Zatoichi - Beyazperde.com eleştirisi : Zatoichi: Onur ve Erdem Üzerine...

Son zamanlarda Japon kültürünün uzakdoğudan sonra batıda da yoğun ilgi görmesiyle film, müzik ve diğer sanatlar kitlelere daha fazla ulaşmaya başladı. Japonlar nasıl bir dünyada yaşıyorlar, nelere gülüyor, üzülüyor ve seviniyorlar, kültürleri neler üzerine kurulu, sosyal yaşam içindeki hiyerarşinin anlamı ne? Bunlar ilgi çeken bazı konular. Takeshi Kitano bu kavramların bazılarına kendi tarzı ile açıklık getiriyor.

Kör masör Zatoichi küçük bir köye elinde bastonu(!) ile gelir, geçmişinde yaşadıkları peşinden kovalamaktadır. (Aynı zamanda o da geçmişindekileri). Köyde çeşitli klanlar arasına sıkışmış köy halkının arasında kendine bir yer bulur.

Filmi kısaca incelersek, Kitano 19. yy içinde bize rehberlik yaparak kasabanın, köyün sokaklarında, kumarhanelerinde, evlerde konuk ediyor. Kör kılıç ustası ve aynı zamanda ermiş Kitano’nun karakteri filmin içinde dramatik açıdan en güçlü karakter. Cool karakterler Japon sinemasında batılı örneklerinden daha farklı bir çizgide ilerliyor.

Onur ve itibar üzerinde ilerleyen bir dünyanın öykücükleri arasında klasikleşmiş intikam kavramı filmin çatısının kurulmasında önemli yere sahip. Belirli karakterlerin geçmiş ile sorunları var ve zamanı geldiğinde bununla yüzyüze gelinmesi gerekiyor...

Kamera, kendini ispatlamak istercesine değil, olgun bir sinema dilinin erdemi ile kendini gösteriyor. Bu da deneyimi keyifli ve şaşırtıcı kılıyor. Film içindeki senkronize hareketlerin tümü uzun bir çalışmanın sonucu. Sesler ile kurulan ritm filmin seyirci ile olan en büyük bağına dönüşüyor. Sonuna doğru yükselen bu ritm finalde büyük bir patlamaya dönüşüyor. Kitano’nun kendi eli ile kurguladığı, yönettiği, senaryosunu yazdığı Zatoichi, auteur sinemasının başarılı örnekleri arasında gösterilebilecek kendine özgü ve erdemli bir film.