Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
4,3
1170 Puanlama
Pi'nin Yaşamı hakkında görüşlerin ?
5
9 Eleştiri
4
22 Eleştiri
3
13 Eleştiri
2
1 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
İzleyeli uzun zaman oldu ama filmin hemen her sahnesini hatırlıyorum bu da filmin kötü olmadığını gösterir. Final daha güzel olsaydı aslında iyiler arasına girebilirdi. İddia ettiği heyecanı veremedi maalesef
İzlenmesi gereken güzel bir okyanusun ortasında hayatta kalma hikayesi özetle. Duygu yoğunluklu bir film.
İzlenir mi? İzlenmez mi?
- İzlenir.
İzlenir mi? İzlenmez mi?
- İzlenir.
Ne idim deme ne olacağım de sözünü en güzel anlatan filmlerden biridir. İnsan öyle çıkmazlara girer ki bazen, ne için mücadele ettiğini unutur hâle gelir. Çok korktuğu bir şey an gelir, hayattaki tek tutunacak dal olur. Ölüm korkusuyla hayatta kalmaya çalışmak en zor yaşam biçimidir. Bizi hayata bağlayan sevgidir. Koşulsuz sevgi. Ölüm değil ayrılık korkusu bittiği an yaşamanın da bir anlamı kalmaz. Sevdiklerinizin kıymetini bilin sevginin kıymetini bilin. Onlar bilmediyse illa ki başkası bilecektir boşa harcamayın sevginizi de zamanınızı da. Derdi veren yaradan dermanı da verir. Dermanımla dertliyim kimine göre deliyim. Kime ne🥳✌️🪂 izleyin bu filmi Tom hanks yeni hayat, terminal, yeşil yol, esaretin bedeli, şener şen eşkıya , bermuda şeytan üçgeni, küp, hepsi ağır dram. Hayattaki trajedimi filmlerdeki dramda aramışım da farkında değilmişim. Faydası olmuş gibi bence şöyle bir düşününce o hikâyelerle yarışıyoruz gibi. Oynayın devamke ✌️💥🤼
Ailece izlemeye değer bir yapım 7/10
Uzun süre etkisinde kalacağınız bir film. Oyuncular, konu, hikaye akışı her şey harika. Tavsiye edeceğim filmler arasında ilk 10'da yerini aldı.
Kesinlikle mükemmel izleyin pişman olmazsınız kesinlikle 2.si çıkması lazım kaplan la tekrar denk gelmesi lazım kaplanın onu tanıması lazım ve aile nin bir parçası olması lazım muhteşemmmm
GÖRSEL ZENGİLİĞİN ÜST SEVİYEDE OLDUĞU GERÇEK BİR BAŞYAPIT
büyük travmalar ve kaldıramayacakları kadar büyük kayıpları çocuklar kendi inanılmaz hayal dünyaları ile yaşanılabilir kılarlar. Baştan söylemeliyim ki filmden bahsederken filmin sonu hakkında istemeden veya zorunlu olarak spoiler / ipucuna sebep olabilirim. Film hakkında konuşmak sadece görselliği ile geçiştiremeyeceğim bazı ayrıntılar içermekte.
Sadece Avatarvari incelikli bir görsellik değil. Görselliğin bir o kadarda hikâye ve kurgu ile paralelliği, çocuğun kaybının hayal dünyasındaki yansımalarını yansıtması ile de kayda değer. Okyanusun derinliklerinde izlediğimiz harika resimler, olmadık zamanda ortaya çıkan balina, ada ve daha birçok metafor ile yönetmen bir çocuğun kendisini iyileştirme yolculuğunu bize anlatıyor.
Küçücük bir kayıkta bir kaplanla beraber çekilen filmin stüdyo zorluklarını düşünmek bile istemiyorum. Kaplanlı kayık sahnelerinde bilgisayar teknolojisinin başarılı ve hatasız kullanımı dikkat çekiyor.
Suraj Sharma dahil oyunculuklar dengeli.
Bir hayal dünyası hikâyesi…
Herkesin kendi gerçeği ile yüzleşme şekli başkadır. Psiko-dramatik, inanılmaz görsel bir film deneyimi ile Ang Lee uzun süren emeklerinin karşılıklarını alacak gibi. Sabırlılığı ile bilinen ve filmlerine zaman ve emek vermekle bilinen mülayim dev yönetmen Ang Lee… Görsel yeteneklerini aksiyonlarda kanıtlamış biridir. Ve dramaları ile Oscar’ı kapacak kadar da hikâyeleri sever. Aslına bakarsanız “Hulk” dahil diğer aksiyonlarında da başarılı hikâyeleme kokusunu alıyorsunuz.
