Bursa Bülbülü - Beyazperde.com eleştirisi : Halini ketm etme bülbül

Ata Demirer’in kaleme alıp başrolünü de üstlendiği Bursa Bülbülü Disney +’ta yayında. Yönetmenliğini birçok filminde yol arkadaşlığı yaptığı Hakan Algül’ün üstlendiği filmin yapımcısı ise BKM...

Filme dair yorumlarıma geçmeden önce, filminden de önüne geçen tartışmalara dair görüşlerimi söylemek isterim. Memleketin gişe rekorları kıran Şahan Gökbakar’lı Recep İvedik serisinin yedinci filminin sinema salonları yerine dijital bir platformda seyirci karşısına çıkması tartışma yaratmıştı. Çünkü zaten pandemi sonrası iyiden iyiye zarar gören geleneksel sinema perdesiniayakta tutabilmek, ancak bu tarz ana akım işlerle mümkün oluyor. Akabinde gelen Gülse Birsel’in Yılbaşı Gecesi, maalesef hayal kırıklığı yarattığı için vizyona çıksaydı da bir Aile Arasında etkisi yaratmayacağı aşikardı. Ata Demirer’li Bursa Bülbülü’nü galasında izledim. Özellikle pandemi sonrasının getirdiği alışkanlıklar, evde film izlemenin konforu bir de ekonomik olarak sokağa çıkmanın cep yaktığı şu günlerde sinemaya gitmenin ne kadar maliyetli bir şey olduğu gerçeğini de kabul etmek zorundayız. Ancak kültür-sanattan kısmanın ekmek-sudan kısmaktan farksız olduğuna inananlardan olduğum için, filmi sinemada izlemenin nostaljik öğeleri bir yana, seyir zevki açısından da hala kıymetli olduğunu düşünüyorum.

Bu şuna benziyor, yaşamasını istediğim birkaç gazeteye dijital aboneliğim var ama kağıttan okumayı da sevdiğim için ayrıca gazetenin kendisini de satın alıyorum. Yani üye olduğum bir dijital platformun filmi önce vizyona çıkarsa gider izler, beğendiysem zaten var olan aboneliğimle açar tekrar izlerim. Bana kalırsa doğru olan özellikle ana akıma oynayan, kitleleri sinemaya çeken bu tarz yapımların en azından bir süre önce vizyona çıkması sonra da anlaştığı bir platfrom ile (bu eskiden tv oluyordu) üyeleri ile buluşmasıdır. Pandemide de savunduğumuz şuydu; sinemaya-tiyatroya-konsere-sergiye başlığı ne olursa olsun bir kültür-sanat aktivitesine katılmak bir kültürün devamı için gerekli. Elbette her şey artık internetten izlenebiliyor, ilişkiler bile oradan yürütülüyor ama aynı tadı veriyor mu? Bu noktada Spike Jonze’un Her filmini hatırlatmak isterim. O distopik karanlıkta kimsenin yaşamak isteyeceğini sanmıyorum. O halde cebime üç kuruş fazla girecek diyen yapımcının da cebimden üç kuruş az gidecek diye sevinen seyircinin de yarın öbür gün zararına olacaktır bu durum. The Irishman filmi Netflix’te yayınlanan dünyaca ünlü yönetmen Martin Scorsese'nin şu eleştirisini hatırlamakta fayda var; “Onlar için izleyici müşteriden başka bir şey değil.” Usta sinemacı Scorsese, "Eğer izlediğiniz şeye dayanan algoritmalarla bir öneri gelirse, bu öneriler sadece söz konusu mesele veya tarza dayanacaktır, öyleyse bu durumun sinema sanatı açısından anlamı ne?" diye sormuştu.

Her şey bir yana en çok kalbimi acıtan ise bu sıcacık filmin tüm bu tartışmaların gölgesinde kalması oldu. Şu an tüm bunları yazmak yerine Ata Demirer’in şahlanan yeteneğini, her bir oyuncunun rollerinin hakkını nasıl verdiğini, 80’li yılların özlediğimiz duygularını hatırlatmasını her şeyin ötesinde Ata Demirer’in ayakta alkışlanacak Devekuşu Kabare saygı duruşundaki Metin Akpınar performansında gözlerimin nasıl dolduğunu yazmak isterdim. Bülent Ersoy, Küçük Emrah, Doktor Fatih tiplemeleri çok başarılı. Ama tüm bunları görmezden gelmekse, işte o bu duyguları kalbime işleyen beyaz perdenin kendisine ihanet etmek olurdu.

Sonuç olarak Bursa Bülbülü yalnızca bir komedi film değil, dramı da müziği de dozunda müzikli bir aile filmi. Üstelik sürpriz sonu da ters köşe etki yaratarak alışılageldik sonlardan farklı finaliyle hafızalarda yer ediyor. Bir de son bir dipnot; Ata Demirer’in müzisyen kimliğini de ön plana çıkartan sözleri kendisine bestesi Taşkın Sabah ile ortak imzalı dönemin matematiği ve ruhuna uygun hazırladığı Beyaz Zambaklar o dönem çıksaydı hit olabilecek potansiyele sahip. Kimbilir belki de nostalji rüzgârlarının bol bol estiği günümüzde bile aynı etkiyi yaratabilir.