Name: Chung’dan 90’lar Partisi
Item: Kasırgalar
Rating: 3.5
Author: Onur Kırşavoğlu

Kasırgalar

BEYAZPERDE ELEŞTİRİSİ

3,5

İyi

Kasırgalar

Chung’dan 90’lar Partisi

Yazar: Onur Kırşavoğlu

Usta yönetmen Jan de Bont imzalı Twister, 1996 yılında salonlardaki yerini almıştı. Tür içerisinde iyi bir yerde durmayı başaran film, aksiyon ve dramatik yapıyı güzel harmanlayarak o dönem büyük beğeni topladı. Ses ve görsel efekt dalında iki Oscar adaylığı da elde eden film, daha sonra Oscar kazanacak olan Helen Hunt ve Philip Seymour Hoffman’la, Bill Paxton ve Jami Gertz gibi isimleri bir araya getirmişti. O dönemlerde bir devam filmi dedikodusu hep vardı ama bir türlü gerçekleşmedi. 2024 yılına geldiğimizde ise direkt devam filmi olmasa bile o fikir üzerinden oluşturulan Twisters vizyona girdi. Bu kez yönetmen koltuğunda Minari ile Oscar radarına giren Lee Isaac Chung otururken, başlıca rollerde Daisy Edgar-Jones, Glen Powell, Anthony Ramos, Sasha Lane, Maura Tierney, Brandon Perea ve Harry-Hadden Paton yer alıyor diyelim ve filme geçelim.

Twister’dan yaklaşık 30 yıl sonra, Twisters benzer bir hikaye örgüsüyle başlıyor ve manevralar tanıdık geliyor ama yenilikçi bakış açısına da sahip olduğunu söyleyebiliriz. Değişen iklim şartları ve küresel ısınma sebebiyle bu kez ardı arkası kesilmeyen birçok kasırga karşımıza çıkıyor. İlk sahneyle birlikte bu kez daha sert bir anlatı ve daha sert bir kasırga tasviri olacağını anlıyoruz. Kate, bir okul projesi için küçüklükten beri ilgilendiği kasırgaların peşinde koşarken sevgilisi ve arkadaşlarının ölümüne sebep oluyor. Bundan 5 yıl sonra ise kahramanın sonsuz yolculuğu başlıyor ve önce reddettiği yeni görevi kabul etmek zorunda kalıyor. Bir yanda da bu işin daha çok şov kısmında yer alan, bir rockstar gibi hayranları olan ve kasırgalardan canlı yayın numaraları devşiren Tyler işin içine giriyor. Klişe bir şekilde önce düşman gibi görülen ikilinin yolları bir yerden sonra birleşiyor. Bilim ve şov dünyası çatışsa da sonunda bir araya geliyor. Bu durum içerisinde birçok klişe bizi karşılıyor ama Chung öyle güzel bir matematik kuruyor ki bu bizi hiç rahatsız etmiyor. Etmediği gibi, aksiyon türü için bir şölene dönüşen 90’lı yılları anımsatan bir anlatıya dönüşüyor. O yılların bol klişeli ama samimi, çılgın ama tutarlı hikayelerine göz kırpıyor. Film, nostaljik yönü de yakalayınca izleyiciyi içine çekmekte pek zorlanmıyor.

Chung, Minari filminde yaptığı gibi yine lokal bazı detaylara da yer veriyor. Bütün bu aksiyonun içinde bile kırsal kesimin atmosferini, kovboylar diyarından insan manzaralarını ve rodeo gölgeleri arasında Oklahoma’nın çeşitliliğini peliküle aktarmayı başarıyor. Bunu yaparken de kasırga üzerinden insanla ilgili klişe ama gerçek göndermelere yer veriyor. İnsanların acıları üzerinden kariyer ve zenginlik inşa eden tüccarlar nasibini alırken, önce insan mottosuyla hareket eden iyi insanlar da övgüyü alıyor. Fazla derine inmeden, her şeyden önce insanların birbirlerine yardım etmesi gerekliliği önümüze sunuluyor. Tüm bunlar belki yüzeysel gözükebilir ama Twisters gibi popcorn bir filmden daha fazlasını beklemek de sanırım yanlış olur. Birincil amaç, efektleriyle ve ses tasarımlarıyla Oscar almış bir öncül filmin altında ezilmemek ve onu aratmayacak bir aksiyon sunabilmek. Chung, bu konuda geçer not almayı başarıyor.

Glen Powell, son dönemdeki yükselişine katkı veren iyi bir performans ortaya koyuyor. Daisy Edgar-Jones ise ikinci büyük sinema performansında baskının altında kalkabiliyor. İkilinin, daha doğrusu karakterlerin film ilerledikçe artan kimyaları ve yükselen cinsel gerilim filmin çıtasını yükseltiyor. Kısacası, Twisters yaz dönemi için gösterişli bir ana akım sinema örneği olarak adından söz ettirecektir. İlk filmin başarıyla kotardığı biçim içerik dengesini -bir tık biçim lehine bozsa da- yine başarılı bir şekilde nihayete erdiriyor. İklim krizi ve dünyanın bakış açısı konusunda da yönetmen ve senaristlerin söylemleri oldukça net. Her şeyden evvel türü sevenlerin salondan çok mutlu ayrılacağı bir film Twisters. Hatta, Türkiye gişesi çok iyi olmasa bile ABD ve diğer ülkelerdeki gişe sonuçlarının yapımcıların yüzünü güldürmeyi başaracağını düşünüyorum. İki saat boyunca sinemayı salt eğlence aracı olarak gören ve yılda birkaç filme giden genel izleyici de salondan keyifle ayrılacak.