Ben birebir sanatla uğraşan bir kişi olarak filmi biraz farklı yorumladım,genel olarak arkadaşlar filmi Hitler`in siyasal kimliği üzerinden değerlendirmiş,ama bu filmin anlatmak istediği onun sanatçı yönü ve Max karakterinin ona yaklaşımları,özellikle Hitler`in özgün fikrini bulma teması ve kendi otantizmini bulması çok katmanlı bir tema,onun politik dehasının yanında gerçek bir sanatçı acı ve şüphe içinde kıvranan bir insan olduğunu görüyoruz,sanatsal yaratım süreci ve ona ilham veren şeyler hakkında bilgi sahibi oluyoruz,Noah Taylor`ın müthiş performansının da etkisiyle Hitler`ìn dönüşümüne tanık oluyoruz,önünde iki seçim var:1-ya sanat projelerine devam edip sergiler açacak ve hayallerini bu yolla anlatacak2-ya da politikayı sanatını göstermek için bir tuval gibi kullanıp,hayal ettiklerini gerçeğe taşıyacak,burada kırılma noktası ise filmin belkemiğini oluşturuyor,yine Hitler`in konuşmasından etkilenen gençlerin yahudi Max`i öldürmesi de ironik bir durum,eğer o sergi açılsaydı dünya tarihi değişebilirdi belki de,ama yine de Hitler`in sanatçı yanına eğilmesi ve ona objektif olarak yaklaşabilmesi yönünden filmi beğendiğimi söyleyebilirim,farklı bir bakış açısı için seyredilmeyi hak ediyor.Saygılar.