden midir nedir Mark Strong biraz harcanmış gibi geldi bana. Diğer yandan The Railway Man'in ardından Nicole Kidman ve Colin Firth ikilisinin uyumuna diyecek bir sözüm yok.

Uyuyana Kadar IMDB'den 6,2 puan almış. Anlaşılan bazı noktalara tek takılan ben değilim.