Her dergi ve gazetenin puanlama sistemi farklı olduğu için, Beyazperde, puanları 0.5 - 5 yıldız üzerinden, kendi barometresine göre vermiştir.
Basın Eleştirisi
Habertürk
Yazar: Mehmet Açar
Yönetmen, Chung-Hyun Lee, 2015 yapımı ‘Bargain’ adlı ödüllü kısasının ardından çektiği ilk uzun filminde eksiksiz, düzgün bir iş çıkarıyor. Farklı zamanlarda yaşayan iki karakter arasındaki iletişimi ve etkileşimi görsel olarak başarıyla kuruyor. İkisinin de birbirlerinin hayatlarına müdahale etmeye çalıştığı son bölümde yönetmenlik ve montaj saat gibi tıkır tıkır işliyor…
Eleştirinin tamamı için: Habertürk
Evrensel
Yazar: Şenay Aydemir
Film tüm bu gerilimi geride bırakıp, sakinlediği ve seyirciye düşünmek için alan açtığı noktada da kanımca yanlış bir hamle daha yapıyor. Yükselen gerilimin ardından gelen rahatlamanın üzerine bir katman daha eklemek, seyirciyi tam bitti dediği noktada bir kez daha sarsmak ya da hikayenin bitmediğini, tehdidin ortadan kalkmadığını göstermek tür içinde çok kullanılan yöntemler… Burada da finalin ardından gelen rahatlamada acaba karakterimiz çocukluğundan itibaren taşıdığı korkularıyla yüzleşip üzerine düşünebileceğimiz bir alan açılırken türün klişesine yaslanıp “Bakın daha bitmedi” efekti yapmak hem etkili olmuyor hem de filmin bütün hissiyatına zarar veriyor kanımca.
Beyazperde.com'da gezintiye devam etmek istiyorsanız çerezleri kabul etmelisiniz. Sitemiz hizmet kalitesini artırmak için çerezleri kullanmaktadır.
Gizlilik sözleşmesini oku.
Habertürk
Yönetmen, Chung-Hyun Lee, 2015 yapımı ‘Bargain’ adlı ödüllü kısasının ardından çektiği ilk uzun filminde eksiksiz, düzgün bir iş çıkarıyor. Farklı zamanlarda yaşayan iki karakter arasındaki iletişimi ve etkileşimi görsel olarak başarıyla kuruyor. İkisinin de birbirlerinin hayatlarına müdahale etmeye çalıştığı son bölümde yönetmenlik ve montaj saat gibi tıkır tıkır işliyor…
Evrensel
Film tüm bu gerilimi geride bırakıp, sakinlediği ve seyirciye düşünmek için alan açtığı noktada da kanımca yanlış bir hamle daha yapıyor. Yükselen gerilimin ardından gelen rahatlamanın üzerine bir katman daha eklemek, seyirciyi tam bitti dediği noktada bir kez daha sarsmak ya da hikayenin bitmediğini, tehdidin ortadan kalkmadığını göstermek tür içinde çok kullanılan yöntemler… Burada da finalin ardından gelen rahatlamada acaba karakterimiz çocukluğundan itibaren taşıdığı korkularıyla yüzleşip üzerine düşünebileceğimiz bir alan açılırken türün klişesine yaslanıp “Bakın daha bitmedi” efekti yapmak hem etkili olmuyor hem de filmin bütün hissiyatına zarar veriyor kanımca.