neden nasıl olduğunu bilemeden rüyalarıma musallat olmuş 'ben altı yaşımdan beri efsaneyim ulan' dese kimsenin aksini iddia edemeyeceği adamın oynadığı ve hastası olunacak başka süper bir eleman olan alejandro amenabarın yönettiği yüreği çok fena dağlayan film... acaba gerçekte o yaşıyor da ben mi oynuyorum demekteyim bazende.. ve söz verdim, birgün ispanyaya gidersem ; kendisiyle tanışıp bütün kıroluğumla demek istiyorum ki 'pardon bayım , siz gerçek misiniz?'. sanki her filminde onu değilde her kimi oynuyorsa onu izliyorsunuz... neyse aslında konu bu değil bu mükkemel film... bir insanın yaşama bukadar sıkı sıkıya bağlı olduğu halde ölümü tercih ettiğini görüyoruz aslında o hayatı çok fazla sevipde yaşayamadığı içinde istiyo ötenaziyi... ?sana ulaşmak ve dokunmak için katedebileceğim iki adım, benim için imkansız bir yolculuk, bir fantezi, bir rüya...iste bu yüzden ölmek istiyorum? ve yatağın üzerinde iki el hareketsizce durmaktadır... ramon un ağlamak yerine gülmek konusundaki başarılı yorumları, bir kadının boynunda onun kokusuna sinerken kendinden geçişi mükemmel sözleri ve oyunculuğuyla birleştirişi, her şeye rağmen ayaklanıp uçuşu, bir gece yarısı sinir krizi, kabuslardan tekrar tekrar bir 'kurtarılma' anında uyanmak... ki daha milyonlarcası...ve acayip sulugöz olduğumu bana tekraradan hatırlatan lezzet kasırgası... herşeyiyle, içimdeki denizi derinleştiren, zenginleştiren, zaman zaman orada kopan ölümcül fırtınalarla barışmamı sağlayan ve bana ’sonuçta’ insan olduğumu hatırlatan bu film en iyilerimden oldu biranda... 'eğer kaçamıyorsan başkalarına bağlıysan gülümseyerek ağlamayı öğreniyorsun'
müthiş bir filmdi yaa.adamın oyunculuğuna gerçekten hayran kalacaksınız. o çaresizlik ve muhtaçlık o kadar güzel şekilde verilmiş ki...filmin sonlarına doğru gözlerim ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu... mutlaka izleyin!!!
mükemmel bir film! Özellıkle sonundan cok etkilendim.Ölüm, Cesaret ve Özgürlük kavramlarının "parçalanmadan" bu derece başarılı "irdelendiği" , mutlaka izlenmesi gereken; tam bir başyapıt!
avrupa sinemasına hayran biri olarak film cok begendim..ötenazi gibi cok hassas bir konuyu tamamen insani boyutlarda sergileyen,ne için yasıyoruz sorusu ile kendimize cok sey katabilecegimiz bir basyapıt benim için.aldıgı odeullerle de film kendini gosteriyor zaten..oncelikle alkışlar en hayranı oldugum yonetmen alejandro amenabar'a ve tum ekibe..tabi bardem in mukemmel oyunculugu ilede beynimize otumus bir film..
Ramon’un odasının penceresinden uçtuğu sahnede sanki etrafımda tanımadığım onlarca insan yokmuş gibi hıçkıra hıçkıra ağladım. Sahne o kadar iyi çekilmişti ki ve o kadar yerinde bir sahneydi ki Ramon’un neler hissettiği başka hiçbir şekilde daha iyi anlatılamazdı. İzledim, ağladım ve şükrettim.
Kaç tane böyle film var ki insanın kendini,aşkı,yaşamı böyle sorgulamasını sağlayabilen ve her duyguyu bir arada sunabilen tıpkı gerçek hayat gibi...Javier Bardem'den mükemmel oyunculuk
film bittiğinde we ardından durup düşündüğünüzde size çok şey katıyo, bulundugunuz hayatı şartları ne olursa olsun yeniden sewdirmeye başlıyo..sırf bu bile, 'iyi bir film' demek için yeterli bence..
Beyazperde.com'da gezintiye devam etmek istiyorsanız çerezleri kabul etmelisiniz. Sitemiz hizmet kalitesini artırmak için çerezleri kullanmaktadır.
Gizlilik sözleşmesini oku.