İlk Uyarlamamız Sınıfı Geçti…
Yazar: Gizem Şimşek KayaAlper Mestçi yönetmenliğinde 2014 yılında izleyiciyle buluşan, sonrasında ise farklı konuları işleyen devam filmleri de çekilen Siccîn’in, Endonezya yapımı uyarlaması olan Sijjin’in yönetmen koltuğunda Jaga Pocong (2018), #Malam Jumat: The Movie (2019), Makmum (2019), Aku Tahu Kapan Kamu Mati (2020) gibi korku filmlerinin de yönetmenliğini yapmış olan Hadrah Daeng Ratu oturuyor. Ersan Özer’in senaryosundan Lele Laila tarafından uyarlanan filmin görüntü yönetmenliğini Muhammad Firdaus üstlenmiş. Müzikleri Andre Harihandoyo ile Rahadian Winursito tarafından yapılan filmin oyuncu kadrosunda ise Ibrahim Risyad, Anggika Bolsterli, Messi Gusti, Delia Husein, Niken Anjani, Dewi Pakis, Oce Permatasari, Deni Saputra, Muhammad Nur Qomaruddin, Bismo Satrio gibi isimler bulunuyor.
Filmin konusunu bir kara büyü hikâyesi oluşturuyor. Irma, Galang’a aşık olsa da Galang evli ve bir çocuk babasıdır. Irma bunlara rağmen Galang’ın hayatında tek kadın olabilmeyi takıntı haline getirmiştir. Irma bu amacına ulaşmak adına bir şamana giderek Galang’ın karısına kara büyü yaptırır. Bunun üzerine olaylar başlar. Galang’ın evinde doğaüstü olaylar ve ölümler yaşanmaya başlar. Ancak Irma’nın beklemediği kendisinin de hedefte olacağıdır.
Peki Siccîn (2014)’ün konusu ne idi? Öznur teyzesinin oğlu Kudret'e çocukluğundan bu yana aşıktır. Öznur'un zorlamasıyla yasak aşk yaşamaya başlarlar. Ancak Kudret ilişkiyi bitirmek ister. Öznur Kudret'i elde etmek için sevgilisinin karısı Nisa'ya büyü ile cin musallat ettirir. İfrit cin karısını ele geçirecek ve 5 yatsı sonunda Nisa ile onun kanından olanlar ölecektir.
2014 yapımı Siccîn ile aynı senaryoyu kullanan filmin en önemli özelliği, ilk kez bir Türk korku filminin yurtdışına uyarlanmış olması. Türk versiyonunda Kudret adını taşıyan karakter bu filmde Galang adını alırken, Kudret’in eşinin adının Nisa olarak aynen taşındığını görmek mümkün. Nisa’nın kör kızı Ceyda, bu filmde Sofia olarak geçerken Öznur ise Irma olarak değiştirilmiş. Türk versiyonda yalnız yaşayan Öznur, bu versiyonda Irma olarak annesi ve kız kardeşi ile yaşıyor. Bu küçük kozmetik değişiklikler dışında özellikle filmin ortalarına dek neredeyse aynı olay örgüsü ve kurgu ile ilerlenirken, Endonezya versiyonunda korku sahneleri için farklı denemelere başvurulmuş. Yönetmenin daha önceki korku filmleri olan Jaga Pocong (2018) ile Makmum (2019)’da kullandığı sahnelere benzer sahnelerin imza niteliğinde aralara serpiştirildiği rahatlıkla görülebiliyor. Yönetmenin önceki filmlerinin de kara büyü üzerine yapılmış olması da Sijjin’i uyarlarken tesadüfi olarak bu filmi seçmemiş olduğunu gözler önüne seriyor.
Sanat yönetimi hayli başarılı olan filmde maalesef makyajlarda “bir tık” yetersizlik göze çarpıyor. Türk versiyonda Ceyda karakterine hayat veren Merve Ateş’in performansının yanında Sofia’yı canlandıran Messi Gusti ortalamada kalırken, yine bizdeki versiyonda Nisa’yı canlandıran Pınar Çağlar Gençtürk’ün oyunculuğuna da Niken Anjani’nin yaklaşamadığını söylemek mümkün. Oyunculukların ortalama olmasına karşın bazı sahnelere hayli takdir edici eklemeler yapılmış olduğunu da söylemek gerekiyor.
Sonuç olarak Sijjin; yurtdışında uyarlanan ilk korku hikayemiz olma vasfıyla adını bir köşeye yazdırırken, 2014 yılında çekilmiş olan kendi versiyonumuzun tadına erişemese de ana akım sinema dışında ülkemize getirilen yabancı korkular arasından rahatlıkla sıyrılmayı da başarıyor.