Öfkeli Aşıklar - Beyazperde.com eleştirisi : Nesiller Boyu Öfke

Son birkaç yıldır art arda gelen korkunç performansları nedeniyle içinde Kevin Costner'ın bulunduğu filmlerden kaçar olduk neredeyse. Belki sadece filmler yeterince ilgi çekici değildi ya da bir zamanlar hayranı olup her yeni filmini heyecanla beklediğimiz bir aktörün yitip gidişine tanık olmak istemedik. Mike Binder yönetmenliğindeki Kevin Costnerlı son film Öfkeli Aşıklar (2005) ise kendimizi bu tarz bir önyargıdan kurtarıp, ona yepyeni bir şans vermemiz için son derece iyi bir neden.

Hayat boyu içimizi kemirip duran duygularla ilgili bir film Öfkeli Aşıklar. Günlük yaşantılarımızda karşılaştığımız her problemde elimizde olmaksızın kendimizi kollarına bıraktığımız kızgınlık duygusuyla ilgili. Sadece bununla kalmayıp, aile ve kadın erkek ilişkilerini de irdeleyen film, ilerleyen zamanın insanın önüne ne gibi değişik engeller çıkarabileceğini de gözler önüne seriyor. Ve tüm bunlara kadın bakış açısıyla yaklaşıp, erkeklerin dünyasının bu konulardan uzak tutuyor.

Film, aynı evin içinde yaşayan on beş ile yirmi beş yaşları arasındaki dört kız kardeş ve annelerinin, babaları ortadan kaybolduktan sonra yaşadıkları iç ve dış çatışmalar üzerine kuruluyor. Her karakterin başına gelen bireysel bir olay dönüp dolaşıp hep aynı noktaya, içte yaşanan öfke fırtınasının bir insanın hayatını nasıl etkileyebileceğine bağlanıyor. Kızgınlık duygusunun doğurabileceği problemlere iki türlü yaklaşan film, bu yöntemle çok öfkeli olmak ve tam anlamıyla öfkesiz bir hayat yaşamak arasında bir denge kuruyor. Ve yansıttığı her iki boyutta birbirlerinin anlamını pekiştiriyor. Böylelikle seyirci, filmin içine çekiliyor.

Hikayenin bir yanında giderek büyüyen ve fiziksele dökülemeden sadece sözlerle ifade edilen bir kızgınlığın kurbanı olmuş anne karakteri Terry'nin, kine boğulmuş hayatını izliyoruz. Kızları ile dayanılmaz bir iletişimsizlik içinde yaşayan ve kocasının kendisini terk ettiği düşüncesiyle çözümü alkolde arayan Terry'nin hayatı, öfkenin doğurabileceği kötü sonuçların ta kendisi. Hikayenin diğer tarafında karşımıza çıkan Danny karakteri ise, hayatını hırstan ve öfkeden arındırmış, öylesine yaşayan beysbol emeklisi bir alkolik.

Bu yaşayışta gözlemediğimiz şey ise hayata karşı hiçbir kızgınlık beslememenin bir insanı hiç düşünmeden ve hiç hissetmeden yaşanan hareketsiz bir hayata kurban edebileceği. Bu iki ana temanın birbirine sımsıkı bağlarla ve son derece iyi tasarlanmış bir kurguyla bağlandığı filmde, Terry'nin kızları Andy, Emily, Hadley ve Popeye'nin başlarından geçen bir takım küçük olaylar da ana fikri besliyorlar.

Ve ortaya hiç öfkesiz yaşanan bir hayatın hayat olmayacağı gibi, öfke dolu bir hayatın da bunun eş anlamlısı olduğuna dair bir mesaj çıkıyor. Öfkesiz bir evde yapayalnız yaşamak yerine, kontrol edilmiş bir öfkeyle dolu gerçekten yaşayan ve nefes alan bir evde yaşamanın başına ne gelirse gelsin insanı yeniden hayata bağlayacağı tezi filmde başarıyla savunuluyor. Bu sayede seyirci mesajı alıyor ve ikna oluyor.

Karakterlerin başlarına gelen her şeyin kadın bakışıyla yorumlandığı Öfkeli Aşıklar, bir kadının hangi yaşlarda ne gibi problemlerle karşı karşıya kaldığını gözler önüne sermek gibi bir kaygıyı da içinde barındırıyor. Bunu seyirciye yansıtmak için de ana karakterlerini farklı yaşlardaki kadınlar arasından seçiyor. On beş yaşındaki bir kızın hayata karşı kızgınlığının sebepleri ile yirmi beşindeki ablasının problemleri paralel olarak kurgulanıyor. Tüm bu problemlerin ana karakter Terry'nin çevresinde döndüğü de düşünülürse ortaya, nesiller arasındaki farklılıkların da vurgulandığı çok iyi kurgulanmış bir hikaye çıkıyor. Tüm değişik karakterlerin iç içe kurgulanan hayatları, diyaloglarla besleniyor. Ve aktarılmak istenen tüm düşünceler son derece temiz olarak seyircinin kafasında yer ediyor.

Öfkeli Aşıklar'ın, vermek istediği mesajı bu kadar açık ve anlamlı bir dille aktarabilmesinin en önemli nedenlerinden biri de oyuncu kadrosu. Terry, rolünde izlediğimiz Joan Allen, oldukça sahici ve içten bir performans sergiliyor ve filmin yıldızı oluyor. Onüç (2003)te canlandırdığı Tracy karakteri ile bizleri kendisine hayran bırakmış Evan Rachel Wood ve Kevin Costner başta olmak üzere, Keri Russel ve Erika Christensen'in besleyici performansları da filme anlam katıyor. Ve Öfkeli Aşıklar izlendikçe keyif alınacak, oldukça anlamlı ve duygusal bir filme dönüşüyor.