Film efsanelerin bir arada olduğu bir film. Yönetmen Cristopher NOLAN, muhteşeme performansıyla AL PACINO ve inanılmaz enerjisiyle Robin WILLIAMS. Filmdeki senaryonun başka bir yapımdan uyarlama olduğunu düşünürsek, NOLAN'ın ufak rötuşları olduğunu görebiliriz. Al PACINO'nun WİLL DORNER karakterini inanılmaz gerçekçilikle ve etkileyici canlandırmasına hayran kaldım. Şapka çıkarılacak, bir efsane performansı. Özellikle uykusuz ruh hâlini, o hâLdeki zorlanması, konuşmakta zorlanması, sesinin tonunu kullanması efsaneydi. Bir polis müfettişi olarak eski bir vakadan kalan bir yanlışın karakterinde nasıl gelgitlere yol açtığı çok iyi göstermiş. Ellie ( bayan polis karaktere ) son sözü de burada ben hata yaptım sen benim yaptığım hatayı yapma mesajı da çok güzeldi. Yolunu kaybetme sözü gerçekten güzel. Belki gerçekten suçluydu ama yöntemde hata yapmak, yani hukukun ve delillerin dışına çıkmak hayatını karartan en büyük hatasıydı Dorner'ın . O yüzden gittiği yeni soruşturmada da aynı hatayı tekrarladı. Uykusuzluğun da etkisiyle çok zeki bir karakter olan Walter'ın eline düştü resmen. Ama en sonunda vicdanından kaçamadı. Zaten en başlarda Ellie'ye bir imza atsa, Ellie olayların ğzerine gitmezdi .Aslında kendini yakalatmak isteyen bir vicdanın tezahürü olan bir karakteri de gördük. Zaten ortağını bilerek mi vurdum yoksa istemeden mi bilmiyorum sözü, artık gerçekten yolunu kaybetmiş ve bir iç muhasebeye girmiş karakterin güzel kurgulandığını gösteriyordu. Al PACINO karaktere yüzde 100 performansla hayat vermiş. Eksiği senaryo olarak William karakterini daha ayrıntılı anlatması olurdu. O kadar basit bir sebepten bir ölüme yol açabileceği senaryonun eksikliğiydi. Duygusal bağlanması olan bir karakteri orada daha iyi işleyebilirdi. Çünkü Robin gibi bir oyuncu canlandırıyorsa, o karakterde Nirvanaya çıkabilirdi. Sadece Dorner'ın dünyayı görüş açısıyla ele alınmış bir filmdi. Olumlu tarafı olumsuzdan çok daha baskın bir film. Güzel, merak uyandırıcı, etkili bir polisiye bir film olmuş.