del toronun özgün yönetmenliği ve tarzı bu filminde de kendini belli ediyor.sanırım del toro ismi asıl olarak panın labirenti ile akıllarımıza kazındı diyebiliriz.tabii ki daha önceki filmleri hakkında da fikrimiz yok değildi,kimisini izlemiştik hatta.fakat panın labirentiyle gelen o hem masalsı,hem de abartısız görsel efektlerinin yardımıyla sağladığı gerçekçilik hissi onun sinemasından bahsederken kullandığımız ilk cümlelerde yerini alıyordu artık.abartısız görsel efektler derken anlatmak istediğim şey fantastik unsurları son teknoloji bilgisayar programlarıyla,yani yapay olduğu çok belli olan görselliklerle değil de,nasıl yaptığını tam olarak bilmiyorum fakat tahminimce maketler,plastikler vb.nin de yardımıyla kotarmış olmasıydı.el espinazo del diabloda da durum aynı diyebiliriz.film boyunca gördüğümüz hayalet o kadar gerçekçi ki örneğin,ne bir görsel efekt var doğru düzgün,ne de inandırıcılığı zedeleyen bir başka ayrıntı.belki genel olarak baktığımızda filmin inanılmaz bir konusu,inanılmaz olayları yok gibi duruyor.fakat neresinden ele alırsanız alın kesinlikle doyurucu ve akıcı,sürükleyici bir film.çocuk oyuncular ve başta eduardo noriega çok iyiler,çok samimiler.yönetmen kendisine mekan olarak konuya çok uygun bir yeri,bir yetimhane ortamını seçmiş ve mekanı da çok iyi kullanmayı başarıyor.bir korku filminden ziyade dram türüne daha fazla uyuyor sanırım.yani film boyunca ciddi anlamda korkutucu bir öge yok.toplamak gerekirse kusuru,eksiği olmayan,izlenebilir bir film del torodan.