Yönetmenliğini Pete Docter'ın üstlendiği Ters Yüz 2015 yılında şimdiye kadar karşımıza çıkan açık ara en keyifli ve en başarılı animasyon film diyebiliriz. 2010 yılında Oscar heykelciğine uzandığı ve 7'den 70'e her seyredeni salya sümük ağlatmayı başaran Yukarı Bak'ın referansıyla hareket edersek 5 yıl sonra gelen yeni filmi Ters Yüz de kesinlikle hayal kırıklığı yaratmıyor.
Docter ve ekibi orijinal dünyalar yaratmaktaki potansiyelini bu sefer insanı insan yapan duygu dünyası üzerinden kurguluyor. Her ne kadar baş karakterimiz okul çağındaki Riley olsa da, onun kişiliğini oluşturan neşe, üzüntü, öfke, nefret ve korku her birimizi kişilik sahibi yapan, olmazsa olmazlarımız. Tüm ömrümüzü ne ultra neşeli ve mutlu geçirebiliriz ne de sürekli öfkeli ya da üzüntülü. Binlerce yıllık evrimde ayakta kalmamızı korku ve tiksinme içgdülerimize borçlu olduğumuzu düşününce Docter'ın Meg LeFauve ve Josh Cooley ile ortak yazdığı senaryonun da anafikrine çıkıyoruz zaten : biri olmadan diğerini dengelemek olmazdı, üzülmeseydik mutluluka, mutlu olmasaydık hüzne yer açamazdık...
Peki evrensel mesajının yanı sıra bu filmi yetişkinlerin ligine çıkartan nedir derseniz, evrensel günlük hayatın içinden zekice kaleme alınmış espriler, sadece ergenlik girişindeki bir çocuğun değil biz büyüklerin de duygu dünyasına yönelmesi, özellikle bilinç dışı ve hayal dünyası sahnelerindeki üst düzey yaratıcılık biz yetişkinlerin de filmden üst seviyede zevk almasını sağlıyor.
Duygu Kocabaylıoğlu