Çıraklık müessesi gerçekten ülkemizde ucuz, hatta bedava iş kaynağı. Bir nevi günümüz stajyerliğinin 50 sene önceki versiyonu. “Eti senin kemiği benim; iş öğrensin, eli ekmek tutsun” derlerdi büyüklerimiz. Siz nasıl anlatırsınız çıraklığı?
Özkan İrman : Dayanışmayı, usta-çırak ilişkisini, hiyerarşik düzeni orada öğrendim ilk.
Eğer bir nebze başarılı olmuşsam, bunda çıraklığımın çok büyük faydası olmuştur. Sırrımı ise “zorluktan beslenmek” olarak açıklayabilirim. Her şeyden 7 yaşına gelinceye kadar akranlarımın ömrünün 2 misli yaşamış gibiydim. Bir eli yağda bir eli balda büyümüş çocuklara göre, ben kanaat getirmeyi öğreniyordum.
Tüm sektörler vardı o handa… Haliyle minicik yaşta yumurta nasıl kırılır, insanlarla nasıl konuşulur vb. şeyleri kısa zamanda öğreniyorsunuz. Gerçek bir yaşam alanı olan Pirinç Hanı’nda geçen zamanlarım, lise sona geldiğimde bana 5 üniversite bitirmiş gibi bir deneyim ve olgunluk kazandırmıştı. Muğla İşletme Meslek Yüksekokulu’nu kazanıp gittiğimde, bu hissimin ne kadar doğru olduğunu yaşıtlarımın en basit şeyler karşısında bile ne yapacaklarını bilemediklerini görünce daha iyi anlamıştım.