Ortalama puan
3,3
22 Puanlama
Yurt hakkında görüşlerin ?
Filtrele:
Etkisinden kurtulamadığım bir film oldu.Fransız öncü sinemacı Truffaut'un, 400 Darbe filmindeki gibi bir büyüme hikayesinin içine giriverdim. Doksanlı yılların pek de nostaljik olamayacak kaosunu 14 yaşındaki Ahmet'in tanıklığıyla tekrar İzledim. Yetişkin biri olarak içinden geçtiğim o yılların tanıklığı: Yurt filmindeki Ahmet, Hakan, Yakup ve diğerlerinin hikayesinin içiçe geçmesi sonrası meğerse bu benim de içinde olduğum hikayeymiş düşüncesine kapıldım. 400 Darbe filmi gibi otobiyografik unsurları olan, iyi bir anlatı dili ve oyunculukları olan Yurt izlenmeli.
Film’i Taksim oyuncu katılımlı gösteriminde izledim, baştan sona yoğun duygu içeren - filmde defalarca şaşırdığımız ve görsel olarak seyirciyi etkileyen bir film olmuş. Film gerçek bir hikaye olduğunu söylemeden de geçemeyeceğim.
Mutlaka izlenmesini tavsiye ederim
Mutlaka izlenmesini tavsiye ederim
Nehir Tuna'nın YURT filmini izledim dün. 2 saat süren filmde gözümü ekrandan hiç ayıramadan 3.bir göz gibi değil Ahmet'in bedeninin içinden izledim hem de. Ahmet bendim, sendin, o idi....O nu kendimiz kadar tanıyoruz aslında. Ailenin bir uzantısı olarak yaşamak zorunda olan her insan Ahmet. Babasının (iktidar) onayına ve insafına muhtaç. Toplumun her bireyinin duygusunu kendi duygularının çok öncesinde tutmak zorunda bırakılan. Birey olarak görülmediği için birey olması yasaklanan.Türkiye de ki herkes Ahmet, Hakan, Baba,Hoca,Murit,Laik, ingilizce öretmeni,sevinç....
Doğa Karakaş ve Can Bartu Aslan bize izletmediler yaşattılar oyunculuklarıyla. Filmde senaryo,çekim,ışık,müzik herşey kusursuzdu. Sadece Ahmet ve Hakan kendileri olabildiği zaman da renklendi görüntü ve renkli kaldı...Ancak onlar kendileri kalamadılar. Bir insan için Umut nedir? Umutsuzluk insanı nasıl parçalar, Aile nedir? Anne baba aile midir? Dostluk en katlanılamaz şeylere bile katlanma gücünü bulmasına nasıl yardım eder insanın?.... Her karakter için sayfalarca yazabilirim.
Beni Ahmet'in mi Hakan'nın mı maruz kaldıkları daha çok acıttı anlayamıyorum. Sonra dedim ki herkes, hepimiz vardık o perdede.
Senaryo da bir tek şeyi ya anlayamadım ya kaçırdım ya yoktu bilmiyorum. BABA nın aniden dindar bir insana dönüşmesinde ki motivasyonu ne idi? Gerçi Ülkemizde örneklerinin motivasyonlarının ne olduğunu biliyoruz:)
Sonuç olarak mutlaka izlenmesi gereken bir film. Tüm emeği geçenlere saygıyla.
Doğa Karakaş ve Can Bartu Aslan bize izletmediler yaşattılar oyunculuklarıyla. Filmde senaryo,çekim,ışık,müzik herşey kusursuzdu. Sadece Ahmet ve Hakan kendileri olabildiği zaman da renklendi görüntü ve renkli kaldı...Ancak onlar kendileri kalamadılar. Bir insan için Umut nedir? Umutsuzluk insanı nasıl parçalar, Aile nedir? Anne baba aile midir? Dostluk en katlanılamaz şeylere bile katlanma gücünü bulmasına nasıl yardım eder insanın?.... Her karakter için sayfalarca yazabilirim.
Beni Ahmet'in mi Hakan'nın mı maruz kaldıkları daha çok acıttı anlayamıyorum. Sonra dedim ki herkes, hepimiz vardık o perdede.
Senaryo da bir tek şeyi ya anlayamadım ya kaçırdım ya yoktu bilmiyorum. BABA nın aniden dindar bir insana dönüşmesinde ki motivasyonu ne idi? Gerçi Ülkemizde örneklerinin motivasyonlarının ne olduğunu biliyoruz:)
Sonuç olarak mutlaka izlenmesi gereken bir film. Tüm emeği geçenlere saygıyla.
İşte düzeltilmiş ve akıcılığı artırılmış yorumun:
---
### **Baskı, Aidiyet ve Özgürlük Üzerine Çarpıcı Bir Film**
*Yurt*, gerçekten etkileyici ve düşündürücü bir yapım. Bir çocuğun büyüme sancılarını ve toplumun dayattığı kurallar içinde kendini bulma mücadelesini ustalıkla anlatıyor. Nehir Tuna’nın yönetmenliği, atmosferi ve hikâyeyi işleyişi oldukça başarılı.
Özellikle Ahmet’in iç dünyasını yansıtan sahneler beni derinden etkiledi. Bir yandan babasının ve toplumun beklentileri arasında sıkışırken, diğer yandan Hakan gibi daha özgür bir karakterle tanışarak kuralları sorgulamaya başlaması çok gerçekçi bir şekilde işlenmiş. Ahmet’in gözlerindeki tedirginlik, çaresizlik ve merak, her sahnede hissediliyordu.
