Rango

Konu yetişkinler için animasyon olunca çocuk filmi kategorisinden çıkan Vol.i (WALL·E) ve Yukarı Bak (Up) gibi şaheserleri veya Ghost in the Shell (Kôkaku kidôtai) ve Akira gibi şiddet ve seks elementleriyle gerçek anlamda yetişkinler için yaratılmış animelerden birini seçebilirdim.

2011 yılının animasyon sürprizi olan Gore Verbinski ve Johnny Depp takımının son eforu Rango’yu seçmemin spesifik bir sebebi var. Rango, her ne kadar animasyon formatında olmasına ve çocuk sinemasının baştacı konuşan hayvanlar (veya haşaratlar mı desem?) etrafında oluşsa da türün bütün gereksinimlerini sonsuz yaratıcı bir biçimde karşımıza sunan ve hatta yer yer alt üst eden, köküne kadar bir "Western" olması.

Rango, Şrek (Shrek) ve kopyaları gibi popüler kültür referanslarını daha şirin bir çocuk filmi formatına taşımaktansa, en baba westernlerden ilham alarak kirli, şiddetli ve oturaklı bir tür filmi yaratıyor. Birkaç çocuk animasyonu yönetmeninin filmi yetişkinlere de hitap ettirmek için sayılı referansla doldurması yerine Verbinski, bu sefer “Acaba Sergio Leone ve Sam Peckinpah, Hunter S. Thompson’un LSD etkisi altında yazabileceği bir konsepti nasıl ekrana aktarırdı?” sorusunu cevaplıyor. Leone ve Peckinpah ile büyümüş gerçek western hastalarına da oturup keyfini çıkarmak kalıyor. Çaktırmadan araya sıkıştırılmış muazzam bir Kıyamet (Apocalypse Now) göndermesi de cabası.

Biliyorum Rango’ya yapılan en geçerli eleştiri çocuk filmi kapsamında pazarlanan filmin küçüklere yer yer fazla sıkıcı (Western çabuk aksiyonu değil de yükselen tansiyonu avantajına kullanan bir türdür), yer yerse fazla şiddetli gelmesinde. Filmi zamanında izlediğim salonda “sıkıldım, gidelim” diye bağırıp çağıran bir sürü çocuk vardı açıkcası. Fakat filmi pazarlayanları da suçlamamak lazım. Sonuçta bu denli değişik bir yapım nasıl sadece yetişkinlere pazarlanıp hem 135 milyon dolarlık bütçesini kurtarır, hem de kar yapar?

Oktay Ege Kozak