İyi Şanslar Leo Grande - Beyazperde.com eleştirisi : Fiziksel ve duygusal olarak sıkışmak!

İyi Şanslar Leo Grande / Good Luck to You, Leo Grande, yapısı basit, neredeyse tek mekanda geçen ve bir sahne oyunu gibi devam ettirmenin büyük bir özen gerektirdiği filmlerden. Filmin iyi yanlarından biri olarak, odak noktamız sadece iki oyuncu. Filmin geçtiği otel odası özellikle basit ve sade renklerle döşenmiş ki, dikkatimiz odanın içinde dolaşmasın, nevresimin desenine kaymasın, sadece birbirini tanımaya çalışan iki oyuncunun üzerinde kalsın diye! Bu anlamda sanat yönetmeni kadar görüntü yönetmeninin de iyi bir iş çıkardığını söylemek mümkün. Oturma grubunun hemen yatağın yanında olduğu bir mekanda hem bize hem de oyunculara soluklanma alanı açmış gibiler bir yandan…

Emekli öğretmen, eşini kaybetmiş ve sıkı bir Katolik ama aynı zamanda mutsuzluk duvarlarının kendisini yutmasına ramak kalmış Nancy, internette bulduğu genç adam, seks işçisi Leo ile duvarlarını teker teker parçalamaya karar verir. Ama bu o kadar kolay bir iş değildir. Kendi bedenine yabancı, seks konusunda istekleri olan, tek eşli, toplumun gözünde belli bir statüsü olan ama isteklerinden korkan Nancy, tüm bastırılmış kalıplarıyla genç adam Leo’ya tutunmaya çalışır. Leo yakışıklı, düzgün, işinde profesyonel ve ne yaptığını bilen ve tabii ki o da derinlerde bir yerlerde sırlarını saklayan bir genç! Film dört ayrı bölümde ya da seansta bir psikolog edasıyla sunum gerçekleştiriyor. Her bölümün kendisine has bir ritmi oluşuyor, akışı, duraksamaları, eğlenceli ve nispeten sıkıcı anları olmasına rağmen hikayesini iyi ilerlettiğini söylemek mümkün. Özellikle de Emma Thompson koca bir alkışı hak ediyor. Oynadığı karakteri artıları ve eksileriyle sahiplenmiş, bedenini ve duygularını örten örtüyü kaldırmaya azimli orta yaşlı bir kadını cesurca ortaya koyuyor. Aynı şekilde Daryl McCormack da çok iyi. 

Cinselliğin hala büyük bir tabu kabul edildiği, özellikle de Nancy'nin yaş aralığında olan kadınların bedenlerini çoktan unuttuğu bir noktada bu film çok şey söylüyor. Zaman zaman ikili arasında cinselliğe dayalı konuşmalar seyirciye komik gelecektir, çünkü cinselliğin konuşulması bastırılmış duyguların açığa çıkmasına zemin hazırladığı için tepkiler bu yönde olabilir. Kimi zaman üzülerek, kimi zaman gülerek, ikilinin tüm açmazlarına sahip çıkmaya çalışan bu otel odası filmini sonlandırıyoruz. Günümüz sineması bu kadar cinsiyetsiz, dokunmadan, sevişmeden ilerlerken, cesur ve seksin açmazlarına sahip çıkan bir film izlemek takdire şayan doğrusu. Filmin Leo kısmında çokça Amerikan Jigolo filmindeki Richard Gere’e kaydı aklım. Ve de henüz kocası hayattayken ikinci bahar kısmını onunla yaşamayı aklına koyan Hope Springs filmindeki Meryl Streep’in kulaklarını da çınlatmış olabilirim.

Film insanın birbiriyle iletişiminin temel olduğunu, karşındaki insana önyargılardan arınmış bir biçimde yaklaşmanın önemine dikkat çekiyor. Tabii Nancy anne ve öğretmen olmanın getirdiği sorumluluk duygusuyla Leo’nun gizli kalması gereken hayatına fazla dalıyor, Leo’nun gerçek hayatının dertlerine düşüyor ama Leo bu sorunları aynı zamanda bir iletişim uzmanı gibi çözüyor. Çünkü çözüm odaklı yaklaşan tavrı sayesinde Nancy’nin de rahatlayıp gevşediğini görüyoruz. Film hayatta içimizde ukde kalan, yapamadığımız ve bizi yok edici bir şekilde kaplayan önyargılarımızı bir kenara fırlatıp, hedefe odaklanmamız yönünde iyi bir terapi aracı gibi duruyor. Zaman zaman filmin dozu konuşmalar arasında sıkışıp kalsa da, karşımızda bize cesaret aşılayan bir film olduğunu unutmamak lazım. Emma Thompson’ın filmin sonlarına doğru çıplak vücuduna baktığı bir sahne var. Belki de ilk defa o derinlikte bakıyor vücuduna Nancy! Fiziksel ve fikirsel olarak sıkıştığını hissettiği anı güzel yansıtıyor. Film de tüm akış boyunca bunun için mücadele ediyor zaten.

twitter.com/banubozdemir