Narnia Günlükleri: Aslan, Cadı ve Dolap - Beyazperde.com eleştirisi : Aile Boyu Narnia Turu

Hayran kitlelerini oluşturmuş edebiyat serilerinin sinemaya uyarlanmasının gişede başarıyı garantiler görünmesi ve tabii teknolojinin geldiği son nokta sayesinde, Yüzüklerin Efendisi ve Harry Potter gibi fantastik edebiyat eserlerinin ardı ardına beyazperdeye uyarlandığını görüyoruz. Bu akıma dahil olan ve önümüzdeki yıllarda sıkça karşımıza çıkacağı belli yeni proje ise C.S. Lewis'in Narnia Günlükleri'nin sinema uyarlamaları.

Bu proje kapsamındaki ilk film, Narnia Günlükleri: Aslan, Cadı ve Dolap (The Chronicles of Narnia: The Lion, The Witch and The Wardrobe) güvenilen formülün işe yaradığını bir kez daha ispatladı ve başta Amerika olmak üzere tüm dünyada büyük bir gişe başarısı yakaladı. Hem de aynı dönemde vizyona çıkan King Kong'u ezip geçerek.

Bu film projesinden önce böyle bir edebiyat serisinin varlığı hakkında sadece benim değil, genel olarak Türk okuyucu ve izleyicilerinin de pek fikri olmadığını anlıyorum. Bu durum filmi ülkemizde pazarlamak açısından bir handikap gibi gözükebilir ama film hedef kitlesine ulaşmakta zorluk çekmeyeceğe benziyor. Zaten Türk lokumlarından, aslanın isminin Aslan olmasına kadar, bizim halkımızın dikkatini çekebilecek çeşitli unsurlar da mevcut.

Girdikleri dünya olan Narnia'da kötü bir cadıya karşı iyi canlıları kurtarma görevini üstlenen kardeşlerin öyküsü, yaşları çocukluk ile ergenlik arasında değişen dört karakterin, savaş ortamı, ailelerini kaybetme endişesi ve büyüyor olma sürecinin bizzat kendisiyle başa çıkmak için oluşturdukları bir ortak kaçış bilinci olarak okunabilir.

Narnia Günlükleri, kendi hedef kitlesi için bütün görsel tercihleriyle çok doğru bir film. Gerçek hayattan aşina olduğumuz hayvanlar üzerine kurulan canlı tasarımları, genel olarak aydınlık tonları ile canlı renk paleti, kan ve şiddet eylemlerinin hiç gösterilmemesi ve rahatsız edici ya da korkutucu görsel öğelerden kaçınılması, bu yapımı ailelerin çocuklarını gönül rahatlığıyla götürebilecekleri bir filme dönüştürüyor. Özellikle

Aslan karakterine Liam Neeson ses verirken, Cadı rolünde Tilda Swinton'ı izliyoruz. Ancak, kanımca, finaldeki savaş sekansı dışında, Swinton'ın alıştığımız gücüne şahit olamıyoruz. Belki de filmin yumuşak bir aile filmi olma tavrının bir parçasıdır ama benim en çok takıldığım noktalardan biri, Cadı'yı yeterince ürkütücü bir tehdit olarak hissedememekti. Buna karşılık, en küçük kardeş olan Lucy rolünde Georgie Henley ve satir Mr. Tumnus rolünde James McAvoy özellikle sempatik ve sevilesi performanslar veriyorlar.

Yapım tasarımı, kostüm ve makyaj gibi özelliklerinden çekim mekanlarına kadar, Yüzüklerin Efendisi ve Harry Potter serilerini fazlasıyla andırsa da, söz konusu iki seriye kıyasla kendisine seyirci kitlesi olarak çok daha belirgin bir şekilde aileleri seçmiş olan Narnia Günlükleri, çocukluk ve ilk gençlik dönemindekilere gönül rahatlığıyla tavsiye edilebilir. Başarılı görsel efektleri ve aksiyon dozuyla tatmin edici olacağı gibi; hiçbirini büyücülüğe özendirmeyecek ya da zebaniler ile korkutmayacaktır.