Gerçekçiliğin sınırlarını zorlayan gençlik filmlerini izlemek her zaman eğlencelidir. İster bir kaçış fantezisi ister ergenlik kaygılarının somut bir örneği olsun, gerçek anlamda "çılgın" lise filmlerinin herkese hitap eden önemli bir eğlence değeri var.
Genellikle diğer türlerle iç içe geçebildiklerinden gençlik filmlerinin takip ettiği tek bir formül yoktur. Aslına bakılırsa, tüm zamanların en ikonik lise filmlerinin çoğu fantezi, korku, bilim kurgu, absürt komedi ve hatta müzikal unsurları içerir. Ancak izleyicileri gerçekten şok eden ve şaşırtan gençlik filmleri, yıllarca hatırlanacak önemli bir mirasa sahip oluyor.
İşte bir lise hikayesini anlatmanın sayısız yolu olduğunu kanıtlayan, oyunun kurallarını değiştiren en çılgın gençlik filmleri...
Risky Business (1983)
.
Tom Cruise'un çıkış filmi olan çılgın hatalar komedisi Risky Business, başkahramanını savunmasız bir duruma zorlayarak ters giden bir erkek fantezisini araştırıyor. Cruise, parti düzenleme girişimleri seks işçisi Lana (Rebecca De Mornay) ile çılgın bir aşka dönüşen zengin liseli genç Joel Goodson'ı canlandırıyor.
Erotik sahneleri ve artık ikonikleşen dans sahneleriyle Risky Business, sorumsuzluğun sonuçlarını göstermekten korkmadığı gibi, Joel'in ailesinin itibarlarını korumak için ne kadar çaba harcadığını göstererek sınıf farklılıklarına hicivli bir yaklaşımla değiniyor.
Superbad (2007)
.
21. yüzyılın en etkili komedilerinden biri olan Superbad, pek çok iğrenç lise partisi komedisine ilham kaynağı oldu. Booksmart ve Plan B gibi filmler de benzer formüller kullanıldı ancak Superbad, grafik içerik ve kaba mizah miktarıyla gerçekten çılgın. Durumun tuhaflığı yalnızca, iki ana karakter Evan (Michael Cera) ve Seth'in (Jonah Hill) umutsuzca iyi vakit geçirmeye çalışan lise öğrencileri olması gerçeğiyle vurgulanıyor.
Superbad'in anarşik mizah anlayışı, dostluk hakkındaki içten mesajına engel olmuyor. Evan ve Seth, kaotik maceralarına rağmen birbirleri için ne kadar önemli olduklarının farkına varırlar; bu, yoğun miktarda uyuşturucu, seks ve 2000'lerin sonundaki politik doğruculuğu gözetmeyen mizah içeren bir filmi sonlandırmanın şaşırtıcı derecede ciddi bir yolu.
Ferris Bueller's Day Off (1986)
.
Ferris Bueller's Day Off, lise kültürünün benzer bir temsilini yakalasa da, aslında eğitimin sıradanlığından kaçmaya dair nihai bir kaçış fantezisidir. Gerçek olaylardan gevşek bir şekilde ilham alan film, Matthew Broderick'in Ferris karakterine, son sınıftan mezun olmadan önce Chicago'nun sunduğu her şeyi deneyimleme fırsatı veriyor.
Her ne kadar sonuçta sıcak kalpli biri olduğunu kanıtlasa da film, izleyicinin Ferris'in sorumsuzluğunun tadını çıkarmasına olanak tanıyor. Ayrıca film, The Breakfast Club ve Sixteen Candles gibi diğer ikonik ergenlik ve büyüme filmlerine de imza atan John Hughes'un imzasını taşıyor.
Bottoms (2023)
.
Yönetmen Emma Seligman, Bottoms'la gençlik filmi türünü şiddet içeren uç noktalara taşıdı. Film, kadın karakterlere sınıflarındaki saldırgan erkeklere karşı kendilerini savunma şansı vererek, ergenlik çağı filmlerindeki yaygın cinsiyetçiliği inceliyor. Ciddi bir güvende olma çabasıyla başlayan olay, Dövüş Kulübü'nü andıran şiddetli bir hesaplaşmaya dönüşür.
Bottoms hem şiddetli hem de komik; seyirciyi hazırlıksız yakalamak için şok edici vahşet anları kullanıyor. İlk bölümlerinde oldukça standart bir ergenlik dramasına benzemesine rağmen, gerçekçiliği tamamen kapı dışarı ettiğinde daha da gülünç hale geliyor. Ayo Edebiri ve Rachel Sennot'un kendine özgü performansları, Bottoms'un önümüzdeki yıllarda çok güçlü bir kült hayran kitlesi oluşturacağını gösteriyor.
Wild Things (1998)
.
Artık daha çok müstehcen mirasıyla hatırlanan Wild Things, kara filmlerin doğasında olan absürdlüğü hicveden bir gençlik filmi. Bir mahkeme salonu draması olarak başlayan film, her karakterin birbirine ihanet ettiği bir dizi karmaşık olay örgüsüne dönüşür.