Filmin yurt ortamını, baskıyı ve bireyselliğin nasıl yok sayıldığını anlatma biçimi de oldukça etkileyiciydi. Karanlık ve kasvetli tonlar, hikâyenin atmosferine tam oturmuş. Bazı sahnelerde gerçekten kendimi o ortamın içinde hissettim.
Ayrıca film, dönemin siyasi atmosferine de ufak ama etkili dokunuşlar yapıyor. Sevinç’in “Aczmendi” kelimesini kullanması gibi detaylar, 90’ların Türkiye’sini ve o dönemin muhafazakâr yapısını hatırlatıyor. Bu unsurlar göze sokulmadan, doğal bir akış içinde işlenmiş.
Bu filmi izlerken kendimi Ahmet’in yerine koymaktan başka bir şey yapamadım. Onun yaşadığı iç çatışma, kurallara uyma zorunluluğu ve içinde büyüyen özgürlük isteği... Hepsi bana fazlasıyla tanıdık geldi.
Ahmet’in, kendisini bir kalıba sokmaya çalışan bir ortamda büyümesi, ait olmakla olmak istememek arasında sıkışıp kalması, tam olarak benim yaşadıklarımı hatırlattı. O sessizliği, bir şey demeden anlaşılmayı bekleyişi, her hareketinde “doğruyu” yapıp yapmadığını sorgulaması...
Cesaretin bulaşıcı olduğunu, ama aynı zamanda bir bedeli olduğunu hatırladım. Ahmet’in son sahnelerdeki gözleri, belki de ilk defa gerçekten bir şeyleri anladığını gösteriyordu. O an, filmde Ahmet yoktu. Ben vardım.
Hakan’ın akıbeti ve Ahmet’in içsel yolculuğu tamamen izleyicinin yorumuna bırakılmış gibi. Bazıları için bu eksik bir kapanış gibi görünebilir, ancak bence filmin vermek istediği mesajı daha güçlü kılıyor.
Sonuç olarak, *Yurt* sadece bir büyüme hikâyesi değil, aynı zamanda toplumun birey üzerindeki etkisini sorgulatan bir film olmuş. Kesinlikle izlenmesi gereken yapımlardan biri.
---
### **Baskı, Aidiyet ve Özgürlük Üzerine Çarpıcı Bir Film**
*Yurt*, gerçekten etkileyici ve düşündürücü bir yapım. Bir çocuğun büyüme sancılarını ve toplumun dayattığı kurallar içinde kendini bulma mücadelesini ustalıkla anlatıyor. Nehir Tuna’nın yönetmenliği, atmosferi ve hikâyeyi işleyişi oldukça başarılı.
Özellikle Ahmet’in iç dünyasını yansıtan sahneler beni derinden etkiledi. Bir yandan babasının ve toplumun beklentileri arasında sıkışırken, diğer yandan Hakan gibi daha özgür bir karakterle tanışarak kuralları sorgulamaya başlaması çok gerçekçi bir şekilde işlenmiş. Ahmet’in gözlerindeki tedirginlik, çaresizlik ve merak, her sahnede hissediliyordu.
Filmin yurt ortamını, baskıyı ve bireyselliğin nasıl yok sayıldığını anlatma biçimi de oldukça etkileyiciydi. Karanlık ve kasvetli tonlar, hikâyenin atmosferine tam oturmuş. Bazı sahnelerde gerçekten kendimi o ortamın içinde hissettim.
Ayrıca film, dönemin siyasi atmosferine de ufak ama etkili dokunuşlar yapıyor. Sevinç’in “Aczmendi” kelimesini kullanması gibi detaylar, 90’ların Türkiye’sini ve o dönemin muhafazakâr yapısını hatırlatıyor. Bu unsurlar göze sokulmadan, doğal bir akış içinde işlenmiş.
Bu filmi izlerken kendimi Ahmet’in yerine koymaktan başka bir şey yapamadım. Onun yaşadığı iç çatışma, kurallara uyma zorunluluğu ve içinde büyüyen özgürlük isteği... Hepsi bana fazlasıyla tanıdık geldi.
Ahmet’in, kendisini bir kalıba sokmaya çalışan bir ortamda büyümesi, ait olmakla olmak istememek arasında sıkışıp kalması, tam olarak benim yaşadıklarımı hatırlattı. O sessizliği, bir şey demeden anlaşılmayı bekleyişi, her hareketinde “doğruyu” yapıp yapmadığını sorgulaması...
Cesaretin bulaşıcı olduğunu, ama aynı zamanda bir bedeli olduğunu hatırladım. Ahmet’in son sahnelerdeki gözleri, belki de ilk defa gerçekten bir şeyleri anladığını gösteriyordu. O an, filmde Ahmet yoktu. Ben vardım.
Hakan’ın akıbeti ve Ahmet’in içsel yolculuğu tamamen izleyicinin yorumuna bırakılmış gibi. Bazıları için bu eksik bir kapanış gibi görünebilir, ancak bence filmin vermek istediği mesajı daha güçlü kılıyor.
Sonuç olarak, *Yurt* sadece bir büyüme hikâyesi değil, aynı zamanda toplumun birey üzerindeki etkisini sorgulatan bir film olmuş. Kesinlikle izlenmesi gereken yapımlardan biri.