Özlem Yenilmez: Bilmemek’in sonunda iki farklı seçenek var. Umut ölmüş de ölmemiş de olabilir. Bunu bilmiyoruz. Ama diyelim ki Umut öldü. Bu durumda sizce karakteriniz artık bulunduğu fanustan çıkmak ister mi? Aile birliğine devam eder mi?
Senan Kara.: Selma’nın hayata bakışıyla alakalı bir durum bu. Belki bu durumdan Sinan’a sığınarak çıkacak. Belki de ilişkiyi tamamen reddedecek.
Leyla Yılmaz: Genellikle bu tip travmalarda aile birliği bozuluyormuş. Ben böyle düşünerek yaptığımı söylemiyorum. Ama yaptığım okumalara göre böyle.
Yurdaer Okur: Hatırlatan her şeyden uzaklaşma durumu olabilir.
Ö.Y.: Sinan karakteri de Selma karakteri de dışarıdan bakıldığında tam olarak sadık gibi görünmüyor. Ama izleyici tarafından bakıldığında toplumumuz Sinan’ın aldatıp aldatmamasına değil, Selma’nın aldatıp aldatmamasına bakıyor. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?
Y.O.: Bu derin bir konu. Genelde maalesef ki, “Benim oğlum yapar” tarzında ataerkil toplumun bize öğrettiği şeyler var. Bu toplumsal bir mesele. Toplum öyle bakıyor kadına. Sinan ve Selma’nın ilişkileri iletişimsizlikten bu hale gelmiş. Kendini hayat mücadelesinde var etmeye çalıştığı, kaygılar ve stres altında yaşamaya çalışan çekirdek bir aile var. Orta sınıfı temsil ediyorlar. Orta sınıfta buna benzer yorulmuş, yıpranmış, yeni arayışlar içerisinde olan ilişkiler var. Bütün bireyselleşen ve yalnızlaşan insanlarda bu var. Bu anlamda iyi bir örnek teşkil ettiğini düşünüyorum.
H.K.: Sinan karakteri üzerinden gidersek, karakter son derece bencil ve otoriter. Her şeyin kendi istediği gibi olmasını istiyor. Sonunda da bir kayıp üzerine oğlunun eşcinsel olup olmadığını bilmemesine rağmen onu her haliyle kabulleniyor. Umut kaybolmasaydı, gelip bu itirafı kendi yapsaydı baba nasıl bir tepki verirdi?
Y.O.: O ayrı bir hikaye konusu. Bence yine kabul ederdi. Umut, Sinan’dan bir parça. Bir şekilde çok zorlansa da bu durumu kabul edebilirdi Sinan. Sevgi nedeniyle kendinden bir parça olan Umut’u, her haliyle kabul edebilecek seviyeye gelebilirdi.