Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
4,0
186 Puanlama
Sarhoş Atlar Zamanı hakkında görüşlerin ?
5
11 Eleştiri
4
11 Eleştiri
3
1 Eleştiri
2
3 Eleştiri
1
1 Eleştiri
0
1 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
bende bir önceki arkadaşın dediği gibifilmi görünce sewinçten resmen havalara uçtum ve cebimdeki son parayı da filmin cd’sine vererek otobüssüz olarak eve gitmek zorunda kaldım ama buna değdi.mükemmel bir filmdi,insanı derinden etkileyen ve hüzne boğan bir film.bir başyapıt...
Belgesel tadında bir film..Ona göre izleyin.Başyapıt falanda değil..
İRANLI YÖNETMENDEN YÜZÜNÜZE TOKAT YEMİŞ GİBİ HİSSEDECEĞİNİZ BİR SİNEMA HARİKASI
Mükemmel bir film... çok etkili bir anlatım.. ajitasyona yer verilmeyen ve izleyicinin yorumuna bırakılan final ise kendi adıma çok iyiydi ve umut vericiydi.. çocuk oyuncular harika.. bahman ghobadi aldığı ödülleri kesinlikle hak etmiş... mutlaka izlenmeli.. sarhoş atlar zamanı 10/10
Git gide modernleşen bir dünya, modernliğe kurban edilen bazı değerler… Refleksleri körelen ve boşaltılan alanları doldurmakta sıkıntı çeken medeniyetimizin elinden gelen tek şey, hayatiyetimizi muhafaza etmek adına bizlere nostalji bağlamında birtakım egzotik tasavvurlardan dipnotlar sunmak oldu artık. Teknik sahada benzeri görülmemiş bir mesafe katedildi son yüzyılda. Bunun yanısıra insanı dinç tutan ve yaşama mana atfeder niteliğe sahip bazı kutsal bağlar hasır altı edildi sessizce. Büsbütün bu kıskaçların eşiğinde kalan insanlar için tek çıkar yol, ‘’ayak bağı’’ ilan edilen motiflerin hatırlanması ve tekrardan yaşamsala ikame edilmesi gibi görünüyor. Böyle bir kaotik ortamda insanları ‘’varolmak bir ağırlık değil, bir lütuftur’’ şiarına sevk eden koridorların açılması gerekir; ve nitekim azımsanamayacak sayıda insan bu tür işlerin peşinden koştu ve koşacak gibi. Kimileri edebiyatı bu amaç doğrultusunda bir vasıta olarak kullandı/kullanacak, kimileri müziği, kimileriyse sinemayı… ‘’Sarhoş Atlar Zamanı’’ tam olarak yukarıda zikretmeye çalıştığım boşlukların içine cuk diye oturan bir film.
Her ne kadar ünlü ressam Mondrian, hayat dengeye kavuştukça sanat ortadan kalkacaktır, derken haklıysa da dünya, ‘’denge’’yi altüst edecek derecede zıvanadan çıkmış insanların gözetiminde dönüyor ve sanatın deveranı, gün geçtikçe birilerinin kulağına daha yüksek bir sesle gerçeği fısıldıyor. Tıpkı Şeyh Galip’in yüzyıllar öncesinden bütün insanlığa seslendiği gibi:
‘’birden bire bul aşkı/manayı
bu tuhfe bulanındır
Modern sinema dünyasında -kanaatimce- özellikle İran filmleriyle dünya çapında bir piyasa alanına kavuşan edilgen/sıradan insanların hayatları, barındırdıkları güçlü ulvi-sülfi tasavvurlar münasebetiyle bizlere yaşama değer biçme ve doğru-eğri ayırdını kanıksama yolunda adeta derin bir eklektizm takdim etmekte. Edilgen Hayatlar, sahip oldukları ailevi, toplumsal ve geleneksel dinamik bağlar vesilesiyle toplumsallığın içerisinde yüce duygularını çarçur etmekten sakınmayan bizlere büyük bir coşkunlukla, ‘’her şey hakikaten güzeldir’’ dedirtiyor.
