Buzdan Hayaller - Beyazperde.com eleştirisi : İzlanda’nın Battaniyeleri

73 Paris doğumlu, İzlandalı yönetmen/senarist aynı zamanda müzisyen Dagur Kari Petursson'un 2003 yapımı Buzdan Hayaller filmi, Filmekimi'nden sonra sinemalarımızda vizyona girebildi. Her festival filmine nasip olmayan bu şansı yakalayan film, buzlar ülkesinden gelmesine rağmen, hoş ve sıcak bir yapım.

Kahramanımız Noi, Kuzey İzlanda'da küçük bir yerde babaannesi ile yaşamaktadır. Babası alkolik, işsiz adamın tekidir. Noi 17 yaşında, genelde okulu asan, çevresine uyum sağlamakta güçlük çeken, sürekli olarak yaşadığı yerden kaçma hayalleri olan bir gençtir. Her ne kadar bazı özellikleri ile Donnie Darko'yu anımsatsa da, onun kadar sorunlu sayılmayacak bir tip Noi karakteri. Sıkıntıları da oldukça farklı zaten.

Aşkı, yaşadığı kasabada bir benzincide çalışan güzel bir kızda bulan Noi onunla beraber, haritada bir iğne ucu gibi gözüken İzlanda'dan kaçmaya çalışır. Ama bu ülkeden kurtulmak hayalini kurduğu kadar kolay değildir. Birbirlerini bir battaniye gibi sarmaktan başka bir yol bulamazlar.

Evlerinin altında bulunan küçük oda Noi'nin sığınağıdır. Noi kaçamadığı ülkeden ve hayatından kurtulmak için günün birinde kendini bu sığınağa kapar ve uyuyakalır. Uyandığında dışarı çıkmakta güçlük çeker. Bir süre sonra bir şekilde kurtulur ve dışarı çıkıp gördükleri, onun hayatında yeni bir sayfa açmasını gerektirecek türdedir.

İzlandalı yönetmenler sanırım ülkelerinin konumu gereği hayatın bir yerinde ya da buzlar ülkesinde sıkışıp kalmış insanların hikayelerini filme çekmeyi seviyorlar. 2001 yılında 20. Uluslararası İstanbul Film Festivali'nde izlediğimiz 101 Reykjavik, İzlanda'nın Reykjavik kentinde amaçsızca, kaygısızca, rahat geçen bir gençliğin portresini göstermişti bizlere. Noi, 101 Reykjavik filmine göre biraz daha durgun bir anlatıma sahip ama karakterlerin sıkıntısı ortak gibi: Arayış içindeler, yaşadıkları ülkenin koşulları altında amaçsızca savaşıyorlar, ki her iki filmde de kahramanlar iş bulmaya çalışıp abuk sabuk şeylerle karşılaşabiliyorlar, sevgiyi arayan ve sonunda bazen yeni bir başlangıç yaratabilen tipler.

İzlanda küçük olmasına rağmen sinema ve müzikte çok başarılı işler çıkarabiliyor. Bu anlamda aslında "büyük" bir ülke. Noi'nin öyküsü de bu ülkeden gelen, küçük ama etkisi kocaman, sarsıcı bir yapım.

Deniz Tunacan