Ölümcül Çözüm - Beyazperde.com eleştirisi : Kapitalizm ile Mutlu Mesut

Son yıllarda serbest piyasa ekonomilerinin yarattığı bireysel hatta kitlesel bunalımlara, tüketim toplumlarının tıkanma noktalarına ve küreselleşme sürecinin yarattığı umutsuzluğa umutsuz dair karamsar filmlerin sayısında büyük bir artış görülüyor. Bireysel yıkım ve köşeye sıkışma hissine dair filmler içinde Amerikan Sapığı, grup çatışması ve varolma mücadelesine dair yapıtlar içinde Battle Royale, her iki eğilimi bünyesinde barındıran bir film olarak da Dövüş Kulübü son yıllarda tırmanan muhalif tavırlara giderek öfke ve nefret içeren bir tür sistem karşıtlığı/düşmanlığı ekleyen başyapıtlar olarak öne çıktılar.

Costa-Gavras'ın son filmi Ölümcül Çözüm de; tıpkı yukarıda adı geçen diğer rejim karşıtı sinema filmleri gibi sağlam bir roman temeline dayanıyor ve asıl gücünü de hikayesine borçluymuş gibi gözüküyor. Bruno Davert, bir kağıt fabrikasında üst düzey müdür (departman genel müdürü) olarak çalışan başarılı bir kimyagerdir ve birgün bir anda işsiz kalır. Çok uzun süre işsiz kalınca, ailesi çatırdamaya başlar, psikolojisi bozulur ve aklına tüyler ürpertici bir fikir gelir. Kendisi ile aynı işte çalışabilecek konumda olan işsizlerin başvurabileceği bir iş ilanı verir.

Başvuranlar arasından kendisinden iyi CV'si (özgeçmişi) olan 5 kişinin dosyasını bir kenara ayırır. Gözüne kestirdiği bir kağıt fabrikasının genel müdürünün yerine geçmek ve hayatını eski haline getirmek için önünde 6 engel vardır. Kendisinden iyi CV'si olan 5 kişi ve bir genel müdür. Ve Davert rakiplerini hunharca öldürmeye başlar. Tek tek ve büyük bir acımasızlıkla.

Görüldüğü gibi salt hikayesi bile insanı merakta bırakan Ölümcül Çözüm; anlatım biçimi sayesinde yakaladığı çarpıcı atmosferi, arka planlarda göz kırpan reklam tabelaları sayesinde yarattığı alaycılık ve karamsar finalinin işaret ettiği umutsuzlukla süsleyen başarılı bir film. Dövüş Kulübü'nün "sahip oldukların sonunda sana sahip oluyor" aforizmasıyla Amerikan Sapığı'nın ünvan-kart-görünüş üçlemesini birleştiren Ölümcül Çözüm, Fukasaku'nun Battle Royale'indeki "hayatta kalmak için hayat almak" felsefesini de hikayesinin merkezine oturtmayı başarmış.

Avrupa'da artan işsizliğin yarattığı çözülmeyi, aile içi ilişkilerin parasal tabana indirgenmiş olmasını, televizyondaki şiddeti ve tüm olan bitene rağmen reklam tabelalarındaki lüks tüketim teşvikini yansıtan Ölümcül Çözüm aynı zamanda Gavras'ın ustalığı sayesinde iyi bir gerilim filmi olma özelliği de taşıyor.

"Düşman mısınız? / Hayır daha da kötüsü. Rakibiz!" veya "Siz polissiniz, işsiz kalmazsınız./ Doğru. Ne de olsa büyüyen tek endüstri suç." gibi son derece hoş diyaloglar içeren filmin süresinin uzunluğu dışındaki tek kusuru komedi türüne kayma çabası olarak gösterilebilir. Birkaç gereksiz sahne ve espri filmin -bir anlamda- büyüsünü bozup, son derece sert ve yıkıcı üslubunu yumuşatıyor.

Son olarak; "hem kapitalist düzende uzun süre yaşama, hem de mutlu olma" halinin aslında oksimoronik bir söylemden ibaret olduğunu ispatlayan Ölümcül Çözüm'ün; Dövüş Kulübü, Amerikan Sapığı ve Battle Royale filmlerine -alt-metnindeki içerik açısından- Avrupa'dan bir selam çakan, gerilimi ve dramayı ustaca harmanlamış, hem gerçekçi hem de gerçeküstü yanlar barındıran iyi bir film olduğu söylenebilir.