Filmin başlangıcındaki kelebek sahnesinden prodüksiyonun yetersiz olduğu belliydi. Fakat hikayeye güvendiğim için umudumu yitirmemiştim. Sonrasında hikayenin işleniş şeklinin de çok basit, çok çiğ olduğunu farkettim. Barış ve Zeynep’in replikleri sanki bir yaz dizisinden fırlamış gibiydi. Barış’ın yürüdüğü yol hiç anlatılamamış, neden bu kadar kısa sürede, bu kadar çok sevildiği anlatılamamış. Barış’ın karakter derinliği sıfır gerçekten, tek katmanlı bir karakter oluşturmuşlar. Çok özensiz bir iş çıkarmışlar.
Bir ara “İstanbul 2007” yazan sahnede ekrana gelen İstanbul silüetinde görünen çamlıca kulesinden sonra filmden çıkmak istedim. Güzel bir son bunların hepsini unutturabilir düşüncesiyle kaldım fakat son sahneler hepsinden berbattı, Barış’ın yoğun bakım sahnesinde duygu geçişi hiç yoktu, bu kadar duygu yoğunluğu olan bir sahneyi, yine kolaya kaçarak çok basit bir şekilde çekmişler. Genel olarak çok yetersiz bir filmdi. Böyle hikayelere yetecek vaktiniz, tecrübeniz, bilginiz ve paranız yoksa böyle hikayeleri mahvetmeyin. Teşekkürler…