Ayrılış - Beyazperde.com eleştirisi : Kuşun kanadından gayrı!

Hırvat yönetmen Daina O Pusic’in İngilere’de geçen ilk filmi Tuesday / Ayrılış genel olarak bir tuhaflık barındırsa da başlarda insanların tek bir söz dahi etmeden başlarında dikilen koca, kirli bir papağana yalvarmalarını, direnmelerini izlemek ayrı bir tuhaflık yaratıyor. Öğreniyoruz ki o aslında, daha çok siyah cüppeli, tırpanlı tasvir ettiğimiz Azrail/ölüm imajı! İnsanlık olarak siyah rengi ölüme yakın buluyoruz, mesela karga bu anda temsili bir canlıdır ama renkli bir Rio papağanı tam bir ters köşe. Bir imge olarak renkli bir papağanın ve can alma rolünün yan yana gelmesi ilginç duruyor, bu anlamda dünyanın yükünü taşıyan papağanın yıpranmış duruşu ve psikolojisi bazı kavramları yeniden sorgulatıyor.

Film genel anlamda, annelik direncini üst boyutlara, ürpertili bir reddedişe kadar zorluyor. Julia Louis-Dreyfus kızının ölümcül hastalığıyla yüzleşmek ve çoğu zaman bunu da inkar etmek durumunda kalan anne Zora’ya fantastik bir ruh katıyor ve bu fantastik dramda, inkardan kabullenmeye giden bir yolculuğa eşlik ediyor. Kızının yanında kalamayan, onun ölümle olan dansına tanıklık etmek istemeyen, kahve içerek, parklarda uyuyarak bu inkara kılıflar bulan bir anneyi canlandırıyor ve evde bulunan doldurulmuş fareleri satarak evi geçindiriyor. (O da ölüm duygusuyla ayrı bir yüzleşme barındırıyor.)

-

Lola Petticrew tarafından canlandırılan hasta Tuesday ise Ölüm’e durumundan dolayı daha empatik yaklaşıyor, zeki bir kız olduğu için, kafası karışık ve dolu olan hayvanın tüylerindeki pisliği temizleyerek bir parça zaman ve güven satın alıyor. Annesinin eve gelmesini, onunla vedalaşıp gitmeyi istiyor, annesini arıyor ama anne inkar modunda olduğu için telefonu açmıyor, eve geldiğinde ise kızının canını almak üzere olan bu şeyle savaşa girişiyor.

Arinze Kene tarafından oldukça etkili bir şekilde seslendirilen kuş tarafına gelecek olursak… İnsanların biraz daha yaşamak için sürekli pazarlık yaptığı, yıpranmış, nefret objesi, boyut olarak büyüyüp küçülen, bazen anlayışlı, bazen bir canavar kadar yırtıcı ve çok çok uzun zamandır konuşmayan bir can alıcı! Kafasında yılların sesleri, kanadının altında yok ettiği insanların ağırlığıyla bu kez Tuesday’in annesiyle zorlu ve fantastik bir savaşa girişiyor. Filmin konusu çarpıcı olsa da ondan çok daha çarpıcı olan şey özel efektler ve etkili bir ses tasarımı. Bunu da vurgulamadan geçmeyelim!

Film ciddiyet anlarını korusa da bazen kuşun havalanması gibi ayakları yere basmayan durumlar da oluşturabiliyor. Bu da mizahın bazen öfke kadar etkili olduğu, onun kadar saçma ve bir tepki verme yöntemi olduğunu hissettiriyor. Ya da yönetmen bazı yerlerde ayarı kaçırıyor, ölümle mücadele çizgisinden karmaşa çizgisine kayıyor. Yine de şefkatin ön planda olduğu bu film klostrofobik hissettirebilir, uzun gelebilir ama özenli sinematografik anlar filmin genel havasına oranla gerçekçi, kıyametvari anları da var ediyor. Bir ailenin acılarıyla sınanırken aynı zamanda sonsuzluk kavramının sancılarını ve dünyanın geleceğini de sorgulamamamızı sağlıyor. Erken ya da geç gitmekten çok üç ana karakterin duygularıyla, öfke ve kabullenme anlarına dair çok şey söyleyen film yaratıcı bir bakış açısı sunuyor ve biz de bunu kabul ediyoruz…

banubozdemir@gmail.com

Ayrılış

Vizyon tarihi 13 Eylül 2024 | 1s 51dk

Yönetmen Daina Oniunas-Pusic

beraberinde Lola Petticrew, Julia Louis-Dreyfus, Arinzé Kene

Basın

3,0

Üyeler

3,0

Beyazperde

3,5

Seanslar! (42)