Kaçırılmaması gereken bir sinema olayı.
Bir Bengal kaplanıyla okyanusun ortasında aynı sandalda olsaydınız ne yapardınız? Filmin kahramanı Piscine gibi inançlı biriyseniz bu yolculuk sizi de Tanrı’ya çıkarabilirdi.
Emin Işık, Mevlana Hz’leri için “bugün yaşasaydı film yapardı” der. Pi’nin yaşamı’nı izlerken kendimi Hz.Mevlana’nın hikayelerinden birinin içinde hissettim. Film Yann Martel’in 2001 yılında yazdığı ödüllü romandan bir Japon senarist, Ang Lee tarafından sinemaya aktarılmış. Derin semboller içeriyor. Filmin kahramanı Pi, küçük yaşta hem budizmden, hem Hristiyanlıktan, hem de islam’dan etkileniyor ve inanıyor. Ailesi ise Pi’nin daha akılcı, rasyonalist bir yol seçmesinden yana. Öyle ki yemek sofrasında babası Pi’ye hayatta en hakiki mürşidin ilim olduğuna dair uzun bir nutuk çekiyor. Babasının uzun konuşmasını sabırla dinleyen Pi’nin karşılığı inancın rasyonaliteye okkalı bir tokadı mahiyetinde.
Nuh’un gemisi gibi hayvanlarla dolu batan gemiden kurtulan Pi, kendisini bir zebra, orangutan, sırtlan ve daha sonra ortaya çıkıveren ve sandalda yalnız kalacağı bir Bengal kaplanıyla (Richard Parker) aynı filikada buluyor. Filmdeki semboller çok çeşitli şekilde yorumlanabilir. Bn, deniz yolculuğunu tasavvuftaki seyr-i süluk, yani hayat, kaplanı ise Pi’nin nefsi olarak kabul edip izledim. “Onu ehlileştirmem mümkün değil ama belki terbiye edebilirim” diyordu çünkü Pi. O kadar emek verip terbiye etmesine karşın dönüp arkasına bile bakmadan çekip gitmesi de böylece yerli yerine oturuyor. Gündüz misafirlerine kucak açıp, gece etobur bitkilerle dolu bir ormana dönüşen, mirketlerle dolu kadın şeklindeki ada’yı da dünya olarak izledim. O kadar yoğun bir sembolizm var ki filmde her görüntüde, her diyalogda ayrı kapılar açılıyor. Filmin sonunda ise iki ayrı hikaye sunuluyor ve hangisinin doğru olduğuna dair karar seyirciye bırakılıyor. Çok ilginçtir, filmi izleyen inançlı insanlara sorduğumda ilk hikayeyi doğru bulduklarını söylüyorlar. Ateistler ise genelde ikinci hikayeyi doğru bulduklarını ve filmin açık bir “yamyamlık hikayesi” anlattığını söylüyorlar. Yazarın hangi hikayenin doğru olduğuna dair ipucu ise şu soruda gizli:
“Muz denizde yüzer mi?”
büyük travmalar ve kaldıramayacakları kadar büyük kayıpları çocuklar kendi inanılmaz hayal dünyaları ile yaşanılabilir kılarlar. Baştan söylemeliyim ki filmden bahsederken filmin sonu hakkında istemeden veya zorunlu olarak spoiler / ipucuna sebep olabilirim. Film hakkında konuşmak sadece görselliği ile geçiştiremeyeceğim bazı ayrıntılar içermekte.
Sadece Avatarvari incelikli bir görsellik değil. Görselliğin bir o kadarda hikâye ve kurgu ile paralelliği, çocuğun kaybının hayal dünyasındaki yansımalarını yansıtması ile de kayda değer. Okyanusun derinliklerinde izlediğimiz harika resimler, olmadık zamanda ortaya çıkan balina, ada ve daha birçok metafor ile yönetmen bir çocuğun kendisini iyileştirme yolculuğunu bize anlatıyor.
Küçücük bir kayıkta bir kaplanla beraber çekilen filmin stüdyo zorluklarını düşünmek bile istemiyorum. Kaplanlı kayık sahnelerinde bilgisayar teknolojisinin başarılı ve hatasız kullanımı dikkat çekiyor.
Suraj Sharma dahil oyunculuklar dengeli.
Bir hayal dünyası hikâyesi…
Herkesin kendi gerçeği ile yüzleşme şekli başkadır. Psiko-dramatik, inanılmaz görsel bir film deneyimi ile Ang Lee uzun süren emeklerinin karşılıklarını alacak gibi. Sabırlılığı ile bilinen ve filmlerine zaman ve emek vermekle bilinen mülayim dev yönetmen Ang Lee… Görsel yeteneklerini aksiyonlarda kanıtlamış biridir. Ve dramaları ile Oscar’ı kapacak kadar da hikâyeleri sever. Aslına bakarsanız “Hulk” dahil diğer aksiyonlarında da başarılı hikâyeleme kokusunu alıyorsunuz.
Kaçırılmaması gereken bir sinema olayı.
Bir Bengal kaplanıyla okyanusun ortasında aynı sandalda olsaydınız ne yapardınız? Filmin kahramanı Piscine gibi inançlı biriyseniz bu yolculuk sizi de Tanrı’ya çıkarabilirdi.
Emin Işık, Mevlana Hz’leri için “bugün yaşasaydı film yapardı” der. Pi’nin yaşamı’nı izlerken kendimi Hz.Mevlana’nın hikayelerinden birinin içinde hissettim. Film Yann Martel’in 2001 yılında yazdığı ödüllü romandan bir Japon senarist, Ang Lee tarafından sinemaya aktarılmış. Derin semboller içeriyor. Filmin kahramanı Pi, küçük yaşta hem budizmden, hem Hristiyanlıktan, hem de islam’dan etkileniyor ve inanıyor. Ailesi ise Pi’nin daha akılcı, rasyonalist bir yol seçmesinden yana. Öyle ki yemek sofrasında babası Pi’ye hayatta en hakiki mürşidin ilim olduğuna dair uzun bir nutuk çekiyor. Babasının uzun konuşmasını sabırla dinleyen Pi’nin karşılığı inancın rasyonaliteye okkalı bir tokadı mahiyetinde.
Nuh’un gemisi gibi hayvanlarla dolu batan gemiden kurtulan Pi, kendisini bir zebra, orangutan, sırtlan ve daha sonra ortaya çıkıveren ve sandalda yalnız kalacağı bir Bengal kaplanıyla (Richard Parker) aynı filikada buluyor. Filmdeki semboller çok çeşitli şekilde yorumlanabilir. Bn, deniz yolculuğunu tasavvuftaki seyr-i süluk, yani hayat, kaplanı ise Pi’nin nefsi olarak kabul edip izledim. “Onu ehlileştirmem mümkün değil ama belki terbiye edebilirim” diyordu çünkü Pi. O kadar emek verip terbiye etmesine karşın dönüp arkasına bile bakmadan çekip gitmesi de böylece yerli yerine oturuyor. Gündüz misafirlerine kucak açıp, gece etobur bitkilerle dolu bir ormana dönüşen, mirketlerle dolu kadın şeklindeki ada’yı da dünya olarak izledim. O kadar yoğun bir sembolizm var ki filmde her görüntüde, her diyalogda ayrı kapılar açılıyor. Filmin sonunda ise iki ayrı hikaye sunuluyor ve hangisinin doğru olduğuna dair karar seyirciye bırakılıyor. Çok ilginçtir, filmi izleyen inançlı insanlara sorduğumda ilk hikayeyi doğru bulduklarını söylüyorlar. Ateistler ise genelde ikinci hikayeyi doğru bulduklarını ve filmin açık bir “yamyamlık hikayesi” anlattığını söylüyorlar. Yazarın hangi hikayenin doğru olduğuna dair ipucu ise şu soruda gizli:
“Muz denizde yüzer mi?”
