Faslı genç bir yönetmen olan Asmae, taşınmalarına yardım etmek için ailesinin Kazablanka'daki evine gider. Çocukluğunun geçtiği eve geldiğinde eski eşyalarını toplamaya başlar. Aniden Asmae bir fotoğrafla karşılaşır. Bir anaokulunun avlusunda gülümseyen çocuklar. Küçük bir kız bir bankta oturmuş, utangaç bir şekilde kameraya bakıyor. Bu fotoğraf, çocukluğunun tek görüntüsü, annesinin ona aktarabildiği tek hatıra. Ancak Asmae, bu görüntüdeki çocuğun kendisi olmadığına ikna olur.