Film, İran-Irak sınırındaki bir köyde yaşayan ve geçimlerini kaçakçılık yoluyla tedarik etmeye çalışan sıradan bir aileyi konu ediniyor. Anne en küçük çocuğu doğurken ölür, baba ise kaçakçı, bir gün sınır eşiğinde mayına basarak paramparça olur. Tüm bu elim olaylardan sonra 4 kardeşin yükü oniki yaşındaki Eyyüp’ün sırtına biner. Kardeşlerinden biri hasta ve ameliyat olsa bile kendisine 7-8 aylık bir ömür biçiliyor, kız kardeşi Rojin bir katır uğrana küçük yaşta evlendiriliyor… Tüm bunların yanında 12 yaşındaki Eyyüp, hasta kardeşini ameliyat etmek için para kazanmak zorunda ve tek çaresi çocuk yaşına rağmen: kaçakçılık. Ve tabi bir de kış şartlarında dirliğinin sağlaması için sarhoş edilen atlar…
Hikaye, aynı coğrafyayı paylaşan bizlere pek yabancı değil. Ancak güncel haberleri yorumlama ve bunlara bir bütünlük atfetme ihtiyacı duyanlara, muazzam bir farkındalık katmaya aday. Zaten Valery’nin de ifade ettiği gibi sanat eserinin amacı, bizlere gördüğümüz şeyi daha önce görmemiş olduğumuzu öğretmesi değil mi? Haber konusu olan aynı türden olaylar, hakikat peşinde koşma iddiasındaki bizler için birer medyatik meta kıvamında ne yazık ki. Ancak iş estetik alana döküldüğünde gerçek manada mahiyetini dışavurabiliyor. Söylendiği gibi, ilk görüş etiktir, estetik daha sonra gelir…
Mükemmel bir film... çok etkili bir anlatım.. ajitasyona yer verilmeyen ve izleyicinin yorumuna bırakılan final ise kendi adıma çok iyiydi ve umut vericiydi.. çocuk oyuncular harika.. bahman ghobadi aldığı ödülleri kesinlikle hak etmiş... mutlaka izlenmeli.. sarhoş atlar zamanı 10/10
Git gide modernleşen bir dünya, modernliğe kurban edilen bazı değerler… Refleksleri körelen ve boşaltılan alanları doldurmakta sıkıntı çeken medeniyetimizin elinden gelen tek şey, hayatiyetimizi muhafaza etmek adına bizlere nostalji bağlamında birtakım egzotik tasavvurlardan dipnotlar sunmak oldu artık. Teknik sahada benzeri görülmemiş bir mesafe katedildi son yüzyılda. Bunun yanısıra insanı dinç tutan ve yaşama mana atfeder niteliğe sahip bazı kutsal bağlar hasır altı edildi sessizce. Büsbütün bu kıskaçların eşiğinde kalan insanlar için tek çıkar yol, ‘’ayak bağı’’ ilan edilen motiflerin hatırlanması ve tekrardan yaşamsala ikame edilmesi gibi görünüyor. Böyle bir kaotik ortamda insanları ‘’varolmak bir ağırlık değil, bir lütuftur’’ şiarına sevk eden koridorların açılması gerekir; ve nitekim azımsanamayacak sayıda insan bu tür işlerin peşinden koştu ve koşacak gibi. Kimileri edebiyatı bu amaç doğrultusunda bir vasıta olarak kullandı/kullanacak, kimileri müziği, kimileriyse sinemayı… ‘’Sarhoş Atlar Zamanı’’ tam olarak yukarıda zikretmeye çalıştığım boşlukların içine cuk diye oturan bir film.
Her ne kadar ünlü ressam Mondrian, hayat dengeye kavuştukça sanat ortadan kalkacaktır, derken haklıysa da dünya, ‘’denge’’yi altüst edecek derecede zıvanadan çıkmış insanların gözetiminde dönüyor ve sanatın deveranı, gün geçtikçe birilerinin kulağına daha yüksek bir sesle gerçeği fısıldıyor. Tıpkı Şeyh Galip’in yüzyıllar öncesinden bütün insanlığa seslendiği gibi:
‘’birden bire bul aşkı/manayı
bu tuhfe bulanındır
Modern sinema dünyasında -kanaatimce- özellikle İran filmleriyle dünya çapında bir piyasa alanına kavuşan edilgen/sıradan insanların hayatları, barındırdıkları güçlü ulvi-sülfi tasavvurlar münasebetiyle bizlere yaşama değer biçme ve doğru-eğri ayırdını kanıksama yolunda adeta derin bir eklektizm takdim etmekte. Edilgen Hayatlar, sahip oldukları ailevi, toplumsal ve geleneksel dinamik bağlar vesilesiyle toplumsallığın içerisinde yüce duygularını çarçur etmekten sakınmayan bizlere büyük bir coşkunlukla, ‘’her şey hakikaten güzeldir’’ dedirtiyor.
