Gizemli Parçalar - Beyazperde.com eleştirisi : Unuttum Bile...

Ülkemizde Gizemli Parçalar ismi ile vizyona giren The Forgotten, 8 yaşındaki oğlunun bir uçak kazası sonucu ölümünün etkisinden kurtulamamış bir kadın olan Telly Paretta'nın hikayesini anlatıyor. Julianne Moore tarafından canlandırılan Telly, her gün oğlunun fotoğraflarına bakmakta, onun görüntülerini içeren video kasetleri tekrar tekrar izlemektedir. Ancak bir gün oğluna ait tüm fotoğraflar ortadan kaybolur, küçük çocuk aile resimlerinden siliniverir ve video kasetlerde artık hiçbir görüntü sinyali yoktur.

Hatta kocası ve terapisti, Sam adlı çocuğun hiçbir zaman varolmadığını, Telly'nin asla bir çocuk sahibi olmadığını, bu yüzden tedavi görmekte olduğunu; bütün o fotoğraf albümleri ve video kasetlerde asla herhangi bir görsel kayıt bulunmadığını, yıllar boyunca kendi kafasında kurduğu bu imgelerden kurtulmasının bir gelişme bile olduğunu söylerler. Fakat Telly bu anılara sahiptir ve hafızasında yer alan birini 9 yıl boyunca hayal etmiş olmasının mümkün olmadığına inanmaktadır. Dolayısıyla, işin içyüzünü öğrenmeye kararlıdır. Oğlu Sam'in aynı kazada ölmüş yakın bir arkadaşının babası, kendisine inanan ve yardım eden tek kişidir.

Gizemli Parçalar, anne-çocuk ilişkisi ve hafıza üzerine bir film olma çabasında. Ama şimdi, nereden başlasam bilemiyorum... Her şeyden önce, bahsi geçen uçak kazasında 6 çocuk ölmüşken, Telly sadece birinin babasından yardım umuyor. İkisinin de aklına, bırakın diğer çocukların ailelerini, adamın ayrılmış olduğu kendi eşine ulaşmak bile gelmiyor. Hele ki film daha ziyade anneler ile çocukları arasındaki bağa yoğunlaşırken.

Olay örgüsündeki inanılmaz boşluklar bir yana, film belli bir noktadan sonra esrarını ortaya koyduğunda da durumu kurtaramıyor. Boyundan büyük işlere kalkışmış olmasına rağmen, girdiği hiçbir alanın yeteri kadar üzerine gitmiyor. Her şeyin bir çözüme ulaştığı tipik bir klasik sinema izleğini takip etmesine rağmen, aslında hiçbir şey de doğru dürüst açıklanmıyor izleyiciye film boyunca. Biraz ondan biraz bundan, sadece ilginç bir seyirlik ortaya çıkarmaya çalışılırken; bir gizi çözmeye çalışan iki ortalama insanın hikayesinin pek bir sürükleyiciliği de olmadığından, film belirli aralıklarla gereğinden uzun ve lüzumsuz kaçma-kovalama sahneleriyle ortalama izleyiciyi kaybetmemek için çaresizce yırtınıyor. Öyle ki artık durduk yere kahramanlarımızı kovalamaya başlayan bu ne idüğü belirsiz tiplerden bıkıyorsunuz.

Sonuçta ortada bir tezgah var, hiçbir şey göründüğü gibi değil, gizli bir deney söz konusu vs. vs... Fakat ne bu tezgah ne onu düzenleyenler ne de devlet kurumlarıyla ilişkileri hakkında tatmin edici bir bilgi alamayışımız bir yana; Telly'ye inanan kadın polis dedektifinin de sorduğu gibi, böyle bir tezgahın amacının ne olacağını anlamak da mümkün olmuyor. Bir annenin çocuğuyla ilgili hafızalarının silinmesi kime ne öğretebilecek bir deney olabilir? Veya o annelerden birinin çocuğunu hatırlamaktan vazgeçmemesi? İşin yüzeydeki en saçma tarafı ise, bir kadının çocuğuyla ilgili anılarını silmek istiyorsanız, neden o çocuğun fotoğraflarını ve video kayıtlarını da ortadan kaldırmazsınız? Her gün birlikte çekilmiş görüntülerine bakan bir kadının o çocuğu unutmamasına ne diye şaşırırsınız?

Burada sorun şu ki, isteyen bütün bu sorulara makul bir cevabı da film içinde sunabilir. Ya da en azından bu soruları sormamanızı sağlayabilir. Gizemli Parçalar her ikisini de yapamıyor. İşlevsiz karakterleri ve cevaplanmayan soruları ile nereden tutsanız elinizde kalan, X-Files benzeri bir alanda söz konusu dizinin en başarısız bölümünün bile yakınından geçemeyecek bir sabuklamaya dönüşüyor. İlgi çekici fragmanlara kanıp bir kez bilet parasını veren seyirciyi daha sonrasında memnun etmeyi umursamayan, sadece gişede tatmin edici bir rakama ulaşmakla ilgilenen bir grup alçak Hollywood şahsiyetinin son numarası sadece karşımızdaki. En iyisi hafızalarımızdan silip bir daha da aklımıza getirmemek...