Plaza: Basın eleştirileri

Gazete Duvar

“Plaza”, atanamayan öğretmenler, kentsel dönüşüm gibi siyasal alanlara; cep telefonu ve sosyal medya üzerinden şekillenen ilişkilere açtığı alanla oldukça güncel bir yerde duruyor aslında. Ve hatta fikri ve varmak istediği yer açısından dikkate değer bile bulunabilir. Ancak, yukarıda da ifade ettiğim gibi bu fikrin bırakalım bir senaryoya dönüşmüş olmasını, bir hikayeye bile dönüşüp dönüşmediği muamma. Belki 20-30 dakikayı dolduracak bir olay örgüsünün durmadan birbirini tekrar ettiği bir yapı var karşımızda. Buna çok alışığız aslında. Ama daha açılış sahnesinden kapanışına kadar filmin her karesinden sarkan amatörlüğü ne yapacağız? Renk tonlarının bir türlü tutturulamamasından, oyunculuk devamlılığının sağlanamamasına, yanlış kadraj seçimlerinden üzerine hiç düşünülmemiş mizansenlere, Avrupa’ya yarışmaya gidecek dans grubunun amatörlüğünden, üç kişiyle mafya baskınına giden polislere kadar onlarca amatörlük göze çarpıyor bir çırpıda. Ve bunların hiçbirisinin ‘amatör ruh’ ile ilgisi yok. Tamamen sinemayı bilmemekten kaynaklanıyor.