Matt Dillon, Denise Richards ve Neve Campbell'ın olağanüstü performansları ve karakterlerin motivasyonlarını belirlemeye çalışmak, karakterlerin lisede olmasının ne kadar saçma olduğunu görmezden gelmeyi sağlıyor. Erotik doğası bir yana, film, medyayı suç hikayelerini yanlış aktardığı için eleştiren, sınıf ayrımına yönelik bir hiciv olarak başarılı oluyor.
Freaky (2020)
.
Freaky, slasher filmlerinin "final girl" önermesini tersine çevirerek hem slasher klasiği Friday the 13th'e hem de vücut değiştirme konulu komedi Freaky Friday'e saygı duruşunda bulunuyor. Christopher Landon'ın korku filmi hicivinde, utangaç bir genç kız (Kathryn Newton) ile şiddet yanlısı bir katilin (Vince Vaughn) vücutlarını değiştirmesi anlatılıyor.
Sansasyonel ölüm sahnelerine ve kaba mizahına rağmen, Freaky'nin beden pozitifliği ve bireysellik hakkında şaşırtıcı derecede ciddi bir mesajı var. Her ikisi de tiplerine aykırı olan Newton ve Vaughn'un yıkıcı performansları Freaky'yi daha da çılgın hale getiriyor.
Hairspray (1988)
.
Yönetmen John Waters'ın eleştirmenleri üzen, rahatsız edici filmler yapma geçmişi var ama Hairspray 1960'ların vahşi hippi kültürüne şaşırtıcı derecede samimi bir saygı duruşu niteliğinde. Gençlere yönelik televizyon müzik programlarının yükselişe geçtiği Baltimore'da geçen Hairspray, konu ırk ayrımcılığına son vermek olduğunda gençlerin sosyal değişimin ön saflarında yer alma potansiyeline sahip olduklarını gösteriyor.
Konusu ne kadar ciddi olursa olsun, film, Amerikan kültürünün bu çağını abartılı bir şekilde yeniden canlandırırken çılgın sürprizler içeriyor. Hairspray, Broadway'de birçok ödül kazanan popüler bir sahne müzikaline, daha sonra da John Travolta ve Michelle Pfeiffer'ın başrollerini paylaştığı 2007 yapımı popüler bir filme uyarlandı. Orijinal film, Waters'ın standartlarına göre uysal olsa bile, gençlik türüne kesinlikle vahşi ve gösterişli bir yaklaşım.
Bring It On (1999)
.
Bring It On, rekabetçi amigoluğun yoğun dünyasını inceleyerek lise takımlarının birbirlerini geride bırakmak için ne kadar çaba harcadığını gösteriyor. Etkileyici akrobasi hareketleri ve sevimsiz tek satırlık cümlelerle dolu olan gençlik filmi klasiğinde Kirsten Dunst, inkar edilemez egosuna rağmen karşı çıkılması imkansız bir karakter olarak çığır açan performansıyla parlıyor.
Bring It On, mizah ve küstahlık yoluyla, gençlerin dünyaya ölüm kalım meselesi şeklindeki bakış açısını yansıtıyor. Yönetmen Peyton Reed bazı noktalarda biraz melodramatik olmaktan korkmuyor, bu da karakterlerin dünyayı daha gerçekçi algılayacak kadar olgun olmadığını gösteriyor. Film büyük bir hit oldu ve bu kadar çılgın ya da yaratıcı olmayan, doğrudan DVD olarak çıkan bir dizi devam filmine ilham verdi.
Drop Dead Gorgeous (1999)
.
Mockumentary (sahte belgesel) türü, rock müzisyenlerini konu alan This Is Spinal Tap'ten bu yana popüler oldu. Drop Dead Gorgeous da gençlere yönelik güzellik yarışmalarının dünyasını hicvetmek için yarı belgesel bir format kullanıyor. Film, son derece eksantrik kişilikleri rekabetin kendisiyle özdeşleştiriyor ve küçük bir kasabanın komplolara ve cinayetlere zemin oluşturmasıyla çılgın bir hal alıyor.
Daha geleneksel bir lise komedisi bekleyenler, Drop Dead Gorgeous'un dibe vurması karşısında şok olabilirler. Daha en başından itibaren, sınırları zorlayan şakaların görünüşte idealist toplulukların arkasındaki köhneliği ortaya çıkarmayı amaçladığı açık.
Heathers (1989)
.
Bir kült klasiği olan Heathers, bir dizi cinayetle okullarının sosyal altyapısını bozmayı planlayan genç bir kız ile sosyal açıdan yabancı biri arasındaki zehirli ilişkinin izini sürüyor. Heathers, gençlerin kendi hallerine bırakıldığı ve onları meşakkatli sonuçlarla yaşamaya zorlayan kaotik koşullar yaratan bir film. Bariz şakalarla temalarına dikkat çekmese de karakterlerin bağlı olduğu nihilist ideolojileri kınıyor.
Winona Ryder ve Christian Slater, Heathers'ın kendine özgü tonunu ortaya çıkarmasına yardımcı olan derin performanslar sergiliyor. Çılgın önermesine rağmen Heathers, ilk çıkışından bu yana popüler kültür üzerinde önemli bir etkiye sahip oldu; kara lise komedilerinden oluşan bir alt türe ilham vermenin yanı sıra, eski bir devam televizyon dizisi ve popüler bir Broadway müzikali de yarattı.
Kaynak: Collider