Annenize sımsıkı sarılın : Mia Madre

Gus Van Sant gibi Cannes'ın gedikli isimleri arasında yer alan Nanni Moretti bu sene yarışmalı bölümde karşımıza Mia Madre (Türkçesiyle Annem olarak çevirebileceğimiz) yapımıyla çıktı. İnsana ve aileye dair dokunaklı öyküler anlatmasına alışkın olduğumuz senarist ve yönetmen bu sefer en Camusvari seyircinin bile gözlerini nemlendirme potansiyeline sahip bir iş ile karşımızda. Film içinde film çekme hikayesi olmasının yanı sıra, 3 kuşak kadının anne-kız ilişkisine ayna tutan Moretti, öyküsünün yapı taşlarını kurgularken baş karakteri Margareth'e (Margherita Buy) hançeri saplamaktan da geri kalmıyor.

"Derdi olan bir film çekme" derdindeki yönetmen Margareth aslında her millette, sinema sektöründe karşımıza çıkabilecek bir emektarı simgeliyor. İstediği filmi çekmeye neyse ki prodüksiyon desteği var gibi görünse de ABD'den gelen başrol oyuncusunun (John Turturro) kaprisleri ile çileden çıkıyor. Sette yönetmenin dediği olur dusturunu ekibi benimsemiş benimsemesine ama, mükemmelliyetçi Margareth, (yoksa Moretti nin kendisi mi?), yine de içine sinmeyen bir şeyler buluyor.

Öte yandan filmin bir de git gide hastalanan anne öyküsü var. Margareth set ile hastane arasında mekik dokuyarak annesinin yanında 5 dakika daha fazla kalmak için çabalıyor; çabanın dozajı arttıkça geçmişe dair pişmanlıklar da seyirciye çuvaldızı batırırcasına gün yüzüne çıkıyor. Aslında karşımızda bize çok yakın duran bir sinema örneği var. Moretti, Çağan Irmak sinemasında bayıla bayıla seyrettiğimiz şablonlardan birini hiç ajitasyona kaçmadan, bel altına vurmadan ama bir o kadar da dürüstçe oynayarak önümüze getiriyor. Seyircinin çok rahat özdeşlik kurucağı bir hissiyat üzerinden ilerleyen film, finaliyle de bütünlüğünü koruyor.

Girişte de belirttiğimiz üzere umarız ki en yakın zamanda ülkemizde de vizyona girer...