Film, İran-Irak sınırındaki bir köyde yaşayan ve geçimlerini kaçakçılık yoluyla tedarik etmeye çalışan sıradan bir aileyi konu ediniyor. Anne en küçük çocuğu doğurken ölür, baba ise kaçakçı, bir gün sınır eşiğinde mayına basarak paramparça olur. Tüm bu elim olaylardan sonra 4 kardeşin yükü oniki yaşındaki Eyyüp’ün sırtına biner. Kardeşlerinden biri hasta ve ameliyat olsa bile kendisine 7-8 aylık bir ömür biçiliyor, kız kardeşi Rojin bir katır uğrana küçük yaşta evlendiriliyor… Tüm bunların yanında 12 yaşındaki Eyyüp, hasta kardeşini ameliyat etmek için para kazanmak zorunda ve tek çaresi çocuk yaşına rağmen: kaçakçılık. Ve tabi bir de kış şartlarında dirliğinin sağlaması için sarhoş edilen atlar…
Hikaye, aynı coğrafyayı paylaşan bizlere pek yabancı değil. Ancak güncel haberleri yorumlama ve bunlara bir bütünlük atfetme ihtiyacı duyanlara, muazzam bir farkındalık katmaya aday. Zaten Valery’nin de ifade ettiği gibi sanat eserinin amacı, bizlere gördüğümüz şeyi daha önce görmemiş olduğumuzu öğretmesi değil mi? Haber konusu olan aynı türden olaylar, hakikat peşinde koşma iddiasındaki bizler için birer medyatik meta kıvamında ne yazık ki. Ancak iş estetik alana döküldüğünde gerçek manada mahiyetini dışavurabiliyor. Söylendiği gibi, ilk görüş etiktir, estetik daha sonra gelir…
Çocukların doğallığı ile ortayagüzel bir film çıkmış.. Yaşam koşulları gerçekten çok zor.. Çocukların yaşadığı dram çok güzel anlatılmış.. Özellikle büyük abi Eyüp çok iyi oynamış..Filmin sonunun açık bırakılması izleyici meraklandırıyor, yönetmen burada sonucu izleyiciye bırakıyor ve bu çocukların neyi hakkettiğini bizlerin görmesini istiyor..10/8,5..
Mükemmel bir film... çok etkili bir anlatım.. ajitasyona yer vermeyen ve izleyicinin yorumuna bırakılan final ise kendi adıma çok iyiydi ve umut vericiydi.. çocuk oyuncular harika.. bahman ghobadi aldığı ödülleri kesinlikle hak etmiş... mutlaka izlenmeli.. 10/10
Bahman Ghobadi, Kaplumbağalar da Uçar filmindeki gibi güzel bir film çıkarmış ortaya ... 10 üzerinden 10 puan ...Hayatın içinden, belgesel tadında bir film ... Yönetmeni belki de bu yüzden tebrik ediyorum.Hayatın kendisini, allamadan pullamadan, olduğu gibi aktarıyor bizlere ... Rol yapmak yok, abartılı aksiyon sahneleri, görsel efektler yok, göz boyama yok, hayatın kendisi var ...Doğuda ve dünyanın görmek istemediğimiz bir tarafında insanlar ne zor şartlar altında yaşıyor değil mi? Doğa şartlarının olumsuz etkisi, işsizlik, yoksulluk, medeniyetten uzak bir görüntü ... Acaba bizler bu şartlarda yaşamak zorunda kalsaydık, ne hissederdik, ne yapardık? Çok zor gerçekten ... Burada yaşayan insanlara Allahtan kolaylık ve sabır diliyorum ...
mükemmel diyorum başka da bir şey demiyorum.
Yonetmenin cocuklar uzerinden geneli anlatmasi herhalde anlasilir olmasini daha da kolaylastiriyordur...Baska turlusu filmi bu denli etkileyici hale getiremezdi herhalde...Ayrica filmdeki cocuklar da yetiskinlerde profesyonel oyuncu degiller ama cocuklar nedense yetiskinlerden cok daha iyi rol yapiyor...
Belki inanmayacaksınız bu filimin CD si 6 yıldır elimdeydi ha izleyecem ha izleyecem derken geçen hafta nasip oldu.
Heyecanla başladım izlemeye ama..
Ya tamam elbetteki kötü değil ama anlatıldığı gibi bi başyapıt özelliği de taşımıyor bence.
Tabii ki başroldeki çocuğun performansı dikkate değer.
Nedendir bilmem filmin sonu bana Yılmaz Güney in "Umut" filmini hatırlattı.
7,7/10
Heyecanla başladım izlemeye ama..
Ya tamam elbetteki kötü değil ama anlatıldığı gibi bi başyapıt özelliği de taşımıyor bence.
Tabii ki başroldeki çocuğun performansı dikkate değer.
Nedendir bilmem filmin sonu bana Yılmaz Güney in "Umut" filmini hatırlattı.
