İzlerken kusmanız gerekirken gülmekten yarıldığınız nadir filmlerden,pekçok temayı akıllıca içinde eriten bunu yaparken de akla zarar iğrençliklerle gülme komasına sokan yegane film,özellikle annenin kendi kulağını yemesi,zombi bebek,rahibin karate yapması,neredeyse kesik kafalı hemşire,zombilere yemek yedirilen sahneler ve tabii ki unutulmaz bir gore-show olan final,(çim biçme makinasına yeni bir anlam katan ifrata kaçmış bir kısım,ekran kızıl oluyor artık,bir de çim yerine zombi kelimesini koyun demek istediğimi anlarsınız:))ana karakterin annesiyle olan ilişkisi Freudyen açıklamalara zemin oluştururken,gece boyunca geçmişteki pekçok sır da açığa düşüyor,ama herhalde zombi bebeği parka götürmek gibi parlak(!)bir fikri de içinde barındıran böylesine çılgın bir filmden de daha azı beklenemezdi,yapılmış en kanlı film ünvanını kimseye kaptırmamaya kararlı görünen yapım zamanında pekçok fantastik film festivalinden ödüllerle dönmüştü,kaçırılmayacak bir eğlence.Saygılar.