Inferno eleştirileri

“Inferno”; senaryosunu da, kısmen Thomas de Quincey’in “Suspiria de Profundis” (1845) isimli kitabındaki “Levana and Our Ladies of Sorrow” başlıklı denemeden ve o denemedeki Mater Lachrymarum, Mater Suspiriorum ve Mater Tenebrarum karakterlerinden esinlenerek yazan Dario Argento’nun yönetmen koltuğunda oturduğu klasikleşmiş bir korku filmi…

7 Şubat 1980 tarihinde İtalya’da vizyona giren filmin, 6.6/10 (16.489 oy) ve 3.4/5 (7.375 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 5.7/10 (14 yorum) olan Rotten Tomatoes yorum ortalaması, oylamaya katılan sayıları yeterli miktarda olmadığı için doğru fikir vermekten oldukça uzak…

O nedenle bizde, 3 milyon dolarlık bir bütçe ile “Suspiria” (1977) nın tematik devamı ve “Three Mothers” üçlemesinin ikinci filmi olarak çekilen bu filmi, 1080p formatında pırıl pırıl bir kopyasını da temin etmiş olmanın verdiği heyecanla, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak inceleyecek ardından da puanlamaya çalışacağız…

Bunun için de, Total Film dergisince 2005 yılında tüm zamanların en iyi 50 korku filminden biri olarak adlandırılan ve üç yıllık küçük bir gecikmenin ardından Türkiye’de vizyona girdiği 1983 yılında sinema salonunda izleme şansına sahip olduğumuz bu filmin ayrıntılı incelemesine geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, kendisinin sinema diline aşina olanların çok iyi bildiği üzere Argento’nun yine renkler (özellikle de kırmızı), gölgeler, ışık oyunları, ses efektleri, kedi gözleri, bardaktan boşanırcasına yağan yağmur ve fırtınanın yanı sıra bu kez de (“Suspiria” daki gibi Goblin’in değil de), gençliğimizde posterleri odamızın duvarlarını süsleyen “progressive rock”ın efsanevi topluluklarından “Emerson, Lake & Palmer (ELP)” nin kurucu üyelerinden klavyeli enstrüman virtüözü ve besteci Keith Emerson’ın müziklerinin desteği ile kurguladığı bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Hatta bu iddialı tespitimizi bir adım daha öteye taşıyarak; “Eğer Argento’yu ve sinemasını gerçekten tanıdığınıza inanıyorsanız, bütün bu sıraladıklarımız sağanak halinde peş peşe gelmeye başladığında, filmin ismi ve Argento’ya ait bilgiler dâhil filmin künyesinde yazılı olan her şey gizlenmiş dahi olsa bunun bir Argento filmi olduğunu hemencecik anlarsınız” da diyebiliriz…

Ki bize göre, bunu yapamayan bir Sinema TV bölümü öğrencisine boşu boşuna o okulun diploması da verilmemelidir… Zira dünya sinemasında, “Aha bu o” dedirtecek türde bariz özelliklere sahip olan Argento gibi yönetmen sayısı gerçekten de çok azdır…

Filmin oyuncu kadrosuna gelince… Diğer Argento filmlerinde olduğu gibi “Inferno” da da, “Midnight Express” (1978) filmindeki performansı ile Golden Globe ödülünü kazanmış olan Irene Miracle dışında çok önemli bir isim mevcut değil… Bu filmde de, baş roldeki tek yıldız her zamanki gibi yine bizzat Argento’nun kendisi… Ama kesinlikle bu söylediklerimiz, oyuncuların yetersiz kaldıkları biçiminde de algılanmamalı… Tam tersine, kadrodaki herkes bir diğerini gölgelemeye çalışmadan oldukça temiz bir iş çıkartmış…

Ancak ne yazık ki, bu Argento başyapıtının Amerika’da büyük izleyici kitlesi ile buluşması ve dolayısıyla da ticari başarısı, onu sınırlı miktardaki salon gösterimine mahkûm eden dağıtımcı firma 20th Century Fox tarafından, 1985 yılında VHS video olarak satışa sunuluncaya kadar engellenmiş… Hatta filmin Amerika’daki, 15 Ağustos 2016 tarihli yeniden gösterimlerinde de yine sınırlı salon yöntemi tercih edilmiş…

Tabii böyle olunca da, “Three Mothers” üçlemesinin son filmi olan “Mother of Tears” ın yapımı da 2007 yılına kadar askıya alınmış…

Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda da olduğu gibi yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…

İlk önerimize gelince:

O hakkımızı da bu kez; korku – gerilim sinemasının klasiklerini arşivlerine dâhil etmeyi planlayan genç sinemasever dostlara, “Alfred Hitchcock, George A. Romero, John Carpenter ve Dario Argento gibi ustaların filmlerinin yorum ve puanlarını IMDB vs. gibi mecralarda araştırarak boşu boşuna zaman kaybetmek yerine, onların filmlerini bir an önce temin edip izlemeye başlamalısınız” diye seslenerek kullanmak istiyoruz…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu arşivlik Argento klasiği için önerimiz de, eğer halen izlemediyseniz “mutlaka bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 29 Ağustos 2019 günü saat 03.54’de yazılarak paylaşılmıştır...