450 saatlik bir malzemeyi kurgulamak da kolay bir iş değil sanırım. Nasıl geçti kurgu aşaması?
Laurent Becue-Renard: Şu noktayı gözden kaçırmamak gerekiyor. Bu insanlar artık hiçbir zaman eskisi gibi olamayacaklar. Hayatlarının sonuna kadar ruhen sakatlanmış durumdalar. Zaten terapi de onları iyileştirmek amaçlı değil içlerinde hala yaşayan bölüme ulaşıp, onun üzerinden bir hayat kurmalarına yardımcı olmaya çalışıyorlar. Böyle bir film çektiğinizde elinizdeki malzemenin büyük bir bölümünün ölümü anlatması doğal elbette. Ancak ben de tıpkı terapi seanslarının yaptığı gibi bu malzeme içinde hayata dair bir şeyler bulmaya çalıştım. Çünkü bu çocuklar terapiye gelmeyi kabul etmekle zaten yaşamı seçmişlerdi. Hikayelerini ölüm üzerine kurmak istemedim, bu onlara ihanet olurdu. Ancak bu da zor ve uzun bir süreçti.”