7,7/10
Son derece yetkin bir film. Hele de atlara içirtilen içkinin sebebi aslında bir semboldür filmde. Mükemmel bir film diyorum. teknolojiden uzak belgesel niteliğinde bir insanlık dramı...
kürt yönetmen bahman ghobadi yedinci sanat adına iyi bir iş çıkarmış...oyuncularını oranın yerel kişilerinden seçen bahman'ı uluslararası pek çok ödül almasına ve onu dünya çapında hatırı sayılır bir üne sahip olmasını sağlayan bu ilk yapıtı sarhoş atlar zamanı tam bir arşivlik...
kesinlikle kaçırmayın...
kesinlikle kaçırmayın...
ABD’li oyunculara taş çıkartacak cinsten oyunculuklar gördüm bu filmde...Hepsini tebrik ediyorum ve Bahman Ghobadi’yide...10/9Çok sürükleyiciydi film, sıkılmadan izledim...80 dakika sanki 10 dakkika gibi geldi bana...Mutlaka izleyin ve bu filmi izlerken yaşadığınıza şükredin...Ayrıca Madi’yede çok üzüldüm...Çocuk mu yoksa gençmi anlamadım...Yaşlı görünüyordu...
Ynetmenin , Kaplumbaalar da Uar filmi daha ok houma gitti benim ancak Sarho Atlar Zaman da gerekten etkileyic bir dram...
10/8.2
10/8.2
filmi bulduğumda sevinçten havalara uçtum desem yeridir.çok merak ediyordum.
öncelikle eminenin bakışlarında yetişkinlerin yitirdikleri, zamanın törpülediği pek çok şeyi gördğümü söylemek istiyorum:saflığı, masumiyeti..çevresinde olup bitenleri daha iyi anlmak için sanki kocaman kocaman açıyor gözlerini.
babalarnın ölümünden sonra amcasının eyüp'e ''artık ailenin reisi sensin eyüp''demesi; ama eyübün ablasını istemeye geldiklerinde o'na sormadan ablasını vermesi..eyüp ''neden bana sormadın?''dediğinde suratında patlayan tokat!sanki seyircinin yüzüne indiriliyor o tokat.
madi'nin sarı ceketi ve tüm çocuklar gibi onun da sürekli üşüyen elleri..damatın ailesi tarafından, söz verildiği halde istenmemesinin yarattığı tartışmayı,uzaktan ellerini ısıtmaya çalışarak izlemesi.
ve eyüp'ün madinin ameliyatı için atı satmaya giderken pusuya düştüklerinde, aşırı alkolden -tıpkı diğerleri gibi-ayakta duramayan atını kurtarmak için çevresindekilere yardım için yalvarışı..içine düştüğü ikilem:atı bırakıp gitse, madi'yi nasıl ameliyat ettirecek?bırakmasa ölecek kucağında taşımaya çalıştığı madi ile birlikte!
ve elinde meyve suyu ile sıcacık koltuğuna gömülüp ayaklarını uzatmış, ikide bir 'yazık ya' deyip durarak filmi izleyen ben!
öncelikle eminenin bakışlarında yetişkinlerin yitirdikleri, zamanın törpülediği pek çok şeyi gördğümü söylemek istiyorum:saflığı, masumiyeti..çevresinde olup bitenleri daha iyi anlmak için sanki kocaman kocaman açıyor gözlerini.
babalarnın ölümünden sonra amcasının eyüp'e ''artık ailenin reisi sensin eyüp''demesi; ama eyübün ablasını istemeye geldiklerinde o'na sormadan ablasını vermesi..eyüp ''neden bana sormadın?''dediğinde suratında patlayan tokat!sanki seyircinin yüzüne indiriliyor o tokat.
madi'nin sarı ceketi ve tüm çocuklar gibi onun da sürekli üşüyen elleri..damatın ailesi tarafından, söz verildiği halde istenmemesinin yarattığı tartışmayı,uzaktan ellerini ısıtmaya çalışarak izlemesi.
ve eyüp'ün madinin ameliyatı için atı satmaya giderken pusuya düştüklerinde, aşırı alkolden -tıpkı diğerleri gibi-ayakta duramayan atını kurtarmak için çevresindekilere yardım için yalvarışı..içine düştüğü ikilem:atı bırakıp gitse, madi'yi nasıl ameliyat ettirecek?bırakmasa ölecek kucağında taşımaya çalıştığı madi ile birlikte!
ve elinde meyve suyu ile sıcacık koltuğuna gömülüp ayaklarını uzatmış, ikide bir 'yazık ya' deyip durarak filmi izleyen ben!
insanın yüzüne tokat gibi inen bir film..Kaplumbağalar da uçar´dan 3 gömlek daha iyi..sonu da çok iyi! 10/10
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler