son zamanlarda izlediğim en şiirsel film.kültür çatışması çok ii yansıtılmış.adamın sözleri hala kulağımda.biz sizin eminem'inizi elvisinizi herşeyinizi biliyoruz!ben senin dilini biliyorum, peki sen benim dilimden tek bir kelime biliyor musun?benim ülkem hakkında ne bilyorsun? gibi şeyler söylemişti kadına.adaın ağzından sözcükler döküldükçe ewet, ewet diyordum kendime.bir abd li bulsam ben de aynı şeyleri söylemek isterim.ve büyük bir ihtimalle o da bana kadının söyledklrini söyler:ülkemin yaptıklarını ben de onaylamıyorum, ama..AMA yine o aptalla oy verir.yine ve yine.ama hiç bir zamn onaylamaz.
bu arada kocasının kendisini en yakın arkadaşı vaftiz kızının annesiyle aldatıyor oluşunun fazla göze sokulmaması ii olmuş.
temizlikçi kızın söylediklerini de hoşuma gitti.tanrı iyi ki insanlara herşeyi gören bir göz vermemiş!gibi şeyler..
iç seslerin kulanılmış olması da karakterleri içimde hissetmem neden oldu.
müzikler de bir harikaydı değğinmeden geçmemeli!
değinmeden geçemeyeceğim bir diğer şeyse; filme 12-13 kişi girip 5 kişi çıkmamız.insanlar neden bu tür yavaş filmlerden hoşlanmıyorlar anlamıyorum.hepimizin hayatı yavaş, monoton bir şekilde geçmiyor mu?ama yok!insanlar sinemaya geldiklerinde kendi hayatlarından farklı şeyler görmek istiyorlar.gerçekleri istemiyorlar!uyuşmak, mayışmak, düşünmemek,bayağı belden aşağı espirilerle ağız dolusu gülmek, vıcık vıcık duygu sömürüsüyle ağlamak, süper kahramanın dünyayı kurtarışını izlemek..kısacası düşünmeden, hissetmeden öyle alık alık perdeye bakmak.bu filmi izlemeye dayanamayanlar kaçanlardır.bunun zevkle alakası yoktur.korkaklıkla, düşünce tembelliği ile alakası vardır.