Pi'nin Yaşamı, inanılması pek mümkün olmayan bir hikâye anlatarak insanları Tanrı'nın varlığı, ona inanma, inanmayı ya da inanmamayı seçme gibi konular üzerine bir şeyler söylüyor. Bunu son derece etkileyici, görsel olarak son derece estetik, güzel görüntülerle yapıyor. Eğer filmi izlerseniz yukarıda söylediğim konular üzerine sizi de düşündüreceğine eminim; ancak şu konularda aklınıza gelmeyebilir diye kendi düşüncelerimi söylemek istiyorum: Pi'nin Yaşamı, Maymunlar Cehennemi gibi son dönem filmlerinin aksine hayvanları insana benzer özellikler taşımak yerine mümkün olduğunca oldukları gibi resmederek, onlardan bir filmde beklemeyi adet edindiğimiz şirinlikler göstermeden, yabani, vahşi, sadece oldukları şeyi yansıtarak bize sunuyor. Bunu bir filmde görmek şaşırtıcı bir şey; çünkü bilgi ve iletişim biçimleri karmaşık hale gelip çoğaldıkça, doğru olana işaret etme, onu olduğu gibi algılama ve sunma seçenek ve imkânlarımız da artıyor. Bu yüzden kurgu bir film içerisinde, hayvanları anlatılan hikâyeye dahil ederken onları insansı varlıklara dönüştürmeden, sadece kendi karakterleri, kendilikleri olarak sunabilmek, insanbiçimci/antropomorfist yaklaşımlardan uzaklaşabilmektir, doğru olana daha yakından bakabilmektir. Hayatta kalmak; insan ya da hayvan, his ve duyguları olan bütün canlıların amacıdır. Bunu acıma ya da şefkat duygusunu kaşımadan, olduğu gibi dile getirebilmek bir meziyet olmalı sinema için. Filmin sonunda Richard Parker'ın (kaplanın) ormana giderken yaptığı hareket hayvanların bize şirin görünmesi için onları biçimden biçime sokan insanlara, hayvanları tanımak için hayvanat bahçelerine, aquaparklara, yunus gösterilerine giden insanlara, hepimize verilmiş bir cevaptır. Sevmek; sevdiğimizi iddia ettiklerimizi kendi istediğimiz biçimlere, şekillere sokmak değildir. Hayvanlar için de, insanlar için de, Tanrı için de düşünebileceğimiz bir fikir. Bu anlamda; yabani olan, doğal olan; yaratıldığı üzredir, ve kendisidir. Bizim yapabileceğimiz belki bakmak, seyretmek ve geçip gitmek olabilir.
çok başarılı bir filmdi 3d ile daha farklı tavsiye ederim
Son derece başarılı ve sürükleyici. Çok beğendiğimi söylemeliyim.
Pi'nin Yaşamı 11 dalda Oscara aday gösterilmiş. Görselliği bakımından sanıyorum izleyen herkes çok güzel olduğu konusunda bana katılacaktır. Filmi izlerken ses ve görsellik sizi o kadar etkileyecek ki yarım bırakılacak filmlerden kesinlikle değil. Senaryo ise benim kanımca yaşayan senaryolardandır. İzlemenizi şiddetle öneririm.
Pi'nin Yaşamı Oscar ödüllerinde kesinlikle hakkı yenen bir başyapıt. Bırakın yılın en iyi filmi olmasını tüm zamanların en iyilerinden. Ang Lee'yi çok beğenmem, genelde ortalamanın üstünde filmler yapar. Ancak bu filmde kendini aşmış doğrusu. Görsel zenginlikten çok senaryodaki duygu yoğunluğu ve mistik ruh hali insanı büyülüyor. Pi'nin kaplanı son görüşü olan sahnedeki replik ise hala kulaklarımda. Yaralayacı bir film Pi'nin Yaşamı ama yaralarını çabuk sarıp mutlu etmesini de biliyor.
Filmin sonunda içinizde bir mutlluk yüzünüzde bir tebessüm bırakmıyorsa bir film finali başarılı değil demektir..Evde izledim görsel şölen evde bile göürnüyor fakat iyi çok az yaşam mücadelesi görüyoruz herşey basit gözüküyor derin düşünceler yok görsel şov kurtarıyor işi izlenenilecek bir film ama başyapıt değil...
öncelikle bu filmi kesinlikle çok büyük beklenti içerisine girmeden izlerseniz filmin sonuna kadar dayanabilirsiniz ben o hatayı yaptım ve son 10 dakkasinı hadi bit artık diye geçirdim ve inanılmaz berbat bir son olamazdı filmi özetlersek aslında konusu biraz farklı ve ilgi çekici geliyor ama gel görki bu kadar basit sıradan işlenemezdi oyunculuk fena değil ara arada biraz ne olacak diye heyecan yapıyorsunuz ama inanın 2 saat çok uzun bir süre ve geçmek bilmiyor filmin tek ve en önemli artısı görsel şölen diyebilirim sizi 3 d seçeneğiyle bir hayli etkiliyor diyebilirim zaten başkada elle tutulacak bir tarafı yok imkanınız varsa 3d izleyin yoksa zaten 50dk dan sonra filmi kapatırsınız tavsiye etmiyorum ama bunalıma girecek derseniz karar sizin dipnot: eğer bu tarz film seviyorsanız Tom Hanks'in efsane Cast Away filmini şiddetle tavsiye ediyorum pişman olmazsınız...
Bu fil harika ! İzlenmesi gereken bir film ... Emin olun izlediğiniz an hayranı olursunuz . Oyuncular harika efektler harika belki bazı filmlerde kötü olabiliyor ancak bu film harika . İzlenmesi gereken film !!
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler