Mother eleştirileri

Senaryosunu Takehiko Minato ile birlikte yazan Tatsushi Ohmori’nin yönetmen koltuğunda oturduğu “Mother”:

“Olmaz olsun böyle bir anne!” denilerek sinirlenilmeden izlenilmesi pek kolay olmayan bir psikolojik gerilim filmi…

Tam 126 dakikanın tek bir saniyesinde dahi “narsistik” kişilik bozukluğundan taviz vermeyen bir “anne” olan Akiko Misumi (Masami Nagasawa) ile bu anneye takıntılı şekilde bağlı oğlu Shuhei’nin (Sho Gunji – Daiken Okudaira), Hitchcock klasiği “Psycho” daki (1960) Norman Bates’inkine (Anthony Perkins) benzer dönüşüm sürecinin anlatıldığı hikâye son derece etkileyici…

Hemen belirtelim gerek anne Akiko ve gerekse de değişik yaşlardaki oğul Shuhei’yi canlandıran oyuncuların üçü de insanı çileden çıkartan bu hikâyenin hakkını fazlasıyla vermişler…

Hem de “Mother”’ın, Sho Gunji ile Daiken Okudaira’nın henüz “ilk film (debut)” deneyimleri olmasına karşın…

Bu kısa girişin ardından gelin isterseniz filme biraz daha yakından bakalım…

Açılış da Shuhei’nin okul, annesi Akiko’nun da işe veya iş aramaya gitmek yerine, üstelik de kurallara aldırmadan havuza girdikleri öyle bir sahne var ki, Ohmori burada Akiko’nun “boş vermiş” bir aldırmazlık, daha da doğrusu “hayatı kendi kurallarına göre oynama ısrarcılığını” ilk andan itibaren gözümüze sokuveriyor …

Hani zaten bütün bu yaşananların tek sorumlusu da Akiko’ya göre kız kardeşi Kaede’ye (Kaho Tsuchimura) daha fazla ilgi gösteren annesidir…

Yani kendisinin kişisel tercih ve kararlarının hiçbir etkisi bulunmamaktadır olan biten talihsizliklerde…

O yüzden de annesi, babası ve kız kardeşinden sürekli olarak borç adı altında para söğüşlemenin peşindedir…

Zira içinde bulunduğu sefalete rağmen vaz geçemediği bir tür kumar olan pachinko tutkusu da bulunmaktadır…

İşte o günlerden birinde tanıştığı Ryo Kawata (Sadao Abe) ile takılmaya başlar Akiko…

İşsiz güçsüz hatta çulsuz da olan ikilinin yeni hedefleri Nagoya’ya gitmek ve kafaları çekmek suretiyle sabahlara kadar eğlenmektir…

Bunun için de Akiko’nun öncelikle oğlunu birine itelemesi gerekmektedir…

Aklına ilk gelen isim de belediyede çalışan ve çocuk yardımı alması için kendisine yardımcı olan Tamori Uji (Sarutoki Minagawa) olur…

Evine almasa da Tamori çocuğu, ona annesinin evinde yiyecek içecek tedarik etmekten de geri durmaz…

Durmaz durmasına da…

Faturalar ödenmediği için evde önce doğalgaz ardından da elektrik kesilmiş olup su ısıtamadığı için Shuhei, erişteleri çiğ çiğ yemektedir…

Zevki sefadan altı gün sonra dönen Akiko ve Ryo, Shuhei’yi de dahil ettikleri kurgusal bir tezgâh sonrasında Tamori’yi, Shuhei’ye yönelik cinsel tacizle suçlayarak şantaj yapar ve olayı örtbas etmek üzere de kendisinden 100 bin Yen haraç isterler…

Ama parayı alamadıkları gibi beklenilmedik bir kaza da olur…

Shuhei’nin gözleri önünde cereyan eden ve annesine olan hayranlığından hiçbir şey eksiltmeyen bütün bu “rezaletler” bir süre daha böyle devam eder…

Bu arada Shuhei’nin babasının annesine her ay 50 bin Yen nafaka ödemekte olduğu da ortaya çıkmıştır…

Fakat Akiko’nun gereksiz harcamalarına para yetiştirmek asla mümkün değildir…

İşin daha da kötüsü bu kez kızı Fuyuka’ya da (Halo Asada) hamiledir Akiko ve bir süre sonra çadır büsbütün karışacaktır…

Dakika da 37…

Şimdi diyebilirsiniz ki, “Ne olacak bu işin sonu?”

Elbette bunu, düşük bütçeli olduğu her halinden belli olan bu Netflix filminin gerideki 89 dakikasının tamamını izleyerek bizzat kendiniz öğreneceksiniz…

Keyifli seyirler,