Rehine - Beyazperde.com eleştirisi : Güvenlik Saplantısı

Rehine, Amerika Birleşik Devletleri'nde toplumsal paranoya haline gelmiş olan "güvenlik saplantısı" üzerine kurulu ve toplumsal bütünü oluşturan en küçük grup olan "çekirdek aile"'ye yönelik şiddeti merkeze alan bir Bruce Willis filmi. Robert Crais'in romanından uyarlanan film; rehin alma eylemine yönelik dramatik bir hava tutturamadığı gibi en büyük kozu olan Willis'ten de yeterince yararlanamıyor.

Aldığı yanlış bir karar sonucu masum insanların ölümüne sebep olan ana kahraman figürüne yeterince yenilik getiremeyen, bütünüyle klişelere hapsolmuş ve mutlu bir finalle izleyicisini rahatlatmak, sevindirmek isteyen Rehine; sıradan bir aksiyon filmi olmaktan kurtulamamışa benziyor.

Rehine kurtarma operasyonlarında "arabulucu" olarak çalışan ve büyük bir başarısızlık sonucu yaşadığı yıkımdan kurtuluşunu küçük bir kasabada çalışmaya başlamakta bulan Jeff Talley'in vicdanı yakasını bırakmaz. Buna ilaveten ailevi sorunları da ortaya çıkmakta gecikmez üstüne üstlük kaçmaya çalıştığı ortama tekrar geri dönmek zorunda kalır. Tanıdık, bildik bir hikaye, tahmin edilebilir bir gelişme süreci ve kaçınılmaz sıradanlık.

Filmde; liseli gençlerdeki çözülmeyi ve artan şiddet dışavurumlarını, zenginliğe duyulan özenti ve parasal erki elde edememekten kaynaklanan öfkeyi yansıtan sahneler etkileyicilikten uzak hatta kırgınlık verici derecede alaycı. Hunharca katledilen insanlara üzülmeyi ya da en azından birşeyler hissetmeyi engelleyen bir yapaylık tüm film boyunca kol geziyor. Havalandırmada hızlı hareket etmeye çalışan Mars'ın sağa sola çarparak ilerlemesi, "kahrolası zenginler" repliği ile aktarılmak istenen duygular, güvenilirliği tartışmalı emniyet güçleri sayesinde verilmeye çalışılan fikirler olgunluğa erişmemiş bir anlatımın, bir üslubun doğal sonuçları.

DVD'yi elde etmek isteyen, aşırı derecede zengin ve güçlü mafyanın FBI ajanlarından kurulu bir ekip yaratacak gücü olmasına rağmen, Talley'i kullanmaya çalışmalarında da zayıf bir inandırıcılık olduğu açık. Stallone'nin Dağcı'sında kurulan ihtiyaç zorunluluğuna dayalı kuvvetli ilişkinin yani belli bir mecburiyetin yapmak zorunda bıraktırdıklarına dair bir çıkışın Rehine'nin senaryosundaki zayıf tezahürü tüm seyircileri üzeceğe benziyor.

Rehine, Bruce Willis hayranları dışındaki izleyicileri asla tatmin edemeyecek, sığ bir senaryoya ve yetersiz bir teknik üsluba sahip, -Arabulucu ve Sevginin Gücü filmlerine yaptığı göndermeleri, bir iki repliği ve iki üç sahnesi hariç- kısa sürede kolayca unutulması kuvvetle muhtemel, sıradan bir macera filmi. Ne ilgilendiği konular hakkında ciddi bir fikri olan ne de teknik bir doygunluk yaratabilen Rehine, Willis gibi bir ustadan da yeterince yararlanamayınca ortaya çıkan eserin başarılı olmadığını söylemek herhalde acımasızlık olmaz.