Sinema salonunda benim dışımda, okulu kırdıkları belli iki liseli genç kız,bir de yirmili yaşlarda bir oğlan vardı film başladığında..İlk sahneden sonra arka sıralardaki iki genç kız "aaa bu ne biçim film,çıkalım." diye söylenerek çıktılar..Salonda toplam iki kişi izledik Ozon'un bu başarılı filmini;bir bahar günü,gündüz seansı,herkes dışarılarda bir yerlerde iken..
Girişi biraz sert, ancak gittikçe yumuşuyor ve kurgusundan kaynaklı, "umut yok ama olsun;güzel yaşanmış bir evlilik" fikrine kapılmanızı sağlıyor film..Kurgusu da bildik aslında,orijinal-ya da denenmemiş- değil a-ma yine de izleyicinin dikkatini topluyor filmin üstünde ve sonun bilinmesine rağmen güzel duygular hissedilmesini sağlıyor ..
Evlenirken bir kez daha düşünün,son burada,başlangıç orada..Zaten film boyunca, "son böyle olacak,boşuna çabalamayın "diyorsunuz filmin kahramanlarına.Beş sekans boyunca -evli olanlar bunu daha net hissedeceklerdir eminim-bir ilişkinin evreleri anlatılıyor; "evlilik" masaya yatırılıyor..Ama sonunda yine de-nedense-içinizde garip bir romantizm kalıyor..
"Kumun Altında'da" ve "Veda Vakti" 'nde olduğu gibi yine sorguluyor yönetmen,yine kahramanlarını geriye döndürüyor,sizi öyküsünün içine alıyor bir solukta..